Η πέντε φορές Παγκόσμια Πρωταθλήτρια και διοργανώτρια του Μουντιάλ, φαινομενικά, είναι από τις Εθνικές με τις περισσότερες πιθανότητες διάκρισης. Αγωνιστικά ισχύει τούτο, υπάρχουν, όμως, αντιξοότητες τις οποίες η «σελεσάο» πρέπει να ξεπεράσει.
Το διάστημα που διανύουμε δεν υπάρχει πιο δύσκολο επάγγελμα στον κόσμο από το να προπονεί κάποιος την Εθνική της Βραζιλίας. Το Παγκόσμιο Κύπελλο 2014 φαντάζει η ιδανική ευκαιρία για τους διοργανωτές να φτάσουν στο πολυπόθητο έκτο Μουντιάλ και το πρώτο τους μετά το 2002 όπου έκοψαν πρώτοι το νήμα στην Ιαπωνία και τη Νότιο Κορέα.
Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι, αρχιτέκτων της επιτυχίας στην Ασία πριν δώδεκα χρόνια, βρίσκεται ξανά στην τεχνική καθοδήγηση της «σελεσάο» ώστε να επαναλάβει την επιτυχία και να γράψει το όνομά του με μεγάλα και χρυσά γράμματα στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας της Λατινικής Αμερικής. Έχει το υπόβαθρο, το όνομα και τη νοοτροπία ν΄ απορροφήσει όλους τους υπαρκτούς κραδασμούς.
Η κατάσταση στη Βραζιλία είναι έκρυθμη λόγω της διπλής ανάθεσης στη χώρα Παγκοσμίου Κυπέλλου (2014) και Ολυμπιακών Αγώνων (2016). Για τον μέσο Βραζιλιάνο, όσο κι αν λατρεύει το ποδόσφαιρο, η πείνα, η ανέχεια, τα οικονομικά προβλήματα, η υγεία, η περίθαλψη είναι σημαντικότερα προβλήματα στην καθημερινότητά του. Σε έργα που δεν έχουν τελειώσει και είναι «ποτισμένα» με αίμα θα γίνει και το Μουντιάλ και οι Αγώνες, αν δεν αλλάξει κάτι μέσα στην επόμενη διετία και χριστεί άλλη ως Διοργανώτρια Πόλη!
Η γκρίνια θα είναι σε υψηλά επίπεδα, όπως ταυτόχρονα και η απαίτηση για κατάκτηση της κούπας από τους πολυπληθείς οπαδούς της «σελεσάο». Η πίεση προς τους παίκτες και τον Σκολάρι θα είναι τεράστια, μια και δεν αναμένονται μονάχα αποτελέσματα αλλά και καλό ποδόσφαιρο. Η Βραζιλία δεν έχει δώσει προκριματικά για να περάσει στο Μουντιάλ 2014, στο οποίο μετέχει ως διοργανώτρια. Όλο αυτό το διάστημα έπαιξε φιλικά παιχνίδια στα οποία έχασε μόνο από την Ελβετία, με 1-0, το περασμένο καλοκαίρι. Αντιμετώπισε σημαντικούς αντιπάλους, αλλά και χαμηλότερης δυναμικότητας: Επομένως ούτε ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να βγουν για το τι «καπνό φουμάρει» σε επίσημα ματς, ενώ υπάρχει και το ερωτηματικό για το βαθμό ετοιμότητάς της ως σύνολο.
Στη φάση των ομίλων η Βραζιλία θα συμπληρώσει εκατό αγώνες (την τρίτη αγωνιστική συγκεκριμένα, μια κι έχει 97) σε τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πρόκειται για Εθνική «μπαρουτοκαπνισμένη», ως φανέλα, σε αναμετρήσεις αυτού του επιπέδου που είναι μαθημένη και υποχρεωμένη να πρωταγωνιστεί. Μετά το 2002, όπου κατέκτησε το πέμπτο της Μουντιάλ, έχει αποκλειστεί (και το 2006 και το 2010) στην οκτάδα σε Γερμανία και Νότιο Αφρική. Έχει παίξει και στα 19 Παγκόσμια Κύπελλα και αυτή θα είναι η εικοστή παρουσία της σε τελική φάση. Στον πρώτο όμιλο με Κροατία, Μεξικό και Καμερούν το έργο της είναι, θεωρητικά, βατό απέναντι σε αντιπάλους κόντρα στους οποίους είναι ικανή να «φτιάξει» ψυχολογία (με νίκες) για τη συνέχεια.
