Στις 16 Νοεμβρίου 1967 ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε της Στεάουα Βουκουρεστίου στο «Παναθηναϊκό Στάδιο», με 61-42, για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αυτή ήταν και η πρώτη επιτυχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τους μετέπειτα εξάκις Πρωταθλητές Ευρώπης.

Στις 16 Νοεμβρίου 1967 ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε της Στεάουα Βουκουρεστίου στο «Παναθηναϊκό Στάδιο», με 61-42, για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αυτή ήταν και η πρώτη επιτυχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τους μετέπειτα εξάκις Πρωταθλητές Ευρώπης.

Αναλυτικά το σχετικό θέμα που αναρτήθηκε στο paobc.gr, επίσημη ιστοσελίδα του «τριφυλλιού»:

Ο Παναθηναϊκός έχει στην τροπαιοθήκη του έξι ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και στην ιστορία του πολλές ακόμη διακρίσεις. Όλα ξεκίνησαν την περίοδο 1961-62 με την πρώτη συμμετοχή των “πράσινων” σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, απέναντι στη Χάποελ Τελ Αβίβ. Η πρώτη νίκη ήρθε στην τρίτη ευρωπαϊκή χρονιά του “τριφυλλιού” την περίοδο 1967-68.

Το πρώτο θετικό αποτέλεσμα πέρασε στην ιστορία στις 16 Νοεμβρίου 1967. Όταν ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε της Στεάουα Βουκουρεστίου 61-42 στο Παναθηναϊκό Στάδιο για το τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών. Οι “πράσινοι” αντιμετώπισαν τη ρουμανική ομάδα στον προκριματικό γύρο. Έχασαν με το τελικό 82-65 στο Βουκουρέστι, αλλά επιβλήθηκαν 61-42 στην Αθήνα κάνοντας το επιπλέον βήμα στη διοργάνωση, υπό τις οδηγίες του Κώστα Μουρούζη!

Ο Μιχάλης Κυρίτσης ήταν μέλος της ομάδας τότε, η οποία είχε στη σύνθεσή της πολύ μεγάλα ονόματα της εποχής. Αυτό που θυμάται περισσότερο είναι η “μαγική” ατμόσφαιρα στο Καλλιμάρμαρο: “Ήταν τόσο διαφορετικά. Είχε 30-40.000 κόσμο σε κάθε παιχνίδι. Για να πάμε στα αποδυτήρια μπαίναμε από τη βόρεια πλευρά, από την πλευρά που είναι ο Αρδηττός. Τα αποδυτήρια ήταν εκεί. Και για να βγούμε στο γήπεδο, περνούσαμε από μια στοά… Και όταν έβγαινες στο γήπεδο ήταν πραγματικά μοναδικό συναίσθημα. Έσβηναν οι προβολείς του Σταδίου και έμεναν μόνο τα φώτα που φώτιζαν τον αγωνιστικό χώρο. Κι ενώ υπήρχε τόσος κόσμος, στην πραγματικότητα δεν τον βλέπαμε. Ακούγαμε μόνο… Ακούγαμε αυτή τη βοή, τις φωνές μιας πολύ διαφορετικής εξέδρας. Ήταν τόσο διαφορετικά…”.

Ο Παναθηναϊκός είχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα δυνατή που είχε τον τίτλο του φαβορί: “Τότε το ρουμάνικο μπάσκετ ήταν πολύ ψηλά! Η Στεάουα ήταν δυνατή ομάδα και είχε στις τάξεις της πολλούς διεθνείς παίκτες. Ξέραμε τι θέλαμε όμως πάντα, μπαίνοντας στο γήπεδο”.

Η πρόκριση μην νομίζετε ότι εορτάστηκε ξέφρενα… “Τότε είχαμε τα δικά μας στέκια”, τονίζει ο Τάσσος Στεφάνου, ένας άνθρωπος που 56 χρόνια βαδίζει παράλληλα με τον Παναθηναϊκό: “Υπήρχαν δύο στέκια: Η “Θράκα” στη Φωκίονος και ο Βυρίνης στο Παγκράτι. Οι νίκες μας, αλλά και οι ήττες, έβρισκαν στέγη συνήθως σε ένα από τα δύο αυτά στέκια. Παράγοντες, προπονητές, όλοι οι παίκτες βρισκόμασταν εκεί μετά το παιχνίδι”.

Το ίδιο είχε γίνει κι εκείνο το βράδυ, μετά την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη. “Ήταν μια εποχή που ο κόσμος αγκάλιαζε το μπάσκετ για πρώτη φορά τόσο θερμά”, προσθέτει ο Μιχάλης Κυρίτσης: “Τότε ήταν οι κόντρες με την ΑΕΚ που βρίσκονταν στο επίκεντρο. Ο Παναθηναϊκός διαχρονικά, ανά δεκαετία, πρωταγωνιστούσε. Συνήθως άλλαζε ο αντίπαλος, αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν πάντα εκεί, στους πρωταγωνιστές, στους τίτλους. Και αυτό δεν έχει διαφοροποιηθεί ουσιαστικά μέχρι και σήμερα”.

Σήμερα, 46 χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη… Σήμερα που ο Παναθηναϊκός χαρακτηρίζεται η κορυφαία ομάδα της 15ετίας, κατακτώντας τίτλους κάθε χρόνο, έχοντας κατακτήσει κάτι ίσως ακόμη σημαντικότερο: Το σεβασμό όλων όσων αγαπάνε πραγματικά το μπάσκετ.

Ο αγώνας

O αγώνας άρχισε στις 20.30 της 16ης Νοεμβρίου 1967. Ο Παναθηναϊκός είχε πάρει το προβάδισμα από τα πρώτα λεπτά, χωρίςι να μπορεί να ξεφύγει όμως με μια διαφορά και στο ημίχρονο βρέθηκε να προηγείται 32-27. Ο Γιώργος Κολοκυθάς ήταν ο πρώτος σκόρερ ως εκείνη τη στιγμή με 17 πόντους. Στο δεύτερο ημίχρονο οι συμπαίκτες του πήραν τη σκυτάλη στο σκοράρισμα και τα κατάφεραν μια χαρά. Παναγιωταράκος και Πέππας έγιναν τα πρώτα βιολιά, Χαϊκάλης και Πολίτης ακολούθησαν επιθετικά και η νίκη ήρθε με το τελικό 61-42.

Η σύνθεση του Παναθηναϊκού: Κολοκυθάς 17, Πολίτης 7, Χαϊκάλης 8, Παναγιωταράκος 15, Πέππας 11, Κυρίτσης 2, Λεκάκης, Βασιλακόπουλος 1, Χατζηγεωργίου, Κόνσολας, Κουζούπης.