Ο Γιώργος Πρίντεζης έκλεισε μια σπουδαία καριέρα και μίλησε στο ΕΟΚ Web Radio, τονίζοντας ότι η αγάπη που εισέπραξε όλα τα χρόνια της καριέρας του στον Ολυμπιακό, την ανταπέδωσε με την συνεισφορά του στην πορεία της ομάδας.
Η συνέντευξη του Γιώργου Πρίντεζη:
Για το αν έχει συνειδητοποιήσει ότι πλέον δεν είναι ενεργός αθλητής: «Ναι εντάξει, το έχω. Ηταν κάτι που το είχα σκεφτεί, είχα πάρει την απόφασή μου και μπορεί να είναι περίεργη κατάσταση αλλά είναι και όμορφη όταν τελειώνει με αυτόν τον τρόπο. Όταν φεύγεις και νιώθεις όμορφα, με ανθρώπους που σε αγαπάνε και τους αγαπάς, με καταστάσεις που τις αγαπάς, σίγουρα είναι δύσκολο να αποχωρίζεται τη συνήθειά σου, αλλά δόξα τω Θεώ, όλα καλά».
Για το αν σε περίπτωση που ήταν σκηνοθέτης έγραφε αυτό το φινάλε: «Η αλήθεια είναι ότι συνέβη ένας συνδυασμός πραγμάτων που ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί και ίσως να ήμουν τυχερός σε αυτό. Συνδυασμός καταστάσεων, ακόμα και το ότι τελειώσαμε στο ΣΕΦ και να γίνει όλο αυτό που ήταν πολύ όμορφο. Δεν ξέρω, σίγουρα και η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο, αλλά όταν έχεις μάθει όλη σου τη ζωή να είσαι παίκτης που παίρνει σημαντικές αποφάσεις, ίσως και να προδικάζεις κάπου το μέλλον σου. Φέτος βρέθηκε σε έναν ρόλο πολύ πιο διαφορετικό από άλλες χρονιές, τον σεβάστηκα, τον αποδέχτηκα, προσπάθησα να είμαι όσο πιο θετικός γίνεται για την ομάδα, να ρίξω πολύ το εγώ μου και ίσως αυτό οδήγησε τελικά στο να έρθει ο δύσκολος συνδυασμός που προανέφερα και να έχω αυτό το όμορφο φινάλε».
Για το ότι έζησε μια καριέρα και πολλές στιγμές με την ομάδα που ποτέ δεν έκρυψε ότι υποστηρίζει:
«Οι επιτυχίες σε κάνουν και νιώθεις όμορφα, μαγικά, σου μένουν για πάντα στο μυαλό, όμως δεν είναι μόνον αυτές. Είναι και οι καταστάσεις που βιώνεις εκ των έσω με ανθρώπους της ομάδας μετά από ήττες, από φθορές, από τσακωμούς, και από τραυματισμούς. Είναι καταστάσεις που σε δένουν με ανθρώπους και σου κάνουν πιο δύσκολο το αντίο. Είναι σαν την οικογένεια. Σαν να λέω στη μάνα μου: «Τι θυμάσαι; Το 17 που πήρα σε ένα διαγώνισμα ή όταν έκανα σκανταλιές και άσχημα πράγματα;». Και όταν το κάνω αυτό η μάνα μου γελάει. Προσωπικά δίνω πολύ σημασία στο ανθρώπινο κομμάτι είτε στη δουλειά είτε σε ο,τιδήποτε. Ξέρω ότι σε πολλούς ανθρώπους θα λείψω και στενοχωρήθηκαν. Και μένα θα μου λείψουν. Ξέρω ότι έχω ανθρώπους στον Ολυμπιακό που με νοιάζονται που ήξεραν και ήξερα ότι είναι πάντα δίπλα μου. Αυτό μένει στο τέλος της ημέρας».
Θα ακολουθήσεις το παράδειγμα του Σπανούλη, δεν θα αντέξεις για πολύ μακριά από τα γήπεδα;
«Για την ώρα θέλω να χαρώ τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Όταν είσαι επαγγελματίας ακόμη κι αν φαίνεται στο Ινσταγκραμ για παράδειγμα ότι κάνεις κάποια πράγματα, ότι περνάς κάποιες στιγμές επί της ουσίας δεν τα κάνεις, δεν τα βιώνεις . Οι απολαύσεις των αθλητών είναι και ενοχές. Αν βγεις, μετά κάνεις διπλάσια προπόνηση για να το καλύψεις. Δεν έχω νιώσει την απόλυτη ελευθερία και θέλω για να ένα διάστημα να νιώσω ελεύθερος και να χαίρομαι εμένα και την οικογένειά μου. Σίγουρα δεν είναι και το πιο δύσκολο επάγγελμα του κόσμου, αλλά ο καθένας έχει τη δική του ανηφόρα και τους δικούς του στόχους. Δόξα τον Θεό εμένα μου δίνεται η δυνατότητα να κάτσω για ένα διάστημα για να δώσω στο παιδί μου και στους ανθρώπους μου ό,τι καλύτερο μπορώ».
