Μετά από την πιο δύσκολη, μεταπολεμικά τουλάχιστον, εποχή στο χώρο του λαοφιλούς αθλητισμού και δη σε αυτόν του ποδοσφαίρου, όπου μεταξύ άλλων είδαμε διοργανώσεις, συλλόγους αλλά και παίκτες να «καταστρέφονται» μεταφορικά και… κυριολεκτικά σ’ ορισμένες περιπτώσεις, φτάνουμε σε ένα μεταβατικό στάδιο της «επιστροφής στην κανονικότητα» όπως χρησιμοποιείται ο όρος ως προσδόκιμο στο ξεκίνημα της πανδημίας αλλά και σαν μια μορφή κοινωνικής «ανακούφισης» στο διαφαινόμενο (;) φινάλε αυτής
Καθ΄ όλη τη διάρκειας των πρώτων αυστηρών περιοριστικών και απαγορευτικών, στο χώρο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, μέτρων μέχρι σήμερα, υπήρξαν ουκ ολίγες αναφορές, επισημάνσεις κι «αναλύσεις» περί των άμεσων αλλά και σε βάθος χρόνου επιπτώσεων στο χώρο με το ενδιαφέρον να εστιάζεται στους αθλούμενους κατά πρώτο λόγο αλλά και τους άμεσα «εμπλεκόμενους» κατόπιν, είτε αν μιλάμε για φυσικά πρόσωπα, είτε για συλλόγους αλλά ως ένα σημείο και τους θεσμούς (διοργανώσεις κλπ).
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πάντως, κάπου βρέθηκε η «φόρμουλα» ανά περιοχή κι ανά περίπτωση έτσι ώστε να μην «χαθεί» πολύ από την λεγόμενη ροή των πραγμάτων… Οι διοργανώσεις, σχεδόν παντού και μέχρι πρόσφατα ανά την υφήλιο, έγιναν στα βουβά ώσπου σιγά – σιγά να προσεγγίσουμε κάτω από προϋποθέσεις και διαρκώς ανανεωμένα υγεινομικά πρωτόκολλα την επιστροφή – σταδιακά έστω – των φιλάθλων στις εξέδρες.
Ο λόγος για αυτούς που από τα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούν «μέρος» της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, οι οποίοι επί της ουσίας υπέστησαν στον μεγαλύτερο βαθμό τις παρενέργειες της πανδημίας!
Οι φίλαθλοι, οι οπαδοί, οι άνθρωποι που τους κατατάσσουμε στην πλειοψηφία τους, στα κοινωνικά στρώματα ενός χαμηλότερου οικονομικού και βιοτικού – κατ΄ επέκταση – επιπέδου σε όλα τα πλάτη και μήκη της ποδοσφαιρικής οικουμένης!
Είναι αυτοί λοιπόν, τώρα που καλούνται, όπως σχεδόν όλοι οι κάτοικοι στον πλανήτη μας, να ξεπεράσουν τα σοκ της καραντίνας με ότι άλλο έχει συμπαρασυρθεί στο διάβα της καθώς ήδη αρχίζει η κοινωνία να μετρά σε πολλούς τομείς τα κατάλοιπα όπως και τις επιπτώσεις των όσων, πρωτόγνωρα για τους περισσότερους, βιώσαμε…
Εξάλλου στη Γαλλία, μια από τις λίγες χώρες που έβαλε… «παύλα» στον αθλητισμό στα πρώτα στάδια της πανδημίας, ουδείς κινήθηκε να βάλει «παύλες» και «λουκέτα» σε γήπεδα, ομάδες και διοργανώσεις με αφορμή έναν αγώνα που διακόπηκε κι ένα άλλο – ΔΥΟ ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ – που τέλειωσε επεισοδιακά, μετά “κόπων και βασάνων“!
Το ότι «έκλεισε» για τέσσερα ματς το «πέταλο» των Ultras της Νις, είναι ένα σκληρό μέτρο, αλλά στα όρια του παραδειγματισμού προς αποφυγήν και ουχί ως καταφυγή σε κάτι που θα αποτάξει την ευθύνη από την καμπούρα των θεσμών!!
Απλά εκεί ψάχνονται περισσότερο εδώ και κάμποσες μέρες έτσι ώστε να δούνε πως θα «κυλήσει» ομαλότερα αυτή η επιστροφή στην «κανονικότητα»!