Ο Κώστας Καϊμακόγλου θέλει το μετάλλιο στο Eurobasket για να το αφιερώσει στον αείμνηστο Γιώργο Κολοκυθά.

Ο Κώστας Καϊμακόγλου θέλει το μετάλλιο στο Eurobasket για να το αφιερώσει στον αείμνηστο Γιώργο Κολοκυθά.

Ο διεθνής άσος, ο οποίος αγωνίζεται στη Σλοβενία με ειδική μάσκα λόγω προβλήματος στη μύτη, μίλησε στην εφημερίδα «Το Βήμα» για το κλίμα στην Εθνική, για τα πειράγματα που δέχεται ως «μασκοφόρος», αλλά και τις σκέψεις που κάνει για την παρουσία της ομάδας σε μεγάλη διοργάνωση χωρίς τον Κολοκυθά.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Δεν σου φτάνουν οι διαδοχικοί τραυματισμοί στη μύτη, έχεις να αντιμετωπίσεις και τα πειράγματα του Αντώνη Φώτση και των άλλων συμπαικτών σου στη Σλοβενία. Αλήθεια, πως είναι να βλέπεις μέσα από μια μάσκα;

«Είμαι τυχερός γιατί η συγκεκριμένη κατασκευάστηκε ακριβώς στα μέτρα μου σε χρόνο – ρεκόρ. Αμέσως μόλις τραυματίστηκα στο Στρασβούργο άρχισα την έρευνα στο διαδίκτυο. Έψαξα να μάθω από πού είχαν προμηθευτεί ο Ριπ Χάμιλτον και ο Κόμπι Μπράιαντ τις μάσκες τους, αλλά η εταιρία εδρεύει στις ΗΠΑ και δεν προλαβαίναμε. Άκουσα ότι ένας ειδικός στο Μιλάνο είχε φτιάξει μια για έναν ποδοσφαιριστή και με τη βοήθεια του κόουτς Τρινκιέρι την παραγγείλαμε, αλλά μόλις τη φόρεσα και επιχειρούσα να στρέψω το βλέμμα μου πλάγια ζαλιζόμουν, με αποτέλεσμα να την επιστρέψουμε. Τελικά βρέθηκε ένας άνθρωπος στους Αμπελόκηπους, ο οποίος μου πήρε μέτρα και την έφτιαξε από ανθρακόνημα σε χρόνο μηδέν. Το κακό ήταν πως η ανάταξη που έκανα στο Στρασβούργο δεν πέτυχε και χρειάστηκε να ξαναγίνει εις διπλούν στην Αθήνα. Μεγάλη ταλαιπωρία. Όσο για τα πειράγματα, είναι το λιγότερο. Μου λένε για μαύρες γάτες, για μαύρα σύννεφα, αλλά αυτό είναι λογικό γιατί όταν έχεις ένα πρόβλημα λειτουργεί σαν μαγνήτης και όλοι ασχολούνται με αυτό. Μερικές φορές έφτασα και εγώ στα όριά μου λόγω της παρατεταμένης ατυχίας, αλλά όταν ηρεμώ αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για σύμπτωση ή έστω για κακόγουστη φάρσα».

Παρεμπιπτόντως, για πρώτη φορά στην Εθνική φοράς το Νο 13, το οποίο μπορεί σε κάποιους να φέρνει γρουσουζιά, αλλά αν το καλοσκεφθείς ήταν το νούμερο του Δημήτρη Διαμαντίδη!

«Το έχω σκεφθεί, αλλά δεν θα εξωτερίκευα ποτέ μια τέτοια σκέψη αν δεν με ρωτούσε κάποιος γιατί δεν τίθεται ουδεμία σύγκριση. Ο Δημήτρης είναι ένα παιδί που έχει τόσα πολλά στην καριέρα του και για την Εθνική και για τον Παναθηναϊκό. Επομένως θεωρώ ότι είναι τιμή μου που φοράω τη φανέλα με το νούμερό του. Έτσι το σκέφτομαι και δεν μπορώ να πω ότι δεν μου λείπει γιατί η συνεργασία μαζί του ήταν άψογη. Το ίδιο όμως συμβαίνει και τώρα στην Εθνική Ομάδα, όπου με αυτούς τους συμπαίκτες γίνομαι και εγώ καλύτερος. Και για το Νο 13 έχω ακούσει τα μύρια όσα από τους συμπαίκτες μου. Ας όψεται ο αξιότιμος συγκάτοικος μου στο δωμάτιο, κύριος Γιώργος Πρίντεζης, ο οποίος διάλεξε πριν από μένα το Νο 15, που φοράει στον Ολυμπιακό. Εμένα μου αρκεί που αποτελώ μέλος αυτής της ομάδας, το θεωρώ ευλογία και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να βγάζουμε όλοι στο γήπεδο θετική ενέργεια και τον καλύτερο εαυτό μας».

