Το τέλειο αντι-παράδειγμα είναι για τον Άρη το χθεσινό (12/12) ντέρμπι στο “Γ. Καραϊσκάκης” με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Τι δεν πρέπει, δηλαδή, να κάνει ποτέ ξανά στη συνέχεια της σεζόν, διότι ούτε στο προφίλ του ως ομάδα ταιριάζει, ούτε και στην ποιότητα του έμψυχου δυναμικού του. Όλοι δικαιούνται μια κακή μέρα, είτε από πλευράς εμφάνισης, είτε αποτελέσματος, όμως, αυτή παραήταν κακή για τους “κίτρινους”.
Ο λόγος, κατά βάση, γίνεται για την εικόνα της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο. Δεν θύμιζε σε κάτι τον Άρη της σεζόν. Ακόμη και στον αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, που έφυγαν οι “κίτρινοι” φορτωμένοι με πέντε γκολ στην πλάτη, στην πιο βαριά εντός έδρας ήττα στην ιστορία τους, η εικόνα δεν ήταν τέτοια. Σε εκείνο το ματς άλλα ήταν τα προβλήματα κι είχαν να κάνουν κυρίως με την πολύ κακή αμυντική αντίδραση στις αντεπιθέσεις των φιλοξενούμενων.
Χθες, όμως, στο “Γ. Καραϊσκάκης”, για μεγάλο διάστημα του αγώνα ο Άρης έμοιαζε παραδομένος! Στο τελευταίο 25λεπτο του πρώτου ημιχρόνου και στο πρώτο 25λεπτο, επίσης, του δεύτερου, οι “κίτρινοι” ήταν σα να είχαν πάθει ομαδικό μπλακ άουτ. Το μυαλό τους ήταν μόνο στην άμυνα, λες κι έπαιζε μια επαγγελματική ομάδα απέναντι σε μια ερασιτεχνική, η μπάλα έβγαινε με “καντήλια” (για να θυμηθούμε ορολογία ποδοσφαίρου αλάνας, από την παιδική μας ηλικία) από την περιοχή τους προς… όπου πάει, οργάνωση στο παιχνίδι τους δεν υπήρχε καν.
Ο Άρης των 12,7 τελικών προσπαθειών μέσο όρο ανά αγώνα αυτή τη σεζόν, στο “Γ. Καραϊσκάκης” κατέγραψε την πρώτη του στο 71ο και τελείωσε με πέντε (5), εκ των οποίων καμία προς την αντίπαλη εστία. Ας μην σταθούμε στον αριθμό των τελικών προσπαθειών, όμως, γιατί κάποιες φορές δεν παίζει ρόλο. Για παράδειγμα, ο Άρης αυτή την αγωνιστική περίοδο έκανε 20 τελικές κόντρα στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και βρήκε μόλις ένα (1) γκολ, ενώ έκανε έξι (6) απέναντι στον Παναθηναϊκό στο “Κλεάνθης Βικελίδης” κι επίσης βρήκε ένα γκολ, όμως, στον αντίποδα με ό,τι συνέβη στο ντέρμπι με τους “κίτρινους”, σε αυτό πήρε τη νίκη. Κοινός παρονομαστής και των δύο αγώνων, πάντως, ήταν ότι η εμφάνιση της ομάδας ήταν τουλάχιστον καλή (στο ΟΑΚΑ ήταν εξαιρετική).
Με το παραπάνω παράδειγμα θέλουμε να πούμε ότι ο αριθμός των τελικών είναι απλώς ένα νούμερο: ο Άρης στο Περιστέρι κόντρα στον Ατρόμητο έκανε επτά (7) και πέτυχε τρία γκολ κι ο ΠΑΣ Γιάννινα στο “Κλεάνθης Βικελίδης” έκανε εννιά (9) και πέτυχε πέντε (5) γκολ, με τους “κίτρινους” εκείνη την ημέρα να έχουν κάνει δεκαπέντε (15) και να μην βρίσκουν μία φορά δίχτυα.
Επιμένουμε, λοιπόν, ότι κόντρα στον Ολυμπιακό το θέμα για την τεχνική ηγεσία και τους παίκτες του Άρη δεν είναι να κρατήσουν το μικρό αριθμό των τελικών, αλλά την ομαδική καθίζηση. Και, μάλιστα, απέναντι σε μια ομάδα πολύ πιο κουρασμένη και φορτωμένη από τους “κίτρινους”, με 8 στους 11 βασικούς ίδιους με το αμέσως προηγούμενο ματς των “ερυθρόλευκων”, τρεις μέρες πριν, με την Αντβέρπ στο Βέλιο για το Europa League. Τέτοια άνευ όρων παράδοση δεν τους ταιριάζει!
Σημειώνουμε ότι στη συζήτηση σε αυτό το επίπεδο δεν μπαίνει η διαμαρτυρία της διοίκησης του Άρη μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα για τη διαιτησία και οι φωνές των “κίτρινων” για δύο (2) πέναλτι που -όπως υποστηρίζουν- δεν τους δόθηκαν. Προφανώς και θα ήταν άλλο παιχνίδι, αν δινόταν πέναλτι και ευστοχούσαν οι “κίτρινοι”. Η συζήτηση έχει να κάνει ξεκάθαρα με την αγωνιστική εικόνα του Άρη, μιας ομάδας που πήγαινε σε αυτό το παιχνίδι με ένα σερί τριών πολύ σημαντικών νικών πίσω της και πιο φρέσκια από τον αντίπαλο. Ο φόβος και το μάζεμα πίσω στην άμυνα ήταν υπέρ το δέον…