Την ώρα που είναι σε εξέλιξη το… πανδημιακό, άκρως επιτυχημένο οργανωτικά και τηλεοπτικά VNL με τις κορυφαίες 32 ομάδες του πλανήτη σε άνδρες και γυναίκες στη φούσκα του Ρίμινι και το βόλεϊ που παίζουν παρά το προπονητικό rotation είναι καθηλωτικό και ενδεικτικό των προθέσεων εξέλιξής του…
Την ώρα που οι υπόλοιπες πλην VNL ομάδες ανταγωνίζονται στο κατώτερης δυναμικότητας, πλην όμως αξιοπρεπές, δεύτερης ταχύτητας European League, στην Golden και Silver εκδοχή του και ουσιαστικά προετοιμάζονται για τα μελλούμενα, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα…
Την ίδια αυτή ώρα η εθνική ομάδα ανδρών της Ελλάδας είναι σε παρατεταμένες διακοπές, μετά την πρόκρισή της (επιτυχία είναι) για δεύτερη σερί φορά στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, σαφώς πιο εύκολα και άκοπα, σε σχέση με την προ διετίας πρόκριση. Μην βαυκαλιζόμαστε. Δε θέλει χορούς και τραγούδια η πρόκριση. Επίγνωση θέλει.
Την ίδια ώρα πάντως, η πρωταθλήτρια Ευρώπης Σερβία και η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Πολωνία είναι στο VNL (με το μαυλό στους Ολυμπιακούς του Τόκιο) και οι υπόλοιπες ομάδες του γκρουπ της εθνικής (Πορτογαλία, Ουκρανία, Βέλγιο) στην Κρακοβία αγωνίζονται στο Golden European League! Όλες οι ομάδες στον πλανήτη βόλεϊ παίζουν… βόλεϊ!
Η Ελλάδα είναι σε διακοπές. Αλήθεια. Εθνική Ελλάδος γειά σου και χαρά σου…
Αλήθεια, τι απέγιναν οι πομπώδεις δηλώσεις των διεθνών μετά την πρόκριση στη 16αδα στο Μονπελιέ (πρόκριση δηλαδή στο… Ευρωπαϊκό με την παλιά του μορφή, για να μην ξεχνιόμαστε και βαυκαλιζόμαστε τσάμπα) ότι “θέλουμε πλέον συμμετοχή σε μεγάλα τουρνουά”;
Τι απέγιναν οι δηλώσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού Δημήτρη Ανδρεόπουλου ότι “θα ζητήσουμε πλέον να παίζουμε μεγάλα ματς, η εθνική πρέπει να μεγαλώσει κι άλλο”΄; Προφανώς έγιναν για να γίνουν. Τα αιτήματα τα απορρόφησε μονομιάς ο οικονομικός κάλαθος των αχρήστων. Χωρίς εξηγήσεις.
Γιατί οι εθνικές ομάδες είναι σε διακοπές; Για λόγους προφανώς οικονομικούς. Ναι, αλλά το ζητούμενο να προκρινόμαστε στην τελική φάση του διευρυμένου πια σε αριθμό ομάδων Ευρωπαϊκού επετεύχθη προ διετίας, επετεύχθη και το 2021 και θα επιτευχθεί εύκολα και στο μέλλον, από τη στιγμή που δεν τίθετει θέμα αγωνιστικής σύγκρισης με την κάθε Γεωργία. Μην πούμε όμως ότι είναι μεγαθήριο και η Ουκρανία με την Πορτογαλία στον όμιλο.
Αυτό θα κάνουμε κάθε φορά και μετά διακοπές; Αυτό είναι το ταβάνι; Και μετά θα μιλάμε για δύσκολες κληρώσεις, για επιτυχία απλής συμμετοχής, θα διασκεδάζουμε τα ματς θα χάνουμε από… καλύτερους αντιπάλους και θα φεύγουμε, ξεχνώντας τι λέγαμε και ζητάγαμε;
Θα έχουμε την καραμέλα της μεγάλης απόστασης από τα μεγαθήρια του αθλήματος και της οικονομικής δυσχέρειας για πόσα χρόνια ακόμη; Και τι θα κάνουμε δηλαδή; Θα περιμένουμε να λιώσει η καραμέλα ή θα κάνουμε ένα κάποιο μικρό βήμα (αλήθεια, τι απέγιναν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα της διοίκησης;) να επανέλθουμε σε τοπ επίπεδο κι ας χάνουμε;
Η εθνική γυναικών πότε θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία; Δεν είναι μια εξαιρετική φουρνιά αθλητριών; Δεν αξίζει στις γυναίκες να κοντράρονται συνεχώς με καλύτερες ομάδες; Τι κερδίζουν απέχοντας από το European League; Και καλά το γυναικείο βόλεϊ θα πει κάποιος ήταν στη σκιά των ανδρών χρόνια τώρα σε εθνικό επίπεδο, όλοι παραδέχονται πλέον ότι έχει αθλήτριες πρώτης γραμμής με παραστάσεις στο εξωτερικό και πολλά περιθώρια βελτίωσης. Διακοπές λοιπόν;
Δεν μπορεί συνεπώς να κριτικάρουμε αυστηρά την ομάδα (την εθνική που όλοι και πρώτοι από όλους οι διεθνείς αγαπάμε) του Γκιούρδα και του Σαμαρά, να τα βάζουμε με τουε κόουτς Δρίκο και Λεώνη για σαφώς πιο δύσκολες προκριματικές αποστολές για τελική φάση 16 ομάδων και εν τέλει αποκλεισμούς και τώρα να χορεύουμε για την πρόκριση στα τελικά των Ευρωπρωταθλημάτων των 24 ομάδων και εμείς να χτυπάμε παλαμάκια, όταν αντί να το εκμεταλλευτούμε αγωνιστικά, οργανωτικά, χορηγικά κλπ κάνουμε διακοπές! Δεν μπορεί, όχι…