Ο Αλμπέρτο Σπένσερ θεωρείται ως ο κορυφαίος παίκτης που έβγαλε το Εκουαδόρ, ανίκητος στο ψηλό παιχνίδι, ο οποίος λάτρεψε κι έγραψε ιστορία για την Ουρουγουάη και την Πενιαρόλ.
Ο Εκουατοριανός κεντρικός επιθετικός Αλμπέρτο Σπένσερ (Alberto Pedro Spencer Herrera), γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1937, στην Ανκόν, στο νοτιοδυτικό Εκουαδόρ, κοντά στο Γκουαγιακίλ. Θεωρείται ως ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής που έβγαλε ο Ισημερινός. Είναι ακόμη πιο γνωστός για το μέχρι στιγμής ακατάρριπτο ρεκόρ του, έχοντας σκοράρει τα περισσότερα γκολ στο Κόπα Λιμπερταδόρες, τη πιο σημαντική διασυλλογική διοργάνωση στην Αμερικάνικη ήπειρο. Εκλέχτηκε ως ο 20ος Καλύτερος Ποδοσφαιριστής στη Νότια Αμερική για τον 20ο Αιώνα, από τον Διεθνή Οργανισμό Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) το 2004. Ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «La Cabeza Mágica» (Το Μαγικό Κεφάλι).
Ο Αλμπέρτο Σπένσερ είναι μια περίεργη ιστορία. Η μητέρα του ήταν Εκουατοριάνα, ντόπια, Ινδιάνικης καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν Τζαμαϊκανός βρετανικής καταγωγής, που είχε βρεθεί στο Εκουαδόρ ως εκπρόσωπος της ΒΡ για τα πετρέλαια της χώρας. Όντας μιγάς, αντιμετώπισε από τη μια το ρατσισμό αλλά απ’ την άλλη, η καταγωγή του πατέρα του άνοιγε δρόμους.
Από μικρός είχε δείξει στις αλάνες του Γουαγιακίλ το ταλέντο του. Σε ηλικία 15 χρονών, έπαιζε για την Έβερεστ του Γουαγιακίλ, που ήταν η πρώτη του ομάδα. Σε μια εποχή που οι διεθνείς μεταγραφές ήταν κάτι το απαγορευμένο και περιπτώσεις όπως του Αλφρέδο Ντι Στέφανο (Alfredo Di Stéfano), λατίνων δηλαδή που παίρνουν μεταγραφή για κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, ήταν σπάνιες, ο Αλμπέρτο Σπένσερ πήρε μεταγραφή για την παντοδύναμη τότε Πενιαρόλ.
Οι Ουρουγουανοί βρισκόντουσαν σε περιοδεία στο Εκουαδόρ το 1959/60 και όταν αντιμετώπισαν την Έβερεστ σε φιλικό, τον Ιούλιο του 1959, ο τυπάκος τους έβαλε τρία γκολ και τα τρία με το κεφάλι. Ο Χούγκο Μπανγκούλο (Hugo Bagnulo), προπονητής τότε της «Αουρινέγκρα» ζήτησε απ’τον «Pibe» Ορτέγκα να τον αποκτήσει. Τον υπέγραψαν αυτόματα με το τέλος του παιχνιδιού. Το ντεμπούτο με την Πενιαρόλ ήταν σ’ ένα φιλικό εναντίον της Αργεντίνικης Ατλάντα, που η Πενιαρόλ κέρδισε 6-2, με τον Σπένσερ να σημειώνει χατ-τρικ!
Ήταν το βασικό σέντερ φορ της Πενιαρόλ για μια δεκαετία Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Κόπα Λιμπερταδόρες με 54 τέρματα, μεταξύ του 1960 και του 1972, παίζοντας για την Έβερεστ του Γκουαγιακίλ, την Πενιαρόλ και την Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ. Μπορεί ο αριθμός να φαντάζει χαμηλός, όμως οι καλοί Λατίνοι παίχτες δε μένουν πολλά χρόνια στην από ‘κει πλευρά του Ατλαντικού για να το σπάσουν πια. Πλέον, πολλοί δεν παίζουν καν εκεί. Ο Λιονέλ Μέσι έφυγε για τη Βαρκελώνη πριν παίξει με την ομάδα ανδρών της Νιούελς, έστω και ένα παιχνίδι και ο «Κουν» Αγουέρο πήγε Μαδρίτη στα 15 του από την Ινδεπενδιέντε.
