Ερχόμενες στην πανέμορφη Ίο, από ένα άλλο νησί, το μέρος με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους του κόσμου, σύμφωνα με το Happy Planet Index του 2006 (αν και πέρυσι… έπεσαν στην 2η θέση, πίσω από την Κόστα Ρίκα) οι διεθνείς νησιώτισσες, είναι καθημερινά, μέσα και έξω από το γήπεδο, με το χαμόγελο στα χείλη. Προσηνή και με θετική διάθεση είναι επίσης και τα άλλα δύο μέλη της εξωτικής αποστολής, ο Αμερικανός προπονητή, Στιβ Άντερσον και η Ιταλίδα βοηθός του, Φεντερίκα Τονόν.
Ο coach Άντερσον έχει γράψει τη δική του ιστορία στο άθλημα, ως ο πρώτος Αφροαμερικανός τεχνικός που κέρδισε χρυσό και χάλκινο μετάλλιο με την ομάδα γυναικών της Αυστραλίας σε δύο συνεχόμενες Ολυμπιάδες (1996, 2000), ενώ ήταν 4ος το 2004 στην Αθήνα. Στο πλευρό και η Ιταλίδα πρώην πρωταθλήτρια της άμμου, από το Τρεβίζο, Φεντερίκα Τονόν, που προσλήφθηκε από την Ομοσπονδία των Νήσων Βανουάτου ενόψει Τόκιο, αλλά ξέμεινε λόγω Covid για περίπου δύο χρόνια σε αυτόν τον εξωτικό παράδεισο.
Έπειτα από μία ταξιδιωτική Οδύσσεια συνολικά 15.910 χλμ. από το σύμπλεγμα των 82 νησιών του αρχιπελάγους του Βανουάτου, στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, όπου οι περίπου 275.000 κάτοικοι μιλάνε… 113 διαφορετικές γλώσσες, η ομάδα από την πρωτεύουσα Port Villa, έφτασε στην Ίο, για να αγωνιστεί στο παγκόσμιο τουρνουά, στο πλαίσιο της τρίμηνης προετοιμασίας τους στην Ευρώπη, ενόψει των προσεχών Αγώνων Κοινοπολιτείας στο βρετανικό Μπέρμιγχαμ.
«Είμαστε ενθουσιασμένες που βρισκόμαστε σε αυτό το θαυμάσιο νησί, αν και ο αέρας, στον οποίο δεν είμαστε συνηθισμένη ως ομάδα, μας δυσκολεύει να κάνουμε το παιχνίδι μας. Είχαμε περίπου 5 μήνες να ταξιδέψουμε, με κλειστά σύνορα, λόγω του κορωνοϊού. Είναι πραγματικά μία υπέροχη διοργάνωση, υψηλού επιπέδου και θα θέλαμε πολύ να καταφέρουμε να έρθουμε ξανά» δήλωσε η 34χρονη μητέρα δύο παιδιών Μίλερ Πάτα, που το 2016 βρέθηκε μία ανάσα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
Αυτό είναι άλλωστε και το μεγάλο όνειρο της 24χρονης συμπαίκτριάς της Τόκο, που θέλει να εκπροσωπήσει τη χώρα της στο μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη, όπου από το 1988 έως και το 2021, έχουν βρεθεί μόλις 34 συμπατριώτες της. Κανένας τους όμως δεν κατάφερε να ανέβει στο βάθρο και να δει την πολύχρωμη σημαία της χώρας τους να κυματίζει στον ιστό.
Στη σκιά των πλέον δημοφιλών σπορ της χώρας, ποδοσφαίρου και κρίκετ, το μπιτς βόλεϊ και το βόλεϊ έχει αρχίσαν να αναπτύσσονται εδώ και μερικά χρόνια μέσω του αθλητικού προγράμματος της Ομοσπονδίας.
«Πριν ασχοληθώ με το βόλεϊ, ήμουν πρωταθλήτρια στο στίβο, στο άλμα εις μήκος και στο τριπλούν! Με το μπιτς βόλεϊ όμως, έχω την ευκαιρία να ταξιδεύω σε όλη τη Γη, να γνωρίζω υπέροχους ανθρώπους και να ζώ νέες εμπειρίες. Τόσο με την Πάτα, όσο και με τους προπονητές έχουμε μία πολύ καλή σχέση. Δουλεύουμε σκληρά στο γήπεδο, περνάμε πολύ χρόνο μαζί ταξιδεύοντας, αλλά και διασκεδάζουμε με την καρδιά μας. Θα ήθελα πολύ ως πρωταθλήτρια, να εκπροσωπήσω τη χώρα μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες» δήλωσε η 24χρονη Τόκο, που έχει όλο το μέλλον μπροστά της και το δικαίωμα να κάνει όνειρα!
Ποιο είναι όμως τελικά το «μυστικό της ευτυχίας» στα Νησιά Βανουάτου; «Ζούμε σε ένα πολύ όμορφο μέρος, με χαμογελαστούς, φιλικούς και ευγενικούς ανθρώπους και υπέροχα Φύση. Οποιαδήποτε αναποδιά και αν μας συμβαίνει δε χάνουμε την αισιοδοξία μας και συνεχίζουμε να χαμογελάμε Είμαστε κοντά στη φύση και δε νοιαζόμαστε τόσο πολύ για το χρήμα, το οποίο το χρειαζόμαστε φυσικά για να ζούμε αξιοπρεπώς, αλλά για μας σημασία έχουν οι σχέσεις και η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας. Για μας η πιο ευτυχισμένη μας στιγμή, είναι αυτή που ζούμε κάθε μέρα, μέχρι την επόμενη… » μας αποκάλυψαν τη δική τους… δοκιμασμένη «συνταγή» οι εκπρόσωποι αυτού του ευλογημένου τόπου, Πάτα και Τόκο, στις οποίες λέξεις όπως “ΕΝΦΙΑ”, “μνημόνια” «ενεργειακή ακρίβεια» είναι λέξεις άγνωστες, αφού με εξαίρεση κάποιες εταιρείες, οι πολίτες δεν πληρώνουν φόρους στο κράτος.
Από χθες μάλιστα, τα κορίτσια από τα Νησιά Βανουάτου έχουν έναν ακόμη λόγο να είναι ευτυχισμένα: Έπειτα από διάστημα περίπου 2 ετών άνοιξαν ξανά τα σύνορα, αφού το Βανουάτου μέχρι σήμερα ήταν υπό σκληρό ταξιδιωτικό περιορισμούς, ως covid free χώρα, με περίπου 11.000 συνολικά κρούσματα και μόλις 14 θανάτους, από την αρχή της πανδημίας.