Μόνος στόχος για τη Βραζιλία μέσα στο «σπίτι» της είναι η πρωτιά και στα σίγουρα ο τελικός. Οτιδήποτε άλλο θα θεωρηθεί αποτυχία, ειδικά για ένα σύνολο που μοιάζει πλήρες όσο ποτέ και, μάλιστα, σε θέσεις που παραδοσιακά «πονούσε» ή για να το γράψουμε πιο κομψά δεν ήταν και το σούπερ δυνατό της σημείο. Κάποιο σοβαρό πρόβλημα ο Σκολάρι δεν αντιμετώπισε στον καταρτισμό της 23άδας για το Μουντιάλ: Το μόνο αποτέλεσε η απόφαση ν΄ αφήσει εκτός ποδοσφαιριστές που σε άλλες, ακόμη και μεγάλες Εθνικές ομάδες, θα ήταν όχι μόνο βασικοί αλλά και τα μεγάλα αστέρια!
Οι «απόντες»
Οι Μιράνδα και Φελίπε Λουίς της Ατλέτικο Μαδρίτης, φιναλίστ στο Τσάμπιονς Λιγκ της Ευρώπης και Πρωταθλητές Ισπανίας, προέρχονται από καταπληκτική σεζόν και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Κι όμως ενώ κλήθηκαν στην 30άδα δεν μπόρεσαν να μπουν στην τελική αποστολή. Ρομπίνιο και Πάτο μπορεί να μην βρίσκονται στα καλύτερά τους ποδοσφαιρικά χρόνια, ωστόσο το να μείνουν εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου δύο τόσο σημαντικά ονόματα είναι θέμα προς συζήτηση. Ο Λούκας Μόουρα της Παρί Σεν Ζερμέν αποτέλεσε βασικό στέλεχος των Πρωταθλητών Γαλλίας κι όμως δεν υπολογίστηκε από τον Σκολάρι ούτε καν σαν εναλλακτική λύση! Κι ας κοστίζει καμιά 40αριά εκατομμύρια. Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, το βάθος πάγκου και των επιλογών της «σελεσάο».
Τα «αστέρια»
Από την τελευταία πρόταση της προηγούμενης παραγράφου αρχίζουμε: Είναι δύσκολο και άδικο να ξεχωρίσει ένας ποδοσφαιριστής από την πανάκριβη και ελιτίστικη 23άδα της διοργανώτριας Βραζιλίας. Ο Νέιμαρ είναι σημείο αναφοράς, όχι μόνο λόγω της αγωνιστικής τους ταυτότητας αλλά κι επειδή αποτελεί το πιο γερό brand name της «σελεσάο». Από εκεί και πέρα ο κοινότυπος χαρακτηρισμός «γαλαξίας αστέρων» είναι λίγος: Εστιάζουμε στη θέση του τερματοφύλακα όπου βασικός και αναντικατάστατος λογίζεται ο Ζούλιο Σέζαρ που ναι μεν πέρυσι υποβιβάστηκε με την ΚΠΡ στην Αγγλία, όμως έχει αρχίσει μία νέα καριέρα στην αμερικάνικη MLS και στο Τορόντο. Με τη Βραζιλία κάνει τα καλύτερά του παιχνίδια και συνεπικουρούμενος από τη, συνολικά, καλύτερη αμυντική διάταξη των Λατινοαμερικάνων τα τελευταία χρόνια θωρακίζει τα μετόπισθεν των διοργανωτών. Μαρσέλο, Νταβίντ Λουίζ, Τιάγκο Σίλβα, Ντάνιελ Άλβες, άλλωστε, αποτελούν μία από τις πιο ταλαντούχες άμυνες των 32 ομάδων του τουρνουά.