Κατά τη διάρκεια αυτής της δωδεκαετίας, ο Αλμπέρτο Σπένσερ αποχώρησε ως νικητής της διοργάνωσης τρεις φορές (1960, 1961, 1966, όλες για την Πενιαρόλ) και ήταν ο νικητής του Διηπειρωτικού Κυπέλλου δύο φορές, νικώντας την Μπενφίκα (του Εουσέμπιο) και τη Ρεάλ Μαδρίτης (του Ντι Στέφανο). Ήταν φιναλίστ ακόμη μία φορά. Το ρεκόρ τερμάτων του στο Διηπειρωτικό, υπολείπεται κατά μόλις ένα πίσω από το ρεκόρ όλων των εποχών που κατέχει ο πιο διάσημος σύγχρονος του, ο Πελέ. Μετά την πρώτη κατάκτηση του διηπειρωτικού, ξέσπασε το κύμα λατρείας του στο Εκουαδόρ, που έφτασε στο σημείο να τον κάνουν γραμματόσημο.
Ήταν επίσης τέσσερις φορές ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος της Ουρουγουάης με την Πενιαρόλ, βοηθώντας τους να κερδίσουν το πρωτάθλημα οκτώ φορές κατά τη διάρκεια των 10 ετών της παραμονής του. Καθ’ όλη την επαγγελματική του σταδιοδρομία, σκόραρε συνολικά λίγο πάνω από 450 γκολ, ξεπερνώντας τα 500, εάν λάβουμε υπόψη και τα φιλικά.
Ο Σπένσερ ήταν ένα είδος εθνικής υπερηφάνειας για τη πιο μικρή και φτωχή χώρα της Λατινικής Αμερικής, που δεν μπορούσε να αντιταχθεί στους γίγαντες της Βραζιλίας, της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. Στα δέκα χρόνια που έπαιξε στην Πενιαρόλ σκόραρε 326 γκολ, πράγμα που εξηγεί την άρνηση της να τον πουλήσει σε διάφορους Ευρωπαίους που τον ζήταγαν. Ο θρύλος λέει ότι μετά το διηπειρωτικό του 1966, κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο ίδιος ο Άντζελο Μοράτι (Angelo Moratti), πρόεδρος της Ίντερ, πήγε με λευκή επιταγή στο Μοντεβίδεο για να τον αγοράσει. Η Πενιαρόλ του είπε ένα ξεγυρισμένο «Νο Σινιόρε»!
Άλλες εποχές, αλλά ο Σπένσερ ήταν ένας άνθρωπος που έμεινε και αγάπησε την Ουρουγουάη σα δεύτερη πατρίδα του. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που η Ουρουγουάη τον καλούσε να παίξει με τη φανέλα της «σελέστε» διεθνή παιχνίδια! Ο Σπένσερ σκόραρε κόντρα στην Αγγλία, στο Γουέμπλεϋ, φορώντας τη φανέλα της εθνικής Ουρουγουάης το 1964!
Κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ, κάνοντας διεθνείς εμφανίσεις με 2 εθνικές ομάδες ταυτόχρονα! Άλλαξε τις 2 φανέλες, ούτε λίγο ούτε πολύ, 4 φορές! Οι γκεστ εμφανίσεις του στην Ουρουγουάη δε μείωσαν καθόλου τη δημοτικότητά του στο Εκουαδόρ. Επέστρεψε εκεί το 1970 και έπαιξε δύο χρονιές στη Μπαρσελόνα Γουαγιακίλ, κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα. Όταν κρέμασε τα παπούτσια του η κυβέρνηση του Εκουαδόρ τον έστειλε ως μόνιμο αναπληρωτή πρέσβη στο Μοντεβίδεο.
Ο Σπένσερ έζησε στο Μοντεβίδεο όπου τόσο λατρεύτηκε σχεδόν όλη του την υπόλοιπη ζωή. Θα μπορούσε να είχε πάει στην Ευρώπη αλλά αντίθετα με τον Πελέ, δεν είναι ότι δεν το επέλεξε ο ίδιος, αλλά η Πενιαρόλ ούτε που το συζητούσε. Αυτά σε μια εποχή που οι μεγάλοι σύλλογοι της Λατινικής Αμερικής προσπαθούσαν να κρατήσουν τα αστέρια τους και να κοντράρουν τους Ευρωπαίους και όχι να τους προμηθεύουν με τα ταλέντα τους για να επιβιώσουν οικονομικά.
