ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΟΛΛΑΝΔΙΑ: ΕΥΓΕΝΗΣ ΔΑΔΑΛΙΑΡΑΣ
Το εύκολο είναι να πει κάποιος ότι η τύχη δεν ήθελε τον ΠΑΟΚ στο Άλκμααρ, καθότι να σε σταματήσει δύο φορές στο ίδιο ματς το δοκάρι και να έχεις αρκετές καλές χαμένες ευκαιρίες, ε, όσο να ‘ναι είναι γεγονότα που σε κάνουν να τα βάζεις με την τυφλή θεά. Αλλού, όμως, είναι το θέμα.
Το θέμα, λοιπόν, είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά αυτή τη σεζόν που ο «Δικέφαλος» πετάει σχεδόν ένα ολόκληρο ημίχρονο ή που αφήνει τον αντίπαλο να προηγηθεί για να πάρει μπρος. Για παράδειγμα, θυμηθείτε το παιχνίδι με τον ΟΦΗ στην Κρήτη, που είναι και πρόσφατο, ή το πρώτο με τη Μέταλιστ στην Τούμπα ή αυτό με τη Σάλκε στη Γερμανία -όλοι αγώνες σημαντικοί, όπως άλλωστε οι δύο τελευταίοι σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Σε αυτό ακριβώς το θέμα ψάχνει να βρει λύση ο Χουμπ Στέφενς. Είναι ο τρόπος που θέλει να παίζουν οι παίκτες, ο οποίος δεν βγαίνει στο γήπεδο; Είναι το (αναγκαστικό πολλές φορές) rotation, που δεν κολλάει με το timing των παικτών που καλούνται από την εφεδρεία; Είναι η νοοτροπία των ποδοσφαιριστών; Είναι ότι δεν μπαίνει εύκολα και γρήγορα η μπάλα στα δίχτυα κι αυτό φέρνει απογοήτευση; Είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν έγινε ακόμη αυτό που λένε ομάδα; Τι είναι τέλος πάντων; Ο Ολλανδός κόουτς του «Δικέφαλου» -δημοσίως, τουλάχιστον- εξήγηση για το θέμα δεν μπορεί ή δεν θέλει να δώσει.
«Κάποιοι παίκτες δεν ήταν στο γήπεδο όπως έπρεπε», δήλωσε μετά την αναμέτρηση με την ΑΖ Άλκμααρ ο Στέφενς στην κάμερα των καναλιών Novasports. Και συμπλήρωσε ότι θα έχει να πει κάμποσα μαζί τους στην προπόνηση, χωρίς, όμως, να κατονομάσει κάποιον. Εκτίμηση είναι ότι για τον Στοχ και τον Λούκας, για παράδειγμα, η καμπάνα πρέπει να ήχησε. Όχι, όμως, μόνο γι’ αυτούς.
Όσο για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ κι αυτοί από τη μεριά τους ψάχνονται. Γιατί να πάει σχεδόν πάντα ένα 45λεπτο χαμένο; Γιατί να δείχνει η ομάδα αυτό το διάστημα ότι βρίσκεται σε λήθαργο; Γιατί δεν βγαίνει η ποιότητα, που ομολογουμένως υπάρχει, στο βαθμό που πρέπει στον αγωνιστικό χώρο; Γιατί σε πολλές περιπτώσεις να υπάρχει εκνευρισμός μεταξύ τους στη διάρκεια των αγώνων; Γιατί να φτάνει η ομάδα να σώζει τον βαθμό ή τους βαθμούς με την ψυχή στο στόμα;
Ειδικά σε ό,τι αφορά σε αυτό το τελευταίο ερώτημα, ήταν πολύ χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης μετά τον αγώνα στην Ολλανδία: «Δεν ψάχνουμε για ήρωες, το αποτέλεσμα θέλουμε», είπε. Ένα αποτέλεσμα που σε αρκετά παιχνίδια ως τώρα αυτή τη σεζόν δεν ήρθε για τον ΠΑΟΚ, με πιο καθοριστικό αυτό στην Τούμπα, στον επαναληπτικό με τη Σάλκε για τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα αποτέλεσμα, που ο Σαλπιγγίδης ξέρει καλύτερα από τον καθένα στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ ότι θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας του «Δικέφαλου».
Ο Στέφενς και οι παίκτες, λοιπόν, δεν έχουν παρά να κάνουν όσο γίνεται καλύτερα από την πλευρά του τη δουλειά του ο καθένας. Ο μεν προπονητής να βρει τις λύσεις που γυρεύει, οι δε ποδοσφαιριστές να τα βρουν πρωτίστως με τους εαυτούς τους και κατόπιν με τους συμπαίκτες τους. Ειδάλλως, θα εξακολουθήσει να πηγαίνει χαμένη η προσπάθεια.
Είναι τέτοια η μέρα, που δεν πρέπει να λησμονήσω να το γράψω: απόλυτος σεβασμός προς τις οικογένειες και τους φίλους των Χαράλαμπου Ζαμπουνίδη, Δημήτρη Ανδρεαδάκη, Τάσου Θέμελη, Γιώργου Γκανάτσιου, Κυριάκου Λαζαρίδη και Χριστίνα Τζιόβα, που έχασαν την ζωή τους στο μοιραίο δυστύχημα των Τεμπών τέτοια μέρα τον Οκτώβριο του 1999, κατά την επιστροφή τους μαζί με άλλους «ασπρόμαυρους» οπαδούς από τον σύνδεσμο φίλων ΠΑΟΚ Ελευθερίου-Κορδελιού κυρίως. Αυτοί ξέρουν τι περνούν αυτά τα 14 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα. Όσο για τους ίδιους τους αδικοχαμένους νέους, “η αγάπη τους για τον ΠΑΟΚ τους έφερε εδώ, τους άφησε εδώ και συνέχισε παραπέρα”, όπως έγραψαν οι οπαδοί της ομάδας στο μνημείο που έστησαν στο συγκεκριμένο σημείο όπου έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη. Ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκονται.