Η οριστική αποχώρηση του Τζόρντι Μπερτομέου από την Ευρωλίγκα, την οποία διοίκησε για 21 χρόνια, ανοίγει νέα εποχή στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, με νέο μοντέλο συνδιοίκησης από τις ομάδες. Ο επόμενος CEO θα έχει τις ίδιες αρμοδιότητες και ευθύνες με αυτές που είχε ο Καταλανός παράγοντας, αλλά θα εκτελεί τις οριστικές αποφάσεις που θα λαμβάνει η πενταμελής επιτροπή που θα συγκροτηθεί από τις 11 ομάδες-μετόχους.
Σήμερα στην Βαρκελώνη θα συναντηθούν οι general manager των 11 ομάδων που έχουν εγγυημένο συμβόλαιο συμμετοχής στην Ευρωλίγκα για να γίνει η πρώτη συζήτηση προτάσεων στο θέμα του αντικαταστάτη του Μπερτομέου. Ένα από τα βασικά θέματα που πρόκειται να τεθεί επί τάπητος και να προταθεί για ψήφιση στην ετήσια γενική συνέλευση όλων των ευρωπαϊκών ομάδων είναι η εφαρμογή του Salary Cup (όριο μισθών συμβολαίων) από την επόμενη περίοδο και κατά τα πρότυπα του ΝΒΑ.
Το Salary Cap του ΝΒΑ είναι ο κανόνας που ορίζει το μέγιστο άθροισμα των συμβολαίων που μπορεί να πληρώνει κάθε ομάδα σε μια σεζόν. Στο ΝΒΑ εφαρμόσθηκε μεταπολεμικά, από το… 1949. Η πιστή εφαρμογή του, όμως, άρχισε το ’89.
Ο περιορισμός εξόδωνστις ομάδες έχει συντελέσει στην αποφυγή οικονομικής ζημίας και της δημιουργίας χρεών, ενώ έχει προκαλέσει την μεγαλύτερη δυνατή ισότητα για τις ομάδες του πρωταθλήματος και ταυτόχρονα έχει ενισχύσει τον περισσότερο δυνατό αγωνιστικό ανταγωνισμό.
Το NBA Salary Cap πήρε την μορφή που έχει σήμερα, την σεζόν 98-99 με το CBA (συλλογική σύμβαση) που όρισε το Cap να είναι το 57% των εμπορικών εσόδων που έχει το NBA. Αυτό σήμαινε ότι όσο βελτιωνόταν τα έσοδα θα αυξανόταν αλλά και το αντίθετο.
Από το 2016 άλλαξε η δόμηση του Salary Cap και υπολογίζεται από το 44% των προσδοκώμενων εμπορικών εσόδων, αφαιρώντας προσδοκώμενα συμφέροντα (συμβόλαια παικτών) και γίνεται διαίρεση στις 30 ομάδες που συμμετέχουν στο ΝΒΑ.
Θεωρητικά, με την χρήση Salary Cap, καμία ομάδα δεν έχει ποτέ ζημία. Οι μισθοί των παικτών πληρώνονται από το ίδιο το NBA, οι ομάδες του ΝΒΑ που εκπροσωπούν μικρότερες αγορές της αμερικανικής οικονομίας δεν βάζουν από την… τσέπη τους και οι μεγάλες αγορές κρατάνε τα εμπορικά έσοδα για τον εαυτό τους.
Στο φετινό πρωτάθλημα του ΝΒΑ, το salary cap ήταν στα 112, 4 εκ. δολάρια και η ελάχιστη επένδυση έφτανε τα 101.1 εκατ. δολάρια. Υπάρχει και ο φόρος πολυτελείας για όσες ξεπεράσουν τα έξοδα των 112 εκ. και φτάνει μέχρι τα 136 εκ.
Σε μικρότερη κλίμακα, το salary cap μπορεί να εφαρμοσθεί στην Ευρωλίγκα, αν υπάρξει η απαραίτητη προσαρμογή στα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Γιατί απόλυτη προσομοίωση δεν μπορεί να γίνει με την οικονομία του ΝΒΑ, τους χορηγούς που έχει, τα έσοδα τηλεοπτικών δικαιωμάτων και εισιτηρίων και πολλές άλλες πηγές εσόδων.
Η πρώτη συζήτηση άρχισε πριν από δυο χρόνια και είναι βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός, όπως δήλωσαν και στο τέλος του πρόσφατου F4 oι δυο πρόεδροι του, θα θέσει εκ νέου το θέμα. Σύμφωνος αναμένεται να είναι και ο Παναθηναϊκός, καθώς τα δυο τελευταία χρόνια και πιθανότατα-αν δεν προχωρήσει η πώληση της ΚΑΕ- συνεχίσει για τρίτο χρόνο με την διαχείριση εσόδων-εξόδων.
Απούσης και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας που είναι διαχρονικά η ακριβότερη ομάδα από δικά της έξοδα, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για να κλείσουν οι αγωνιστικές «ψαλίδες» από το πλαφόνσυμβολαίων που θα δημιουργήσει ορθολογικότερη και οικονομικότερη διαχείριση επιλογών στα ρόστερ και των 18 ομάδων.