Αν και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους καλύτερους παίκτες της Νοτίου Αμερικής όλων των εποχών, εξακολουθεί να παραμένει σε μεγάλο βαθμό μια άγνωστη φιγούρα στην Ευρώπη. Αυτό, προφανώς λόγω του ότι ποτέ δεν έχει συμμετάσχει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ή να παίξει στην Ευρώπη. Παρόμοια μοίρα περίμενε κι άλλους μεγάλους άσους όπως ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο και ο Τζορτζ Μπεστ, αν και οι δύο τους είναι πολύ πιο γνωστοί λόγω των τεράστιων επιτυχιών στην σταδιοδρομία τους με τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντίστοιχα.
Το όνομά του παραλήφθηκε από τη FIFA, στον κατάλογο που συνέταξε ο Πελέ με τους 125 Εν Ζωή Καλύτερους Ποδοσφαιριστές του Κόσμου, για τα 100 χρόνια της FIFA, που δημοσιεύτηκε το 2004. Αυτό προκάλεσε την οργή σε πολλούς δημοσιογράφους από την Νότιο Αμερική, που έλεγαν ότι τεράστιες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες, όπως ο Σπένσερ, αγνοήθηκαν χάριν της εμπορευματοποίησης. Ο Ντέιβιντ Μέλορ (David Mellor) της «Ίβνινγκ Στάνταρντ» (Evening Standard), επέπληξε ιδιαίτερα την FIFA, σε άρθρο του για το περιστατικό.
Σε μια από τις περιοδείες που έκανε η Πενιαρόλ στην Κολομβία, ο Νέστορ Ρόσι (Flaco Néstor Rossi) της Μιλιονάριος, έκανε ένα άγριο μαρκάρισμα στον Σπένσερ που έμεινε ατιμώρητο. Σχεδόν αμέσως, ένας από τους συμπαίκτες και φίλος του Σπένσερ στην Πενιαρόλ, ο Χοσέ Πέπε Σασία, (Jose Pepe Sasía), έτρεξε πίσω του, τον άρπαξε από το λαιμό του και είπε:
«Την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις τον blackie (μαυρούκο) θα σε σκοτώσω, γιατί είναι αυτός που μας ταΐζει!»
Ο Πελέ, σε μια συνέντευξη του στον Πάμπλο Φορλάν είπε: «Κάποιος που ήταν καλύτερος από μένα στις κεφαλιές, ήταν ο Σπένσερ. Ήμουν καλός (στις κεφαλιές), αλλά ήταν θεαματικότερος σ’ αυτόν τον τομέα με την μπάλα. Σε γενικές γραμμές, το έκανε με την εκρηκτικότητα που διέθετε, χωρίς να χρειάζεται να σπριντάρει γι’ αυτό!
Αποβλήθηκε δύο φορές στην καριέρα του, την πρώτη σε αγώνα πρωταθλήματος με την Πενιαρόλ. Τρεις ημέρες αργότερα, η ομάδα έπρεπε να ταξιδέψει για έναν αγώνα στα πλαίσια του Κόπα Λιμπερταδόρες, αλλά δεν πήγε, λέγοντας ότι ήταν ντροπιασμένος λόγω της αποβολής του. Η άλλη, ήταν σε ένα κρίσιμο προκριματικό αγώνα, το 1965, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, εναντίον της Χιλής, επειδή χτύπησε τον Χουμπέρτο Κρουζ (Humberto Cruz) στο πρόσωπο σε έναν τελικό αγώνα στη Λίμα.
Ο Αλμπέρτο Σπένσερ υπέστη καρδιακή προσβολή τις 14 Σεπτεμβρίου του 2006, κατά τη διάρκεια ενός τσεκάπ ρουτίνας με τον καρδιολόγο του. Πέθανε στις 3 Νοεμβρίου του 2006, στα 69 του χρόνια, σε κλινική του Κλίβελαντ στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μετά τον θάνατό του, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία του Εκουαδόρ, αποφάσισε να αλλάξει τ’ όνομα του «Estadio Modelo» στο Γκουαγιακίλ, σε «Estadio Modelo Alberto Spencer Herrera» προς τιμήν του!
ΠΗΓΗ: Ευλογημένο ποδόσφαιρο, Wikipedia