Αν κάποιος ποδοσφαιριστής του Αρη μπορεί να διεκδικήσει (και να κατακτήσει) τον τίτλο της μεγαλύτερης απογοήτευσης της χρονιάς, αυτός είναι, το δίχως άλλο, ο Νταβίδ Αγκάνθο.

Αν κάποιος ποδοσφαιριστής του Αρη μπορεί να διεκδικήσει (και να κατακτήσει) τον τίτλο της μεγαλύτερης απογοήτευσης της χρονιάς, αυτός είναι, το δίχως άλλο, ο Νταβίδ Αγκάνθο. Ο Ισπανός, που με τα γκολ και την εν γένει παρουσία του «ξελάσπωσε» τους κιτρίνους την περασμένη σεζόν, φέτος απογοήτευσε τους πάντες και τα πάντα. Ισως, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό!

Νεύρα, αποβολές, δυστοκία. Τρία, όλα κι όλα, τέρματα, μία ασίστ, εννιά κίτρινες και δύο κόκκινες κάρτες, σε 17 συμμετοχές ,συνθέτουν το πάζλ της απογοήτευσης για τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του Αρη, με αποδοχές, χωρίς τα μπόνους, που άγγιξαν τις 200 χιλιάδες ευρώ.

Η καλή μέρα από το πρωί φάνηκε για τον ιδιόρρυθμο αθλητή ο οποίος ήρθε ευθύς εξαρχής σε σύγκρουση με το νέο τεχνικό τιμ της ομάδας (Χατζηνικολάου, Μούτας), όντας παρών-απών από τα τεκταινόμενα της προετοιμασίας του Πράβετς. Ο Αγκάνθο, αρνούνταν να προπονηθεί (επικαλούμενος το χρόνιο πρόβλημα στο γόνατό του), αρνούνταν να συμμετάσχει με θέρμη στις εκδηλώσεις της ομάδας και από ένα σημείο και μετά κλείστηκε στον εαυτό του, «πατώντας» στην απομάκρυνση του αγαπημένου φίλου και μεταφραστή του, Αντώνη Σαριόγλου.
                
Η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε μετά το τέλος της συνεργασίας του Αρη με τον Χατζηνικολάου. Ο διάδοχος του Σερραίου τεχνικού, Ζόραν Μιλίνκοβιτς, εντόπισε τα ίδια προβλήματα και επί της ουσίας συνέχισε να αντιμετωπίζει τον Ισπανό με τον ίδιο τρόπο. Αποτέλεσμα; Ελάχιστες προπονήσεις, πολλές «θεραπείες», λίγες αποστολές με την ομάδα, εκτός Θεσσαλονίκης. Η επαφή του με το αγωνιστικό τμήμα, σχεδόν μηδαμινή.

Η έλευση του Σούλη Παπαδόπουλου, δημιούργησε προσδοκίες αλλαγής στη συμπεριφορά του και ένταξής του στο ομαδικό πνεύμα. Μάταιος κόπος. Ο Αγκάνθο, είχε πάρει τις αποφάσεις του (ίσως και να μη μπορούσε πια να ανταποκριθεί), επιδιδόμενος σ΄ ένα γαϊτανάκι σπασίματος νεύρων. Απέναντι στην ομάδα, απέναντι στους αντιπάλους, απέναντι στους διαιτητές.

Ο Γιώργος Φοιρός, λίγο πριν το φινάλε της σεζόν, ευχαρίστως του έδωσε άδεια αποχώρησης, απαλλάσσοντάς την ομάδα από τη συνεχή μουρμούρα. Ηταν το τέλος ενός ποδοσφαιριστή που αγαπήθηκε από την κερκίδα, όμως δεν κατάφερε, στο πρωτάθλημα που τελείωσε, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είναι σίγουρο πως ακόμα και ο ίδιος δεν θα θέλει να θυμάται την τελευταία χρονιά που πέρασε στη Θεσσαλονίκη. Πόσο μάλλον η κιτρινόμαυρη ομάδα…