Μία τεράστια μορφή της παγκόσμιας επιτραπέζιας αντισφαίρισης δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Ο Κελ Γκούναρ Γιόχανσον απεβίωσε προχτές στα 65 του χρόνια, στο Eksjo της Σουηδίας, ύστερα από μακρά περίοδο ασθένειας. Στο αφιερωματικό κομμάτι της η επίσημη ιστοσελίδα της διεθνούς ομοσπονδίας σημειώνει χαρακτηριστικά πως η λέξη «μύθος» χρησιμοποιείται πολλές φορές καταχρηστικά όταν περιγράφεται η πορεία ενός μεγάλου αθλητή, όμως για τον παλιό Σουηδό πρωταθλητή είναι απόλυτα σωστή. Πριν αναφέρουμε βασικά σημεία από το ρεπορτάζ της I.T.T.F. επισημαίνουμε ότι οι άνθρωποι του ελληνικού πινγκ πονγκ είχαν την τιμή και τη χαρά να γνωρίσουν τον Κελ Γιόχανσον μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 όταν βρέθηκε στην Αρχαία Ολυμπία και δίδαξε σε προπονητικό σεμινάριο της Ε.Φ.Ο.Επ.Α.
«Ο Γιόχανσον είχε το παρατσούκλι «σφυρί» λόγω του τρόπου, με τον οποίο έπιανε τη ρακέτα και είχε δημιουργήσει ένα από τα πιο ισχυρά forehands στην ιστορία του αθλήματος.
Δεν είναι μόνο οι τίτλοι που κατέκτησε σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και το γεγονός ότι άνοιξε την πόρτα για μία τεράστια παραγωγή Σουηδών πρωταθλητών. Ο Στέλλαν Μπένγκτσον, ο Γιαν Όβε Βάλντνερ και ο Γιόργκεν Πέρσον βάδισαν στα χνάρια του και του οφείλουν ένα μέρος ευγνωμοσύνης.
Παράλληλα με τον συμπατριώτη του Χανς Άλσερ άλλαξαν τον συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη και σταμάτησαν την κυριαρχία του Ζόλταν Μπέρσζικ. Ο αείμνηστος Ούγγρος είχε κατακτήσει τον τίτλο του απλού ανδρών στα δύο πρώτα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ο Άλσερ του απέσπασε τα σκήπτρα το 1962 και ακολούθησε ο Γιόχανσον με δύο διαδοχικές πρωτιές το 1964 και το 1966.
Στο διπλό ανδρών κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο το 1966 με τον Άλσερ και το 1976 με τον Μπένγκτσον, ενώ στο ομαδικό πανηγύρισε έξι ευρωπαϊκούς τίτλους με τη Σουηδία από το 1964 έως το 1974! Επίσης, το 1963 και σε ηλικία 17 ετών αναδείχτηκε 3ος έφηβος στην Ευρώπη στο απλό και 1ος στο διπλό, ενώ το 1975 επικράτησε στο ΤΟΠ 12 της Ευρώπης.
Ο εκλιπών κατείχε και σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ. Το 1967 κέρδισε τον τίτλο στο διπλό ανδρών με παρτενέρ τον Άλσερ και το 1969 το ζευγάρι διατήρησε το στέμμα! Το καλύτερο πινγκ πονγκ της καριέρας του όμως, το έπαιξε το 1973 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Σεράγεβο. Τότε, που με συμπαίκτες τους Στέλλαν Μπένγκτσον, Άντερς Γιόχανσον, Μπο Πέρσον και Ίνγκεμαρ Βίκστρομ πανηγύρισε τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της σκανδιναβικής χώρας στο ομαδικό κι έδειξε τον δρόμο στις μελλοντικές γενιές. Επιπλέον, ο Γιόχανσον αναδείχτηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο διπλό ανδρών με τον Μπένγκτσον και έφτασε στον τελικό του απλού, όπου λύγισε από τον Κινέζο Ξι Εντίνγκ.
ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ UNICEF FAIR PLAY
Μεγάλη προσωπικότητα ο Σουηδός έδειχνε πάντα απόλυτα προσηλωμένος σε αυτό που κάνει, ήρεμος και με δυνατή ψυχολογία. Υπήρξε πάντα κάτι πολύ περισσότερο από ένα εξαιρετικό παίκτη του πινγκ πονγκ. Ήταν άνθρωπος με ακεραιότητα και μία ποιότητα, που συνεχίζεται και σήμερα από τους Σουηδούς αθλητές και τη βλέπουμε για παράδειγμα στον Γιόργκεν Πέρσον. Σέβονται και οι δύο τις αξίες της εντιμότητας και του ευ αγωνίζεσθαι.
Στο Παγκόσμιο της Στοκχόλμης το 1967 έδινε το καθοριστικό 3ο σετ με τον Στάνισλαβ Γκομόζκοφ της ενωμένης τότε Σοβιετικής Ένωσης και ήταν πίσω στο σκορ με 19-20. Ο διαιτητής είδε άουτ μία μπαλιά του Σοβιετικού κι έβαλε το σκορ στο 20-20, όμως ο Γιόχανσον τον ενημέρωσε ότι το μπαλάκι είχε βρει στην άκρη του τραπεζιού. Έτσι αποκλείστηκε στον γύρο των «64» του απλού, όμως μέσα στη χρονιά πήρε στο Παρίσι το βραβείο UNICEF Fair Play.
Ήταν ένας πραγματικά μεγάλος πρωταθλητής κι ένας άνθρωπος, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο άθλημα. Ήταν ένας μύθος του αθλητισμού, που έφτιαξε κληρονομιά και μας άγγιξε όλους με την προσφορά του».