Από την πρώτη μέρα που η ομάδα του Ολυμπιακού επέστρεψε στου Ρέντη για την έναρξη της προετοιμασίας, ένα από τα ονόματα που ακούγονταν πολύ, ως προς το αν θα του δοθεί δεύτερη ευκαιρία ή όχι, ήταν αυτό του Λάζαρ Ραντζέλοβιτς.
Ο Σέρβος ακραίος επιθετικός, δεν έκανε κακή σεζόν, ως δανεικός στην ομάδα της Λεγανές, με την οποία είχε 34 συμμετοχές και 5 γκολ. Διόλου άσχημα και με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός “πονά” στην θέση αυτή, ο Μαρτίνς, που τον στήριξε πολύ όταν αποκτήθηκε, θέλησε να του δώσει μία ακόμη ευκαιρία.
Ήθελε να δει από τον Λάζαρ έστω μία μικρή βελτίωση, τόσο ώστε να βάλει φρένο στην έρευνα για ακραίο επιθετικό και να στρέψει πιο έντονα το ενδιαφέρον για εύρεση παίκτη σε άλλη θέση.
Τα φιλικά της Αυστρίας
Από τα πρώτα φιλικά ο Ραντζέλοβιτς πήρε χρόνο, ήταν φανερό ότι ο Μαρτίνς ήθελε να του δώσει την ευκαιρία και περίμενε από τον Σέρβο να την πιάσει από τα μαλλιά.
Ο Λάζαρ από την πρώτη μέρα που ήρθε στον Ολυμπιακό έδειξε πως διαθέτει ταλέντο και μάλιστα πλούσιο. Κέρδισε το χειροκρότημα του κόσμου και την εμπιστοσύνη του Μαρτίνς.
Έπαιξε καλά, σκόραρε και γέμισε ελπίδες τους πάντες. Όμως ο προπονητής είναι αυτός που βλέπει πάντα περισσότερα από όλους τους υπόλοιπους γιατί ζει τους παίκτες καθημερινά στις προπονήσεις.
Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν πως ο Ραντζέλοβιτς έχανε σταδιακά χρόνο συμμετοχής. Ο καιρός πέρναγε και ο Σέρβος δεν παρουσίαζε κανένα στοιχείο που να δείχνει βελτίωση.
Πάντα έψαχνε το κάτι παραπάνω, συνεχώς “φλυαρούσε” με την μπάλα στα πόδια, έφτανε εξαιρετικά μέχρι την αντίπαλη περιοχή αλλά εκεί “έπεφτε ο γενικός”.
Όλες οι προσπάθειες είτε ήταν ημιτελείς, είτε λανθασμένες. Δύο στις δέκα ήταν σωστές. Επίσης δυσκολευόταν να μπει σε… καλούπι, να μπει στο πνεύμα της ομάδας. Όλ’ αυτά τον έστειλαν ως δανεικό στην Ισπανία, σε καλό πρωτάθλημα και σε ομάδα στην οποία θα έβρισκε χρόνο συμμετοχής.
Ο Μαρτίνς, λοιπόν, στην Αυστρία του δίνει χρόνο, πολύ χρόνο, του δίνει την ευκαιρία να δείξει ότι βελτιώθηκε, ότι ωρίμασε, όμως η εικόνα του ήταν προβληματική. Όχι όμως απογοητευτική. Έβλεπες όμως, πως δύσκολα θα δείξει αυτό που πρέπει, δύσκολα θα μείνει.
Με την Αλκμάαρ “φώναξε” “πάρτε παίκτη”
Στο ματς με την Άλκμααρ μπήκε ως αλλαγή και με την εικόνα του θα έλεγε κανείς πως έβαλε την υπογραφή του αρχικά στο ότι πρέπει να βρει ομάδα να συνεχίσει την καριέρα του και στη συνέχεια πως ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει και ακραίο επιθετικό.
Ο Ραντζέλοβιτς κατάφερε να εκνευρίσει τον κόσμο που ήταν στο γήπεδο, αλλά και εκείνους που έβλεπαν την ομάδα από το σπίτι τους. Μάλιστα υπήρξε μία ατυχής για τον ίδιο συγκυρία, αφού μπήκε στο ματς μαζί με τον Αμπουμπακάρ Καμαρά. Ο πρώην παίκτης του Άρη, μπήκε και ήταν άριστος, απόλυτα συγκεντρωμένος, αποφασιστικός, δυναμικός, ομαδικός και με δύο εμπνεύσεις που ξεσήκωσαν το κοινό.
Από την άλλη ο Λάζαρ ο οποίος δύο φορές, η δε πρώτη με την πάσα τακουνάκι του Αμπουμπακάρ ήταν απίστευτη, κατάφερε το ακριβώς αντίθετο. Παραπάνω κινήσεις, παραπάνω σκέψεις και στο τέλος μία τρύπα στο νερό.
Μάλιστα στη δεύτερη περίπτωση λίγο έλειψε ο Ολυμπιακός να δεχτεί και γκολ, αφού αντί να ολοκληρώσει την προσπάθειά του ή να πασάρει σε ελεύθερο παίκτη του, αποφάσισε να κάνει μία άκυρη ντρίπλα, έχασε την μπάλα και η Άλκμααρ βγήκε στην κόντρα με τον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ να κάνει διπλό κόψιμο για να μείνει το 1-0.
Ο Μαρτίνς έγινε έξαλλος, πετάχτηκε από τον πάγκο του τού φώναξε αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως ο Σέρβος κατάλαβε και πολλά. Δεν κατάλαβε μία ολόκληρη σεζόν, γιατί να καταλάβει τώρα;
Δυστυχώς για τον ίδιο, στη θεωρία βέβαια, αυτή του η παρουσία στο φιλικό με τους Ολλανδούς ουσιαστικά του ανοίγει την πόρτα της εξόδου και την ίδια ώρα φωτίζει την πόρτα της εισόδου για κάποιον άλλον.
Έτσι λέει η λογική, γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας, αφού αν οι ερυθρόλευκοι δεν βρουν ακραίο επιθετικό που να αξίζει να αποκτήσουν τότε μπορεί να πάνε στην λογική, από τα να μην έχουμε, ας έχουμε τουλάχιστον τον Ραντζέλοβιτς.
Μου μοιάζει δύσκολο το σενάριο της παραμονής και πολύ πιο λογικό αυτό της απόκτησης ακραίου επιθετικού.