Η Εθνική τα κατάφερε και μέσα σε λίγες μέρες κέρδισε για δεύτερη φορά την Τουρκία έχοντας μερικά φανταστικά διαστήματα στο παιχνίδι της και ξεπερνώντας τα όποια νεκρά εμφανίστηκαν στο δρόμο της.
Ξεκινήσαμε πολύ μουδιασμένοι στην επίθεση από την αρχή όμως, η άμυνα μας, ήταν σε υψηλό επίπεδο και αποτέλεσε την σταθερά μέχρι και το τέλος που πανηγυρίσαμε τη νίκη. Μετά το τέταρτο λεπτό ξεκίνησε η επίθεση της Ελλάδας να βρίσκει ρυθμό και να παίρνει μπρος. Σ’ αυτό βοήθησε η είσοδος του Σλούκα στο παιχνίδι αλλά και του Μωραΐτη που με το εθνόσημο έκανε το παιχνίδι της ζωής του.
Ο Παπαγιάννης κυριάρχησε και στις δύο ρακέτες σε όλο το παιχνίδι, όμως η κινητήρια δύναμη και εκείνος που μας ξεκόλλαγε οπότε το χρειαζόμασταν ήταν ο Δημήτρης Αγραβάνης. Έκανε άλλη μια σπουδαία εμφάνιση, ενώ έβαλε το πιο κρίσιμο τρίποντο της αναμέτρησης όταν οι Τούρκοι επέστρεψαν από το – 16 και απείλησαν την Ελλάδα ευθέως.
Το καλύτερο διάστημα της Εθνικής μας ήταν η τρίτη περίοδος εκεί όπου άμυνα και επίθεση λειτούργησαν στην εντέλεια και με πλήρη αρμονία. Ο Κώστας Σλούκας έδειξε το μεγαλείο του, σκόραρε συνεχόμενες πόντους και μοίραζε πάσες κάνοντας ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του. Όλη αυτή η ευφορία έφερε στην Ελλάδα ένα + 16, χωρίς όμως να θεωρεί κάνεις πως το παιχνίδι έχει τελειώσει.
Από το ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου και έπειτα οι Τούρκοι μπήκαν ξανά στο παιχνίδι εκμεταλλεύτηκαν τα συνεχόμενα λάθη που κάναμε, αποτέλεσμα και της δικής τους πιέσης, ο Μαχμούτογλου άρχισε να πυροβολεί από μακριά και η διαφορά ψαλιδιζόταν επικίνδυνα. Μας ξεκόλλησε ένα καλάθι του Μωραΐτη, ο Παπαγιάννης με το, Σλούκα αλλά όλο το παιχνίδι ήταν ένα τρίποντο από την γωνία του Δημήτρη Αγραβάνη. Αυτό το σουτ έκοψε τα φτερά των Τούρκων και ουσιαστικά το παιχνίδι τελείωσε.