Tρία ερωτηματικά για τον Παναθηναϊκό

Εφόσον κάποιος δει το ποτήρι μισοάδειο μπορεί άνετα να υποστηρίξει ότι το 1-4 του Παναθηναϊκού δεν προϋποθέτει μια καλή Ευρωπαϊκή χρονιά, αλλά μάλλον κάτι ανάλογο με την περσινή μίζερη σεζόν των μόλις 11 νικών. Υπάρχει πάντα και η αντίθετη άποψη, η άλλη όψη του νομίσματος. Και δεν αναφέρομαι στην υπερ-προσπάθεια ανατροπής των τελευταίων επτά λεπτών στο Τελ Αβίβ όπου ο Παναθηναϊκός αφού υπάρχει ο ισχυρός αντίλογος των υπόλοιπων 32 λεπτά που η ομάδα απλά δεν….υπήρχε στο παρκέ!

Η άλλη όψη του νομίσματος έγκειται σε τρία διαφορετικά θέματα:

1. Ο Παναθηναϊκός στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν και ενδεχόμενα με πολύ πιο ποιοτικά ρόστερ αγκομαχούσε να πάρει μια εκτός έδρας νίκη. Στην πρώτη θητεία του Πιτίνο πέρασε πάνω από ένας γύρος για να κερδίσει μακριά από την Αθήνα. Φέτος, είχε να βγάλει πέρα ένα δύσκολο αρχικό πρόγραμμα με μπόλικα ταξίδια, όπως ακριβώς έγινε και πέρσι. Αν η εμφάνιση με τη Φενέρμπαχτσε αποτελεί ένα δείκτη των δυνατοτήτων της ομάδας στο ΟΑΚΑ τότε η επιστροφή στο οικείο περιβάλλον θα αλλάξει σχεδόν αυτόματα αρκετά πράγματα.
2. Η άφιξη του Γιόγκι Φερέλ σημαίνει πολύ απλά ένα εκ νέου σχεδιασμού της ομάδας και μιαπροσπάθεια ενσωμάτωσης ενός παίκτη που δεν έχει αγωνιστεί ξανά εκτός ΗΠΑ. Προσπάθεια εξ΄ορισμού δύσκολη αφού πέρα από τα δεδομένα αγωνιστικά ζητήματα ο νεοφερμένος Αμερικανός πρέπει να εγκλιματιστεί σε ένα καινούργιο και πρωτόγνωρο τρόπο ζωής. Χωρίς μάλιστα σύμμαχο τον χρόνο αφού δεν ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι αλλά σχεδόν τέλη Οκτωβρίου όπου οι αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι συνεχόμενες.
3. Ξεκάθαρα η περιφέρεια του Παναθηναϊκού χρήζει μιας μαζικής επαναξιολόγησης από τον Πρίφτη. Κυρίως στο θέμα της κατανομής ρόλων. Ο Πέρι τόσο στο Μονακό, όσο και στο Τελ Αβίβ έμοιαζε να παίζει με λυμένα φρένα. Η αστάθεια του στο σουτ και οι σταθερά λάθος επιλογές του στην επίθεση δείχνουν ότι ακόμη δεν έχει αντιληφθεί τις τεράστιες διαφορές μεταξύ Γιουροκαπ –που έπαιζε πέρσι- και Ευρωλίγκα. Ο Μέικον δεν ήρθε και δεν θα γίνει δημιουργός. Είναι ένας εξαιρετικός εκτελεστής που στην ουσία καλείται να παίξει και ρόλο πλέι μέικερ. Τελικά, αυτό που θα τον κρατήσει πάνω από το μέσο όρο είναι η ικανότητα να σκοράρει με το δικό του σουτ, τη δική του δημιουργία. Δεν μπορεί όμως να το κάνει σαν spot σουτέρ και θέλει τη μπάλα στα χέρια του. Αυτό στην ουσία αποτελεί απαγορευτικό για τη συνύπαρξη του με τον Νέντοβιτς στην ίδια πεντάδα, αφού και ο Σέρβος έχει ανάλογη λογική στο παιχνίδι του. Αν συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι ο Νέντοβιτς δεν έχει βρει καθόλου ρυθμό σε σχέση με το περσινό αντίστοιχο διάστημα το πρόβλημα μεγαλώνει. Χώρια που όσο και να προσπαθήσουν οι συγκεκριμένοι τρεις παίκτες θα έχουν πρόβλημα με ψηλότερους γκαρντ. Ο Νάναλι σκόραρε 10 πόντους που αποδείχθηκαν καθοριστικοί για την έκβαση ποστάροντας ανελέητα τον Νέντοβιτς. Αυτό δημιουργεί επιτακτική ανάγκη για την παρουσία του Σαντ Ροος στο παρκέ. Μόλις ο Κουβανός άρχισε να πιέζει ο Παναθηναϊκός άλλαξε τη ροή του αγώνα και παραλίγο να επιστρέψει από το -20. Μόνο που ο Σαντ Ροος δεν έχει σταθερό επιθετικό παιχνίδι και αυτό σημαίνει ότι για να είναι στο παρκέ ο Πρίφτης πρέπει να θυσιάσει ένα από τους σουτέρ του ή να τον σπρώξει στον άσο στερώντας από την ομάδα δημιουργία και επιθετικές ιδέες. Ο Σαντ Ροος πέρσι βαφτίστηκε άσος και φέτος που δεν έχει καθήκοντα που δεν του ταιριάζουν αίφνης βρέθηκε χωρίς…θέση. Στο 2 ‘’κόβει’’ από την επίθεση, στο 3 υπάρχει ο Παπαπέτρου και όπως μάθαμε πέρσι δεν είναι άσος. Ο Πρίφτης μέσα σε αυτή την ‘’ύποπτη’’ χημεία καλείται να εντάξει τον Φερέλ. Αν ο Αμερικάνος αποδείξει ότι μπορεί να πασάρει και να δημιουργεί τότε πολλά από τα προβλήματα που αναφέραμε πιο πάνω θα λυθούν αργά ή γρήγορα. Αν όμως θέλει πολύ απλά και αυτός τη μπάλα στα χέρια του για να σκοράρει τότε πραγματικά η περιφέρεια του Παναθηναϊκού θα είναι ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες ολόκληρη τη σεζόν.