Από τον Σπύρο Λούη μέχρι τον Μπο Μπέρναμ, ο Πάνος Βλάχος μιλάει στο Flix για τις διαδρομές του σώματος και του μυαλού, με αφορμή το ντοκιμαντέρ του «Εφτά Λεπτά Ψυχής» που κάνει πρεμιέρα σε streaming και αίθουσες.

Ο Πάνος Βλάχος είναι γνωστός στους περισσότερους ως ηθοποιός. Ενας από τους πιο ταλαντούχους της γενιάς του. Είναι γνωστός και ως τραγουδοποιός και τραγουδιστής, με θέση και με άποψη. Τώρα συστήνεται ως σκηνοθέτης ενός συναρπαστικού ντοκιμαντέρ που γυρνάει το χρόνο πίσω, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στην Αθήνα το 1896, ερευνώντας το μυστήριο γύρω από τον άθλο του Σπύρου Λούη στον αγώνα του Μαραθωνίου αλλά και το αποτύπωμα που αυτή η εξωπραγματική ιστορία μυστηρίου αφήνει ειρωνικά στο σήμερα.

Σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες του «Ορέστη» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα που ετοιμάζεται για την καλοκαιρινή του πρεμιέρα, ο Πάνος Βλάχος μίλησε στο Flix για τους μαραθωνίους της ζωής και της τέχνης, με αφορμή την πρεμιέρα σε streaming και αίθουσες που κάνει το ντοκιμαντέρ του «Εφτά Λεπτά Ψυχής».

«Η ιδέα για το ντοκιμαντέρ ξεκίνησε από τη συγγραφή σεναρίου για μια ταινία μυθοπλασίας που δεν έγινε και δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ, λόγω κόστους. Με ενδιέφερε πολύ η συγκεκριμένη εποχή. Επηρεασμένος από κόμικς και βιβλία και ταινίες όπως οι «Συμμορίες της Νέας Υόρκης», ήθελα να ανακαλύψω πως ακριβώς ήταν η Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα. Μια άλλη Ελλάδα, που βρισκόταν σε τελείως διαφορετική κατάσταση οικονομική και πολιτισμική σε σχέση με το διεθνές τοπίο, σε μια εποχή όπου τα φώτα στρέφονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης είμαι δρομέας και αγαπώ πολύ τον Μαραθώνιο. Στα πλαίσια αυτά ξεκίνησε μια έρευνα γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και τον άθλο του Σπύρου Λούη. Αρχισα να κάνω συνεντεύξεις από ανθρώπους που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στα γεγονότα εκείνης της εποχής. Οταν μίλησα με τον Χαρίλαο Βασιλάκο, τον εγγονό του διάσημου δρομέα που βγήκε δεύτερος στο Μαραθώνιο και άρχισε να διηγείται την ιστορία του παππού του, κατάλαβα ότι υπήρχε μια αφήγηση εκεί που θα άξιζε να ερευνηθεί σε βάθος. Ενιωσα ότι όλο αυτό έσκασε στα χέρια μου σαν βόμβα και σκέφτηκα να μην το εγκαταλείψω. Οι ιδεολογικές προεκτάσεις της ιστορίας αυτής αποτελούν πράγματα που με απασχολούν και προσωπικά. Διαφορετικά δεν είχα κάποια ιδιαίτερη φιλοδοξία να γίνω σκηνοθέτης και να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ.»

Διαβάστε περισσότερα στο Flix.gr