Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Θα έμπαινε ένα τέλος στο αήττητο σερί της ΑΕΚ, αφού η κούραση άρχισε από το Περιστέρι να κάνει όλο και πιο έντονα τα σημάδια της. Ομολογώ πάντως ότι αυτό δεν περίμενα να συμβεί στη Λάρισα. Ο λόγος είναι ότι οι δύο ομάδες έχουν μεγάλη διαφορά ως ρόστερ. Φυσικά αν κάποιος έριχνε μια ματιά στην αποστολή της Ένωσης που ταξίδεψε στη Θεσσαλία θα έβγαζε εύκολα το συμπέρασμα ότι οι “κιτρινόμαυροι” πήγαν με ομάδα …ανάγκης. Χωρίς Λιβάια, Σιμόες, Τσιγκρίνσκι, Κονέ, Λόπες, Γιακουμάκη, Τσόσιτς και τον Αραούχο να μένει εκτός 18άδας, μιλάμε για μια …άλλη ΑΕΚ. Στα παραπάνω συνυπολογίστε ένα ακόμα ενενηντάλεπτο των Μπακάκη, Βράνιες, Μπακασέτα και Χριστοδουλόπουλου, την έλλειψη κανονικού επιθετικού στην ενδεκάδα και το δίδυμο Μοράν – Αϊντάρεβιτς στο κέντρο.
Αυτοί ήταν οι κύριοι λόγοι για την ήττα της Ένωσης στον α’ ημιτελικό κυπέλλου, αλλά υπήρχαν κι άλλοι. Για μια ακόμα φορά η ΑΕΚ πλήρωσε τις χαμένες ευκαιρίες της. Όπως συνέβη και κόντρα στον Ατρόμητο όταν ο Αραούχο θα μπορούσε να έχει κάνει το 2-0, έτσι και στο AEL FC Arena οι παίκτες του Χιμένεθ είχαν τη δυνατότητα να μη δώσουν καν το δικαίωμα στους “βυσσινί” να ελπίζουν ως το τέλος. Δεν το έκαναν και τελικά την …πάτησαν, με το σκορ πάντως να δίνει στον Δικέφαλο πολλές πιθανότητες πρόκρισης στον τελικό, λόγω της ρεβάνς στο ΟΑΚΑ.
Ένας επίσης σοβαρός λόγος για την ήττα της ΑΕΚ ήταν ο κάκιστος αγωνιστικός χώρος. Ειλικρινά δεν ξέρω αν η λέξη “κάκιστος” μπορεί να περιγράψει το χάλι που είχε το τερέν στο συγκεκριμένο γήπεδο. Αλήθεια οι αρμόδιοι της ΕΠΟ και της Super League πως είναι δυνατόν να επιτρέπουν να διεξάγονται αγώνες σε τέτοια γήπεδα; Δείχνουν ότι δε σέβονται καν τους μεγάλους πρωταγωνιστές του αθλήματος. Τους ποδοσφαιριστές και η αναφορά δε γίνεται μόνο για τους φιλοξενούμενους, αλλά και για τους παίκτες της ΑΕΛ, που διακινδυνεύουν συνεχώς τη σωματική τους ακεραιότητα. Σε ένα τέτοιο γήπεδο πάντως είναι λογικό να έχει μεγαλύτερο πρόβλημα η ομάδα με τους πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές.
Προσωπικά εκτιμώ ότι αυτή η ήττα ίσως κάνει καλό στην ΑΕΚ ενόψει της τελικής ευθείας στον μαραθώνιο του πρωταθλήματος, γιατί θα τους επαναφέρει στην ελληνική πραγματικότητα. Καλό γιατί άπαντες μπορούν να πάρουν ένα μάθημα σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί και θα συνεχίσει να επικρατεί ως το τέλος. Θα πρέπει να μάθουν να ζουν με την κούραση, με τα σκληρά (έως και αντιαθλητικα) μαρκαρίσματα ορισμένων αντιπάλων και ειδικά με τη διαχείριση των δυνάμεών τους. Μόνο έτσι θα αντέξουν ως το φινάλε, αφού όσο κι αν κάποιοι αγώνες φαίνονται “εύκολοι”, θα δείτε ότι μόνο έτσι δεν θα είναι.
Υ.Γ: Ας μαζέψει κάποιος τον Μοράν. Μέσα σε τέσσερις μέρες φλερτάρει επίμονα με την αποβολή. Την ίδια στιγμή ο Μασούντ αρχίζει να θυμίζει κάποιες στιγμές τον παίκτη που βλέπαμε στον Πανιώνιο. Ναι μεν μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλά όταν χάνει την ψυχραιμία του είναι ικανός για το χειρότερο.