Πως θα μπορούσες να περιγράψεις το πολυθρύλητο «καλό κλίμα» που χαρακτηρίζει την εθνική ομάδα;

«Το καλό κλίμα φαίνεται όταν πέφτει ένας παίκτης στο παρκέ και τέσσερις συμπαίκτες του τρέχουν αμέσως για να τον σηκώσουν. Στα ματς με τη Σουηδία και τη Ρωσία δεν ξεκινήσαμε καλά, αλλά ο πάγκος μας ήταν μονίμως στο πόδι εμψυχώνοντας τους παίκτες που βρίσκονταν στο παρκέ. Μπράβο, συνέχισε, δεν πειράζει, άμυνα, ήταν οι λέξεις που άκουγες. Νιώθεις τον παλμό και ότι όλοι οι παίκτες της Εθνικής είναι ενωμένοι σαν γροθιά. Όσο για το ξενοδοχείο, γίνται ιστορικές πλάκες και αυτό δείχνει το δέσιμο της ομάδας. Ειδικά ο Βασίλης Καββαδάς, που είναι πρωτοεμφανιζόμενος σε Ευρωμπάσκετ και ακολουθεί το ειδικό τελετουργικό ενός ρούκι, έχει δεχθεί τα περισσότερα πειράγματα, κυρίως όταν μας μεταφέρει το πρόγραμμα των προπονήσεων από τους προπονητές μας. Το καλό κλίμα είναι το βασικό συστατικό σε μια ομάδα».

Τι θα συνιστά αποτυχία για αυτή την ομάδα στο Ευρωμπάσκετ;

«Είναι κάτι που δεν το έχω σκεφθεί αυτή τη στιγμή. Αποτυχία θα ήταν αν μέναμε εκτός διοργάνωσης στην πρώτη φάση. Θα ήταν τεράστιο φιάσκο και θα έπρεπε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί. Επειδή δεν είμαι άνθρωπος που κοιτάζει πολύ μακριά, μου αρέσει να βλέπω τα παιχνίδι και τη διοργάνωση βήμα-βήμα. Το ταμείο θα γίνει στο τέλος και θεωρώ ότι αν, πρώτα ο Θεός, φτάσουμε στα χιαστί νοκ άουτ παιχνίδια, εκείνη η λεπτή γραμμή θα διαχωρίσει την επιτυχία από την αποτυχία. Με νίκη θεωρείσαι επιτυχημένος, με ήττα αποτυχημένος. Πιστεύω ότι μέρα με τη μέρα αυτή η ομάδα βελτιώνεται και αποκτά καλύτερη φόρμα μέσα από τη διαδικασία του τουρνουά. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο ταβάνι μας, είχε δίκιο ο κόουτς που μίλησε για 60%, αλλά πιστεύω ότι, αν είμαστε σοβαροί και δεν βλέπουμε μακριά, όταν έρθει η ώρα για το κομβικό παιχνίδι, η ομάδα είναι έτοιμη ώστε να περάσει τη λεπτή γραμμή».

Έχει περάσει από το μυαλό σου η εικόνα του αείμνηστου Γιώργου Κολοκυθά;

«Όλα τα παιδιά και ειδικά οι παλαιότεροι τον έχουμε σκεφθεί ήδη πολλές φορές. Ήταν ένας άνθρωπος που έχει τιμήσει την εθνική ομάδα και αποτελεί έξτρα κίνητρο να παίξουμε για αυτόν και να του αφιερώσουμε κάτι. Μας λείπει πολύ ως φυσιογνωμία. Όταν τον έβλεπες να τριγυρίζει στους διαδρόμους ή την εξέδρα, αισθανόσουν αμέσως τη δυναμική παρουσία του. Έβγαζε μια θετική αύρια για όλη την ομάδα και θυμάμαι μια κουβέντα που μου είχε πει στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το 2009 έπειτα από ένα ματς στο οποίο δεν είχα πάρει πολύ χρόνο. “Σήμερα έπρεπε να παίξεις περισσότερο, αλλά μην το βάζεις κάτω” ήταν τα λόγια του και μου έδωσε κουράγιο να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο για να καθιερωθώ. Ειλικρινά τον ευχαριστώ πολύ και αν κατακτήσουμε μετάλλιο, θα το αφιερώσω στον κύριο Γιώργο».

Επίσης ο Καϊμακόγλου μίλησε για το παιχνίδι με την Ιταλία, την οποία η Ελλάδα αντιμετώπισε στο πρόσφατο τουρνουά «Ακρόπολις»: «Σε εκείνο το φιλικό (σ.σ. το ματς κόντρα στην Ιταλία στο “Ακρόπολις”) ήταν αδύνατον να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, αφού οι προπονητές έκρυψαν πολλά εν όψει του Ευρωμπάσκετ. Όπως φαίνεται, η Ιταλία παίζει πολύ ψυχωμένα. Οι απουσίες των Μπαρνιάνι και Γκαλινάρι την έχουν συσπειρώσει και μην ξεχνάμε ότι ουσιαστικά αγωνίζεται μπροστά στο κοινό της γιατί συνορεύει με τη Σλοβενία και οι πολλοί υποστηρικτές της την κάνουν να παίζει με τρομερό ενθουσιασμό. Το μυστικό είναι να σπάσουμε τον ενθουσιασμό τους και να επιβάλουμε το δικό μας παιχνίδι».

Για τους NBAers της Ιταλίας, Μπελινέλι και Ντατόμε ο Καϊμακόγλου πρόσθεσε: «Αυτό αποτελεί το κίνητρο του καθενός από εμάς. Στο μυαλό μας δεν πρέπει να υπάρχει η σκέψη να σκοράρουμε 50 πόντους για να αποδείξουμε την αξία μας αλλά να σταματήσουμε τον συγκεκριμένο παίκτη στην άμυνα. Με αυτό το σκεπτικό θα έχουμε βοηθήσει πολύ την ομάδα μας και θα έχει έρθει πιο κονά η νίκη. Το έχω ξαναπεί: Πρέπει όλοι μας να θυσιαστούμε. Αυτό είναι το ζητούμενο σε ένα τέτοιο τουρνουά για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στις επιτυχίες».