Μάριο Χεζόνια: Πολυτέλεια ή ανάγκη;

Θα είναι ο Παναθηναϊκός καλύτερος από πέρσι; Ανεξάρτητα από το αν θα παραμείνει ή όχι ο Μάριο Χεζόνια, η απάντηση είναι προφανώς καταφατική. Παπαπέτρου και Νέντοβιτς έμειναν στο Ο.Α.Κ.Α. και εγγυώνται κλάση και ομοιογένεια, ο Παπαγιάννης ήταν στη συζήτηση για πιο βελτιωμένος της Ευρωλίγκας, ο Κέντρικ Πέρι έρχεται για να δώσει βάθος στο «1» και ο Χάουι Σαντ-Ρος αναμένεται βελτιωμένος μετά το περσινό crash test.

Με δεδομένο ότι οι πράσινοι αναζητούν τον τρόπο να αποδεσμεύσουν τον Τι-Τζέι Μπρέι και να αποκτήσουν τον παλιόφιλο του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Μιλγουόκι Νέιτ Γουόλτερς ως πρωταρχική λύση στο «1», το επιθυμητό ρόστερ διαμορφώνεται κάπως έτσι:

Πιθανή αποτυχία απόκτησης του Γουόλτερς (ή κάποιου άλλου βασικού pg) πιθανότατα θα μετακομίσει τον Σαντ-Ροος στο «1», με τα γνωστά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

Η ανισορροπία που δημιουργείται στο παραπάνω ρόστερ δεν είναι μόνο ποσοτική, δεν έχει να κάνει δηλαδή με την απουσία μιας εναλλακτικής λύσης πίσω από τον νεοαποκτηθέντα Οκάρο Γουάιτ στο «4». Είναι οφθαλμοφανές η παρουσία δύο σούπερ σταρ στην ίδια θέση θα προκαλέσει… μετακομίσεις προκειμένου αμφότεροι να έχουν τον χρόνο συμμετοχής που αντιστοιχεί στο ταλέντο και το συμβόλαιο τους.

Με δεδομένη την κυριαρχία του Νέντοβιτς στο «2» και την παρουσία του Μέικον εκεί ως δικλείδα ασφαλείας του ευπαθή σε τραυματισμούς Σέρβου, η πιθανότερη μετακόμιση ενός εκ των Παπαπέτρου, Χεζόνια είναι προς το «4». Η ταυτόχρονη παρουσία των δύο στην πεντάδα μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη στην επίθεση αν ο Δημήτρης Πρίφτης βρει τρόπο να συνδυάσει δύο παίκτες με πολύ παρόμοια αγωνιστικά χαρακτηριστικά, ειδικά μετά την περσινή χρονιά στην οποία ο Έλληνας φόργουορντ έπαιξε σχεδόν αποκλειστικά με πρόσωπο προς το καλάθι και πολύ συχνά διαχειριζόμενος καταστάσεις pick n roll. Με δεδομένη όμως την αμυντική αναποτελεσματικότητα τόσο του “Super Mario” όσο και του Νέντοβιτς, η παρουσία του Σαντ-Ροος μοιάζει σχεδόν επιβεβλημένη προκειμένου να καλυφθούν τα κενά στην οπισθοφυλακή, πράγμα που κινδυνεύει να φέρει τα περσινά προβλήματα στον τομέα της δημιουργίας, ειδικά από τη στιγμή που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα δημιουργία από το low post. Συν τοις άλλοις, ο Οκάρο Γουαϊτ δεν είναι Μήτογλου: δύσκολα μπορέι να τον φανταστεί κανείς στο “5” με εξαίρεση μερικά σχήματα – καμικάζι. Φυσικά το πιο γεμάτο φετινό ρόστερ επιτρέπει και άλλες ιδέες, όπως με τους Παπαπέτρου-Χεζόνια στο «2-3», όμως αυτά είναι σχέδια επί χάρτου για τον προπονητή και το επιτελείο του, οι οποίοι θα κληθούν να λύσουν μια σύνθετη εξίσωση.

Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι μάλλον προφανής. Η παραμονή ενός παίκτη που έχει αυτή την ξεχωριστή σύνδεση με τον κόσμο της ομάδας έχει εκτός από αγωνιστικά και σημαντικά εμπορικά οφέλη, ειδικά από τη στιγμή που το τριφύλλι προσδοκά να δει τα έσοδα του από εισιτήρια διαρκείας να φτάνουν τα μέγιστα δυνατά επίπεδα. Συν τοις άλλοις, ο Χεζόνια έχει θεωρητικά αυτή την κλάση που επιτρέπει και σε ένα βαθμό υποχρεώνει το πάρσιμο ρίσκων, ειδικά αν αποκτηθει σε τιμή ευκαιρίας (για φέτος).

Μπορεί το «όλοι οι καλοί χωράνε» δεν είναι ακριβώς ρητό του μπάσκετ, εντούτοις τα κίνητρα μιας τέτοιας κίνησης είναι εύκολα κατανοητά. Όμως ο Παναθηναϊκός ταλαιπωρήθηκε πέρσι όλη τη σεζόν από την απουσία ενός ποιοτικού πόιντ γκαρντ, η έλλειψη του οποίου έκανε συνεχώς την ομάδα να κυνηγά την ουρά της. Μετά από τέσσερις μεταγραφές και δύο ανανεώσεις, το κυνήγι του Χεζόνια προκαλεί ερωτηματικά σχετικά με το αν το περσινό πάθημα έγινε όντως μάθημα.