Στην Ελλάδα η αποθέωση από την χλεύη δεν απέχουν πολύ. Κάθε αποτελέσμα εγείρει αντιδράσεις που παρατηρώντας τες διακρίνει κανείς εύκολα το πρόβλημα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία σε ότι έχει να κάνει με την παιδεία μας.
Πολλαπλασιάστε την παραπάνω πρόταση επί δέκα και τότε έχουμε μπροστά μας τις αντιδράσεις των “Ελλήνων” προπονητών μετά από κάθε αποτέλεσμα της Εθνικής ομάδας. Επιφανειακή και επιδερμική κριτική στα όρια του αφορισμού για να βγάλουμε από πάνω μας τα απωθημένα μας. Τα απωθημένα που δεν μπορούμε να βγάλουμε αλλού.
Στο διά ταύτα. Η Εθνική ομάδα επί ημερών Φαν’τ Σχιπ, προσπαθεί να βελτιωθεί. Προσπαθεί να βγάλει από πάνω της όσα έγιναν την εξαετία 2014-2020. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς κατάλοιπα αυτής της εξαετίας παραμένουν ενεργά.
Ωστόσο ο Ολλανδός τεχνικός με τους παίκτες του, συνεχίζνουν να πορεύονται μονιασμένοι με σκοπό τη συνεχή βελτίωση και εξέλιξη. Αρχικά έπρεπε να δημιουργηθεί και πάλι μια Ομάδα με όμικρον κεφαλαίο. Αυτό έχει δημιουργηθεί.
Στη συνέχεια έπρεπε να βρεθούν κάποιες σταθερές εντός αυτής. Σε μεγάλο βαθμό, η Ελλάδα έχει κορμό 16-17 παικτών σε κάθε αποστολή, ενώ και η ενδεκάδα έχει αρχίσει και παρουσιάζει μια ομοιογένεια. Αυτό αποτυπώνεται και εντός αγωνιστικού χώρου και αποτυπώνεται και στα αποτελέσματα.
Ποιος θυμάται την τελευταία ήττα της ομάδας σε επίσημο ματς; Ήταν στις 12 Οκτωβρίου 2019 στη Ρώμη απέναντι στην Ιταλία, όταν μάλιστα είχε πραγματοποιήσει πολύ καλή εμφάνιση και είχε χάσει στις λεπτομέρειες από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Από τότε νίκησε τη Βοσνία (2-1), την Αρμενία εκτός (1-0), την Φινλανδία (2-1), έφερε ισοπαλία στη Σλοβενία (0-0), κέρδισε στο Κόσοβο (2-1), κέρδισε τη Μολδαβία (2-0), ήρθε ισόπαλη με το Κόσοβο (0-0), κέρδισε στη Μολδαβία (2-0), ήρθε ισόπαλη με τη Σλοβενία (0-0), ισόπαλη στην Ισπανία (1-1), ισόπαλη με τη Γεωργία (1-1), ισόπαλη στο Κόσοβο (1-1) και νίκησε τη Σουηδία (2-1).
Δηλαδή σε 13 επίσημα ματς τα τελευταία δύο χρόνια έχει 7 νίκες, 6 ισοπαλίες και καμία ήττα. Αυτό είναι βελτίωση. Αν είχε καταφέρει να πάρει και τα ματς στα οποία ήρθε ισόπαλη τότε δε θα μιλάγαμε για απλή βελτίωση. Θα μιλάγαμε για απογείωση. Ναι, δεν απογειώθηκε η Εθνική ομάδα. Δε θα γινόταν άλλωστε μετά από μια εξαετία τριβών, προστριβών, αλλαγών και έλλειψης ηρεμίας.
Στις τάξεις της Εθνικής ξέρουν ότι ακόμα χρειάζεται πολλή βελτίωση και έχουν όλη τη διάθεση να το παλέψουν. Θέλουν να μάθουν να παίρνουν τα ματς που πρέπει. Να ατσαλώσουν ώστε στην κακή τους μέρα να μην στερούνται βαθμούς από Κόσοβο και Γεωργία λόγου χάρη. Δεν είναι εύκολο. Μια εξελικτική διαδικασία δεν φέρνει αποτελέσματα από τη μια μέρα στην άλλη.
Ειδικά όταν μιλάμε για ένα νεανικό σύνολο, με πολύ χαμηλό μέσο όρο ηλικίας που θέλει να φτιάξει “προσωπικότητα”. Ένα νεανικό σύνολο που σε πολλά ματς έχει παίξει ποδόσφαιρο που θαυμάσαμε και που άρεσε στον κόσμο. Το θέμα είναι ότι ο προπονητής και οι παίκτες έχουν αγκαλιάσει αυτό το project. Κι αυτό είναι που μετράει.