Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό με τα μαγικά του Ντιέγκο (με πόδια και.χέρια) αποδείχτηκε ευχή και κατάρα για τους Αργεντινούς στις επόμενες συμμετοχές τους σε τελικές φάσεις. Η απεγνωσμένη αναζήτηση του διαδόχου του «pibe d’ oro» και η κατά καιρούς εναπόθεση των ελπίδων στις πλάτες παικτών εξαιρετικά ταλαντούχων μεν, αλλά που δεν μπορούσαν να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος (π.χ. Αριέλ Ορτέγκα), υπονόμευσαν τις προσπάθειες της «αλμπισελέστε», που μετά τον τελικό του 1990 ποτέ δεν μπόρεσαν να φτάσουν ξανά εκείνα τα υψηλά στάνταρ. Τελικά, κατέφυγαν στον…ίδιο τον Ντιέγκο για την Νότιο Αφρική το 2010, όμως ο προπονητής Μαραντόνα ουδέποτε κατάφερε να πλησιάσει τη μαγεία του παίκτη.
Οι εξωγήινες εμφανίσεις του Λιονέλ Μέσι στο μεγαλύτερο διάστημα της τετραετίας που μεσολάβησε από τότε, ρίχνει και πάλι τους Αργεντινούς στον κίνδυνο της «λατρείας του ενός», κάτι που αποτελεί δίκοπο μαχαίρι, αλλά και αδικία για τους υπόλοιπους εξαιρετικά ταλαντούχους και «μπαρουτοκαπνισμένους» στο υψηλότερο επίπεδο παίκτες του ρόστερ. Ο κόουτς Αλεχάνδρο Σαμπέγια, ελπίζει πως θα αποφύγει αυτό τον σκόπελο, έστω και αν ονόμασε τον Μέσι αρχηγό του, στην πρώτη του κιόλας κίνηση με την πρόσληψή του ως ομοσπονδιακός προπονητής το 2011. Ναι, η «αλμπισελέστε» έχει στις τάξεις της το πυρηνικό όπλο που λέγεται Μέσι, όμως δεν έχει κανέναν λόγο να στηριχτεί αποκλειστικά σε αυτό. Πόσο μάλλον μετά από μία μέτρια χρονιά του συλλογικά με τη Μπαρτσελόνα και με τα σχέδια των αντιπάλων σίγουρα προσαρμοσμένα πάνω του. Ο Σαμπέγια, που δεν μετρά σημαντικές απουσίες για το Παγκόσμιο Κύπελλο πέραν της επιλογής του να αφήσει έξω τον Τέβες, έχει το προνόμιο να συνεργάζεται με παίκτες που προέρχονται από επιτυχημένες χρονιές, όπως τους Σαμπαλέτα, Ντεμικέλις και Αγκουέρο (έστω και με κάποια προβλήματα τραυματισμών) στη Μάντσεστερ Σίτι, αλλά και τον κορυφαίο ίσως του πρόσφατου τελικού Τσάμπιονς Λιγκ, Άνχελ Ντι Μαρία. Άπαντες οι παίκτες του ρόστερ είναι από 24 έως 33 ετών, δηλαδή εν μέσω ή πολύ κοντά στο peak των ποδοσφαιρικών δυνάμεων και εμπειριών τους.
Αν ο ομοσπονδιακός καταφέρει να ταιριάξει αυτά τα αστέρια για έναν μήνα μαζί με τα χαρίσματα του σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα, τότε το μίγμα που θα παρουσιάσει η Αργεντινή στο Μουντιάλ θα είναι εκρηκτικό…
Οι παρουσίες στο Παγκόσμιο Κύπελλο
H Aργεντινή είναι έτοιμη για την 16η συμμετοχή της σε τελική φάση Μουντιάλ, έχοντας χάσει μόνο τις διοργανώσεις του 1938, του 1950 (αποσύρθηκε σε αμφότερες), του 1954 (δεν δήλωσε συμμετοχή) και του 1970 (δεν προκρίθηκε). Από το 1974 και μετά συμμετέχει ανελλιπώς σε τελικές φάσεις. Έχει κατακτήσει το τρόπαιο δύο φορές (1978, 1986), έχει παίξει σε δύο τελικούς (1930, 1990), ενώ τέσσερις φορές έφτασε μέχρι τα προημιτελικά (1966, 1998, 2006, 2010). Αξίζει να σημειωθεί πως προκρίθηκε στον τελικό κάθε φορά που έφτασε μέχρι τους «4». Συνολικά έχει δώσει 70 αγώνες σε τελικά με απολογισμό 37 νίκες, 13 ισοπαλίες και 20 ήττες, με 123 τέρματα υπέρ και 80 κατά.
Πως έφτασε στην τελική φάση
Με τη διοργανώτρια Βραζιλία να μην δίνει προκριματικά γι’ αυτό το Μουντιάλ, οι Αργεντινοί κυριάρχησαν στον όμιλο της Νοτίου Αμερικής, τερματίζοντας πρώτοι με 32 βαθμούς, με απολογισμό 9 νίκες, 5 ισοπαλίες και 2 ήττες σε 16 ματς (35-15 τέρματα). Πρώτος σκόρερ στα προκριματικά ο Μέσι με 10 γκολ (μόνο ο Ουρουγουανός Σουάρες τον ξεπέρασε) και δεύτερος ο Ιγκουαΐν με 9.
Ο στόχος
Δεν θα υπήρχε τίποτε πιο γλυκό για τους Αργεντινούς από το να κατακτήσουν το τρίτο τους Παγκόσμιο Κύπελλο μέσα στο σπίτι της γειτόνισσας Βραζιλίας. Η «αλμπισελέστε» πάντα βάζει υψηλούς στόχους στο Μουντιάλ και δεν θα μπορούσε να μην το κάνει τώρα παίζοντας στην ήπειρό της και έχοντας στο ρόστερ της τον έναν από τους δύο κορυφαίους παίκτες στον κόσμο την τελευταία πενταετία. Η κούπα είναι λοιπόν ο στόχος και οτιδήποτε κάτω από τα ημιτελικά θα σηματοδοτήσει ένα μέτριο τουρνουά.
Το αστέρι
Λιονέλ Μέσι
Δεν θέλει και πολύ μεγάλο ρώτημα. Οι Αργεντινοί έψαχναν τόσα χρόνια για τον διάδοχο του Ντιέγκο Μαραντόνα και τελικά τον βρήκαν, περιμένοντας τώρα να τους οδηγήσει στην κορυφή. Ο Λιονέλ Μέσι μας έχει συνηθίσει σε επιδόσεις τόσο υψηλές, που η φετινή χρονιά στη Μπαρτσελόνα των 41 γκολ σε 46 εμφανίσεις θεωρείται μέτρια για τα δικά του δεδομένα, έστω και αν οι περισσότεροι επιθετικοί στον κόσμο θα «σκότωναν» για μία τέτοια επίδοση. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως όλα στην Εθνική Αργεντινής περιστρέφονται γύρω του και άπαντες περιμένουν να κάνει επιτέλους το μεγάλο τουρνουά που χρωστά στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, καθώς έχει πετύχει μόλις ένα γκολ σε 8 αγώνες καριέρας σε τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου και αυτό πριν οκτώ χρόνια! Εν μέσω Μουντιάλ θα κλείσει τα 27, ηλικία ιδανική για να πάρει πάνω του την «αλμπισελέστε», αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του πως ο Μαραντόνα το 1986 ήταν 26 παρά κάτι.