Για τρία στοπ – καρέ που θα έκανε στο φιλμ της αθλητικής του ζωής: «Είμαι λίγο… περίεργος, το απέκτησα αυτό μεγαλώνοντας. Με έπιανε ένα πνίξιμο σε παρόμοιες στιγμές σαν αυτές που έζησα αν και λίγο πολή ήξερα πώς θα είναι αυτή η βραδιά, μπορεί απ’ έξω κάποιος να λέει ότι είναι κάτι μαγικό αλλά δεν ξέρω πώς να το πω, ψυχολογικά ίσως με βαραίνουν, με μπουκώνουν.
Σίγουρα είναι μέσα στις στιγμές που θα έβαζα, όπως φυσικά τα ευρωπαϊκά του 2012 και του 2013. Αλλά η μέρα που σήκωσα το πρωτάθλημα έχοντας χάσει τον πατέρα μου το 2016, ήταν ένα πολύ καλό χαστούκι, θα το έβαζα σίγουρα μέσα. Επρεπε να συμβεί αυτό για να καταλάβω τι δύναμη έπαιρνα από αυτό που λέμε πολλές φορές αθλητική οικογένεια, να καταλάβω ακριβώς τι είναι. Ηταν και ο κόουτς Σφαιρόπουλος που είχαμε περάσει πολλά και με βοήθησε πάρα πολύ, όλοι τότε με βοήθησαν να σταθώ και να είμαι εκεί στο ματς».
Για τα σημεία που θεωρεί κομβικά στη σεζόν που τελείωσε: «Για μένα ήταν δύο. Η πρώτη εβδομάδα, στη Βουλγαρία, τότε που κατάλαβα ότι έχουμε καλή χημεία, ότι ο κόουτς πήρε ακριβώς τους παίκτες που χρειαζόμαστε και υπήρχε η μαγιά να γίνει κάτι καλό. Η δεύτερη που ήταν ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, ήταν η κατάκτηση του κυπέλλου».
Τι αφήνεις στο ντουλαπάκι με το Νο 15 στα αποδυτήρια; «(Γελώντας) Ε, έχει μέσα πολλές εικόνες από Αγίους, είναι εικονοστάσι κανονικό, έχει άπειρα φυλαχτά. Σκέφτομαι τι θα γίνει αν πάω του χρόνου και το δω το ντουλαπάκι. Θα μου φανεί περίεργο. Εζησα εκεί περισσότερες στιγμές από όσες στο σπίτι μου, έχω αλλάξει και σπίτι τα τελευταία πέντε χρόνια οπότε εκεί ήταν σίγουρα περισσότερες. Πάντως το πρόσημο είναι θετικό στο τέλος. ».
Ολοι το αφιέρωσαν σε σένα, ο Σλούκας, οι Αγγελόπουλοι, ακόμη και οι αντίπαλοι, είναι τρόπαια αυτά; «Ξέχωρα από τις όποιες επιτυχίες το ανθρώπινο κομμάτι είναι και το πιο σημαντικό. Είναι αμοιβαία η αγάπη μου, αυτό με γέμισε πιο πολύ από όλα, γιατί το νιώθουν και το νιώθω. Το να αγαπάς μια ομάδα δεν σημαίνει ότι πρέπει να μισείς μια άλλη. Το ότι είπα ότι δεν θα πήγαινα στον Παναθηναϊκό μπορεί να μεταφραστεί με δύο όψεις. Κάποιοι δημοσιογράφοι προβάλλουν δυστυχώς την κακιά όψη. Δεν σημαίνει ότι χλευάζεις ή δεν τη σέβεσαι την άλλη ομάδα. Σημαίνει απλά ότι αγαπάς πιο πολύ την ομάδα που είσαι, ακόμη και στα δύσκολα ή κι όταν είναι χειρότερες οι συνθήκες. Προσωπικά θα διάλεγα μια Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό παρά 4 Ευρωλίγκες με ρωσικές ή τουρκικές ή άλλες ομάδες».
Για του αδελφούς Αγγελόπουλους: «Τους το είπα και προσωπικά, την ώρα που περιμέναμε να βγούμε στο γήπεδο για την απονομή. Συζητάμε αυτήν την στιγμή για όλα αυτά γιατί υπήρχαν οι πρόεδροι. Ο,τι επιτυχία έχει έρθει, ακόμη και δύσκολες καταστάσεις είναι γιατί εκείνοι έχουν πάρει επάνω τους το βαρύ φορτίο του να κουβαλήσουν το όραμα του Ολυμπιακού»
Για τον Ολυμπιακό της επόμενης σεζόν και τον ίδιο στην εξέδρα ή… πιο κοντά: «Η ομάδα έχει έτοιμο το μεγαλύτερο μέρος του κορμού για του χρόνου. Λογικά θα μείνει και ο προπονητής. Είμαι αισιόδοξος, υπάρχει χημεία, θα γίνουν 1-2 κινήσεις και πιστεύω πως ο Ολυμπιακός θα πάει ακόμη καλύτερα. Προσωπικά την ομάδα θα την βλέπω από την εξέδρα».