Eίναι είδηση πρώτου μεγέθους, σε παγκόσμιο επίπεδο, κάθε φορά που ηττάται η Εθνική ομάδα μπάσκετ των Ηνωμένων Πολιτείων. Είναι «σοκ» για τους «πατέρες» του μπάσκετ. Είναι «στραπάτσο» για τους καλύτερους παίκτες του παγκοσμίου μπάσκετ, σε ατομικό επίπεδο. Ήταν, είναι και θα είναι «μαύρες σελίδες» στη ιστορία του επαγγελματικού αμερικάνικου μπάσκετ και των εκπροσώπων του ΝΒΑ, σε αγωνιστικό και προπονητικό επίπεδο, ήττες-ορόσημα, όπως στον ημιτελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου 2006 από την Ελλάδα, αλλά και δυο χρόνια νωρίτερα, στον ημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, από την Αργεντινή.
Όταν οι Αμερικάνοι έχουν απέναντι τους, αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, όπως η Γαλλία με 5-6 NBAers που έχουν εμπεδώσει την νοοτροπία του ΝΒΑ, έχουν αντιμετωπίσει τους πρωτοκλασάτους Αμερικάνους διεθνείς και διαθέτουν, επίσης, αθλητικά προσόντα που είναι παρόμοια με τα δικά τους, δεν αποτελεί θέμα σύμπτωσης και συγκυρίας, οι ήττες που γνώρισαν από τον ίδιο αντίπαλο, σε διάστημα 2 ετών. (Παγκόσμιο 2019-Ολυμπιακοί 2021).
Ήττες της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ στη φάση των ομίλων, δεν είναι το ίδιο επώδυνες, αυτονόητα, με αυτές σε παιχνίδια νοκ-αουτ που προκαλούν πρόωρους αποκλεισμούς ή και αποκλεισμούς σε ημιτελικούς για την απώλεια διεκδίκησης του χρυσού μεταλλίου. Εκτός από την κατάκτηση της πρώτης θέσης, κάθε άλλη κατάταξη, ακόμα και η δεύτερη θέση, είναι αποτυχία γι’ αυτούς που έχουν καθιερώσει το: Ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος τίποτα.
Η ήττα από την Γαλλία, έχει αφυπνίσει τους παίκτες του Πόποβιτς και τον ίδιο τον καθ’ όλα κορυφαίο, Σέρβο τεχνικό. Οι Αμερικάνοι παραμένουν αναμφίβολα το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο στο Ολυμπιακό τουρνουά της Σαϊτάμα. Διαφορετική άποψη και αγωνιστικό…αντίλογο, θα έχουν η Σλοβενία του Ντόντσιτς, οι Ισπανοί του Ρούμπιο και των Γκαζόλ, η Αργεντινή του Καμπάτσο και όποιος αντίπαλος παίζει ομαδικό μπάσκετ και δεν τους κοιτά με δέος…