Αν τελικά ο Σίσυφος στο γνωστό μύθο που μεταφέρει στην πλάτη του τον τεράστιο εκείνο βράχο και ποτέ δεν τα καταφέρνει, είχε κάποτε αίσιο τέλος, ίσως στα χαρακτηριστικά του ν' αναγνωρίζαμε τον Πύρρο Δήμα.

Αν τελικά ο Σίσυφος στο γνωστό μύθο που μεταφέρει στην πλάτη του τον τεράστιο εκείνο βράχο και ποτέ δεν τα καταφέρνει, είχε κάποτε αίσιο τέλος, ίσως στα χαρακτηριστικά του ν’ αναγνωρίζαμε τον Πύρρο Δήμα.
Το δικό μας Πύρρο, τον τέσσερις φορές Ολυμπιονίκη που δακρύζοντας και με ένα στάδιο σύσσωμο να τον αποθεώνει συγκλονισμένο στον τελευταίο του ωραίο αγώνα, τρύπωσε στην καρδιά μας και έκτοτε, αποκτήσαμε το δικό μας «ήρωα».
Εκείνον που ακολουθώντας την επική ρήση του δασκάλου και δεύτερου πατέρα του, Χρήστου Ιακώβου, έκατσε κάτω από την μπάρα και δεν λύγισε ποτέ.
Πιο σκληρός κι από το μέταλλο της, πιο σκληρός κι από τα κιλά που κάθονταν πάνω σε αυτή.
Η αρχή μιας μυθικής πορείας έγινε στο μακρινό 1992, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Την τελευταία ημέρα του Ιουλίου η ιστορία έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα ενός ανθρώπου που έμελλε να γίνει θρύλος.
Κατέκτησε το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο στην καριέρα του, όχι όμως και το τελευταίο.
Στην τελευταία προσπάθεια, έβγαλε και πάλι μία στεντόρεια φωνή. Μετά κοίταξε τις δύο πλευρές των κριτών. Σαν να τους έλεγε ότι μπορεί να το κρατήσει όσο θέλουν εκείνοι, προκειμένου να του δώσουν το «πράσινο φως» της απελευθέρωσης.
Ο Δήμας σήκωσε 370 κιλά στο σύνολο, με 167.5 στο αρασέ και 202.5 στο ζετέ.
Και στην Ατλάντα κάνει το ίδιο. Λούζεται από… χρυσό, σηκώνοντας 392,5 κιλά (180+213) στην κατηγορία των 83 κιλών, ενώ τα 213 κιλά στο ζετέ αποτελούν ταυτόχρονα παγκόσμιο ρεκόρ. Σηκώνει τα κιλά, κραυγάζει, το γήπεδο τον αποθεώνει, πετάει την μπάλα και χοροπηδάει σαν μικρό παιδί.
Και στο Σίδνει κανείς δεν μπορεί να του κόψει την πορεία προς την κορυφή. Ο Πύρρος Δήμας ζυγίζει 84.06 κιλά, λιγότερα από κάθε άλλο αντίπαλό του. Σηκώνει συνολικά 390 κιλά, 175 στο αρασέ και 215 στο επολέ-ζετέ.
Πανηγυρίζει σα να λέει «εγώ, εγώ». Αυτός, ποιος άλλος.
Στην Αθήνα γράφεται το κύκνειο άσμα του. Ο όμως του είναι ταλαιπωρημένος από εγχειρήσεις και τραυματισμούς. Μένει πιστός στο ραντεβού του με τα μετάλλια έστω κι αν αυτή την φορά το χρώμα είναι χάλκινο κι όχι χρυσό.
Ανεβαίνει στο βάθρο και ο κόσμος τον αποθεώνει. Όλοι όρθιοι για το τελευταίο standing ovation στον σπουδαίο αυτόν αθλητή. Δείχνει το χάλκινο σα να λέει «αυτό μπόρεσα».
Αυτό το μετάλλιο, όμως, έλαμπε πιο πολύ απ’ όλα.
Είναι τρεις φορές χρυσός (Βαρκελώνη 1992, Ατλάντα 1996 και Σίδνεϊ 2000) και μία φορά χάλκινος ολυμπιονίκης στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.
Ο πλέον επιτυχημένος αθλητής στην ολυμπιακή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού είναι ο μοναδικός έως σήμερα Έλληνας αρσιβαρίστας με τρία χρυσά κι ένα χάλκινο ολυμπιακά μετάλλια.
Πύρος Δήμας στο όνομα.
Το λιοντάρι της Χιμάρας στις καρδιές όλων…