Ο Γκρεγκ Λουγκάνις, σε συνέντευξή του σε αθλητική εφημερίδα, εξέφρασε την πίκρα του που δεν είχε προσκληθεί στην Αθήνα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004

Ο Γκρεγκ Λουγκάνις, σε συνέντευξή του εξέφρασε την πίκρα του που δεν είχε προσκληθεί στην Αθήνα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ο Ολυμπιονίκης των καταδύσεων, ο οποίος θα είναι κριτής στο Red Bull Cliff Diving, που θα γίνει στη λίμνη Βουλιαγμένης μίλησε στην Sportday για την καριέρα του. Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:

-Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι είστε ο καλύτερος καταδύτης που εμφανίστηκε ποτέ…
«Κάθε άνθρωπος έχει την άποψή του. Δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο. Για μένα σπουδαίος ήταν και ο Κλάους Ντιμπιάζι».

-Από τους αθλητές που έχετε παρακολουθήσει μετά την αποχώρησή σας, ποιοι σας έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση;
«Είμαι πολύ εντυπωσιασμένος απ’ όσα έχω δει από τον Ρώσο Ντμίτρι Σαούτιν. Ο Αλεξάντερ Ντεπατιέ (σ.σ.: Καναδός με ελληνικές ρίζες) είναι σπουδαίος αθλητής, αλλά και ο Μάθιου Μίτσαμ. Υπάρχουν κι άλλοι αθλητές που έχουν ταλέντο και που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν. Ειδικά οι Κινέζοι, που πολλά χρόνια τώρα βρίσκονται σε τοπ επίπεδο. Ακόμα κι όταν αγωνιζόμουν εγώ. Σίγουρα έχουν ταλέντο. Αλλά μπορώ να πω ότι σε θέμα τεχνικής θα πρέπει να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό».

-Στην Ελλάδα ήρθατε ως κριτής στο Red Bull Cliff Diving. Πόσο διαφορετικό είναι να βρίσκεστε σε αυτή τη θέση;
«Δεν έχω ακόμα ολοκληρωμένη άποψη. Έχω αρχίσει μαθήματα για να γίνω κριτής FINA, της διεθνούς ομοσπονδίας, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ σε αυτή τη θέση. Ελπίζω να μην τα θαλασσώσω. Ανυπομονώ».

-Μου κάνει εντύπωση ότι έρχεστε για πρώτη φορά στην Ελλάδα;
«Ήλπιζα ότι θα έρθω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά ποτέ δεν με προσκάλεσαν. Το περίμενα, αλλά δεν έγινε ποτέ. Πριν χάσω τον πατέρα μου το 1991 ήθελε να έρθουμε να μείνουμε για λίγο, για να γνωρίσουμε τους συγγενείς μας».

-Η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα σας;
«Όλα τα μετάλλια έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Το 1976 όταν κατέκτησα το ασημένιο στο Μόντρεαλ ήμουν 16 ετών. Το 1980 απογοητεύτηκα γιατί ήμουν το φαβορί, αλλά οι ΗΠΑ μποϊκόταραν τους Αγώνες, ενώ το 1984 ήρθαν τα πρώτα χρυσά μετάλλια στη χώρα που μεγάλωσα. Σίγουρα και στους Ολυμπιακούς του 1988 έζησα μεγάλες στιγμές όταν επέστρεψα από τους προκριματικούς, που είχα το γνωστό ατύχημα, όταν και χτύπησα το κεφάλι μου».

-Πλέον έχετε αρχίσει μια νέα καριέρα ως προπονητής;
«Από τον Νοέμβριο έχω μια ομάδα αθλητών, αλλά όχι μόνο να μάθουν για τις καταδύσεις. Θέλω να μαθαίνουν για την κοινωνία και να προσπαθούν να έχουν καλούς βαθμούς. Θα προσπαθήσω να κερδίσουν τα παιδιά διεθνείς εμπειρίες. Ο νικητής από ένα πρόγραμμα θα ταξιδέψει μαζί μου στο εξωτερικό και θα δούμε από κοντά πώς δουλεύουν και κλαμπ εκτός ΗΠΑ».

-Από την παρουσία σας στη μεγάλη οθόνη ποιες αναμνήσεις έχουν μείνει;
«Η αλήθεια είναι ότι πέρασα πολύ καλά στα φιλμ που έχω συμμετάσχει. Το “Watercolors” είναι ίσως η αγαπημένη μου. Είχα τον ρόλο ενός προπονητή που ήταν στριμμένος. Βέβαια, η αγαπημένη μου σκηνή από αυτή την ταινία κόπηκε, αλλά τι να κάνουμε. Και το “Touch me” είναι μια ταινία που έχει συγκινητικό σενάριο κι αφορά μια γυναίκα που έχει προσβληθεί από τον ιό του AIDS. Περνάει μηνύματα».