Στη λίστα των νικητών του Wimbledon στα διπλά το 1920, του US Open το 1925 και το 1926, στα διπλά μικτά το 1912 αλλά και στο απλό του Αμερικανικού Grand Slam το 1914 και το 1916 φιγουράρει το όνομα του Norris Williams.
Το ίδιο όνομα μπορεί να διαβάσει κανείς και στη λίστα των 712 επιζησάντων του ναυάγιου του Τιτανικού το 1912. Και δεν πρόκειται για συνεπωνυμία… !
Ο γεννημένος στη Γενεύη της Ελβετίας Αμερικανός τενίστας, ήταν μαζί με τον πατέρα του Duane Williams μεταξύ των επιβατών της πρώτης θέσης στο παρθενικό και μοιραίο ταξίδι του Τιτανικού. Μετέβαινε στις Η.Π.Α. προκειμένου να σχεδιάσει τη συνέχεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Ο πατέρας του ήταν διακεκριμένος δικηγόρος της εποχής και σε εκείνον αποδιδόταν η ιδέα της δημιουργίας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Τένις (IΤF), η οποία υλοποιήθηκε μετά το θάνατο του.
Οι δυο τους κατά τη βύθιση του Τιτανικού βούτηξαν στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού για να σωθούν. Μάλιστα ο νεαρός πριν εγκαταλείψει το πλοίο βοήθησε, σπάζοντας την πόρτα καμπίνας, εγκλωβισμένους επιβάτες δεχόμενος απειλές από μέλη του πληρώματος για φθορά περιουσίας της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
Ο 21 χρόνων τότε Norris άντεξε το ψύχος μένοντας κρεμασμένος σε μια σωσίβια λέμβο για σχεδόν έξι ώρες.
Από τους συνολικά 712 επιζήσαντες, μόλις 6 από εκείνους που έπεσαν στο νερό τα κατάφεραν. Ήταν ένας από αυτούς, όχι όμως και ο πατέρας του…
Όταν, βρέθηκε στο πλοίο «Καρπάθια» οι γιατροί αποφάσισαν να ακρωτηριάσουν τα πόδια του, τα όποια από τα κρυοπαγήματα έδειχναν να μην ανταποκρίνονται.
Εκείνος το αρνήθηκε κατηγορηματικά κι επιχειρώντας να βαδίσει αναφώνησε:«Θα τα χρειαστώ αυτά τα πόδια»…!
Με σκληρή καθημερινή προσπάθεια και με ψυχολογία σφυρηλατημένη από τον κίνδυνο που αντιπαρήλθε, δικαιώθηκε εξαιρετικά γρήγορα, με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο.
Τέσσερις μήνες αργότερα κατακτούσε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του – από τους πέντε – σε τουρνουά Grand Slam, πανηγυρίζοντας τη νίκη στα μικτά του US Open με παρτενέρ τη Μαίρη Μπράουν.