O Νόβακ Τζόκοβιτς, ο μικρότερος από την «αγία Τριάδα», γνωρίζει πως δεν θα καεί στο 21 αφού τα δικά του φύλλα είναι για μεγαλύτερο παιχνίδι.

«Ο τύπος είναι ανίκητος. Σαν τις ταινίες. Σκοτώνεις κάποιον 27 φορές κι εκείνος σηκώνεται». Ο Γκόραν Ιβανίσεβιτς δεν μιλά για τον Τομ Κρουζ που ήταν στο Centre Court για τον τελικό του Wimbledon. Τα λόγια του είναι για τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Και μιλά δίχως ίχνος υπερβολής για τον παίκτη του, για να συμπληρώσει: «Για εμένα είναι ο καλύτερος όλων των εποχών και είμαι πεπεισμένος πως θα κατακτήσει και το US Open». Calendar year grand slam. Και τα 4 μαζί! Δεν τολμάς να το ψελλίσεις, άντε να το κάνεις. Τελευταίος που τα είχε καταφέρει ο Ροντ Λέιβερ το 1969.

«Πιθανότατα δεν έχω υπάρξει πιο πλήρης ως τενίστας» λέει ο Σέρβος, ρίχνοντας την προειδοποίησή του: «Και δεν θα σταματήσω εδώ». «Νόβακ είσαι ο GOAT» φωνάζουν κάποιοι από την εξέδρα. Ποιος θα στοιχηματίσει εναντίον του Σέρβου που έπιασε στα 20 majors τους Ρότζερ Φέντερερ, Ράφα Ναδάλ; «Είναι ο λόγος που βρίσκομαι εδώ σήμερα» αναγνωρίζει το μεγαλείο των αντιπάλων/συνοδοιπόρων του ο 34χρονος. Primus inter pares. Πρώτος μεταξύ ίσων.

Τέταρτο σετ του τελικού. Ο ορμητικός Ματέο Μπερετίνι χάνει με 2-1 στα σετ, αλλά προηγείται με 3-2 και 15-30 στο 6ο game. Ο Τζόκοβιτς σερβίρει, ο Ιταλός αντέχει και περνά στην αντεπίθεση. Κάνει την κίνησή του με ένα πανέμορφο down-the-line backhand slice από το πάνω ράφι. Το ζευγαρώνει με ένα inside-out forehand, ειδικότης του γαρ. 99 στις 100 φορές ο πόντος θα ήταν δικός του. Και θα είχε διπλό break point. Αλλά ήταν η μία φορά. Ο Σέρβος αγκομαχώντας και παραπατώντας στην τελευταία άμυνα έχει απάντηση. Ο Ιταλός πηγαίνει στη λογική επιλογή του drop shot. Ο «Τζόκερ» με ένα παράλογο σπριντ, σερφάρει πάνω στο γρασίδι, όχι μόνο προλαβαίνει, αλλά παίρνει και τον πόντο. Η εξέδρα σηκώνεται στο πόδι, ο Μπερετίνι χαμογελά. Είχε κάνει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Κι ο Τζόκοβιτς ό,τι ήταν ανθρωπίνως αδύνατον. Από εκεί και πέρα πήρε τα 4 επόμενα games για να φτάσει στα 20 grand slams.

Ανέκαθεν οι αμυντικές αρετές του ήταν στο προσκήνιο. Σε σημείο να τον χαρακτηρίσουν. Θα ήταν όμως άδικο να συμβεί κάτι τέτοιο. Η πρόοδός του σε όλους τους τομείς είναι προφανής. Η σταθερή βελτίωσή του στο σέρβις –χάρη στον Ιβανίσεβιτς- αποτελεί έναν από τους πυλώνες, χωρίς να είναι ο μοναδικός. Το τελευταίο Wimbledon έρχεται να δώσει απαντήσεις. Πλέον και οι παίκτες της baseline έχουν λόγο, ειδικά μετά την αλλαγή της σύστασης του γρασιδιού στις αρχές του αιώνα, ωστόσο ο Τζόκοβιτς έβαλε κι άλλα λουλούδια στην αυλή του.

Σε κομβικά σημεία του ημιτελικού με τον Σαποβάλοφ και του τελικού με τον Μπερετίνι, ο Νόλε βασίστηκε στο ανέβασμα στο φιλέ για να βγει νικητής. Με 144 κερδισμένους πόντους στο φιλέ από τους 190 που διαχειρίστηκε είχε 76% επιτυχία, τη μεγαλύτερη από οποιονδήποτε άλλον συνέχισε να αγωνίζεται τη δεύτερη εβδομάδα του τουρνουά. Από κοντά και το serve-and-volley. Ακολούθησε αυτή την τακτική στους 41 από τους 618 πόντους του, δηλαδή στο 7%. Ο μέσος όρος στο φετινό Wimbledon για τους άνδρες ήταν 4%. Με αποτελεσματικότητα στο 88% σε αυτούς τους serve-and-volley πόντους, ήταν το νούμερο 1 από όσους είχαν περισσότερες από 10 προσπάθειες.

Κοινώς ο «Τζόκερ» έχει αρκετά πρόσωπα κι αυτή η προσαρμογή του, η ικανότητά του να κοντράρεται με τον Ναδάλ στο βασίλειο του χώματος και λίγες ημέρες μετά να τα βάζει με τους καλύτερους server του Tour στην απρόβλεπτη επιφάνεια του γρασιδιού, έχει υποτιμηθεί, αν και τον καθιστά μοναδικό. Ο ρυθμός που κατακτά τίτλους μετά τα 30 του, είναι μνημειώδης. Αναμφίβολα ο μοναδικός αήττητος παίκτης θα τον νικήσει. Ο Χρόνος. Εκείνος είναι που κάθε ημέρα που περνάει προικίζει με φαρμακερά βέλη τη φαρέτρα των νεαρών που τον καταδιώκουν. Και ταυτόχρονα προσθέτει βαρίδια στο δικό του κορμί, του βάζει παγίδες στο διάβα του. Μέχρι τότε όμως ο Χρόνος ας μάθει να κάνει υπομονή. Η Ιστορία έχει ήδη φυλάξει θέση στον Τζόκοβιτς.

TAGS
The ExpertsΤΕΝΙΣΝόβακ Τζόκοβιτς