Τα σουτ τριών πόντων από τις γωνιές και η χρησιμότητα τους
Ο Άλεκ Πίτερς είναι αδιαμφισβήτητα ένας πολύ καλός σουτέρ, όχι μόνο για την τεχνική του σε αυτό αλλά κυρίως για την σταθερότητα σου σε ποσοστά από συγκεκριμένες θέσεις, χαρακτηριστικό που δίνει επιπρόσθετες λύσεις στον επιθετικό τακτικό σχεδιασμό μιας ομάδας.
Πιο συγκεκριμένα, ο Πίτερς είναι εξαιρετικός σουτέρ από τις γωνίες, αφού σύμφωνα με τα στατιστικά των περασμένων χρόνων στην Ευρώπη σουτάρει σχεδόν 44% από τη δεξιά γωνία και 50% (!) από την αριστερή που είναι και η πιο σταθερή του -σε απόδοση- θέση.
Αυτό το χαρακτηριστικό από μόνο του δίνει πολλές λύσεις στον Ολυμπιακό που σίγουρα θα γίνει πιο «επικίνδυνος» στα σουτ τριών πόντων γενικά από όλες το θέσεις , επιπροσθέτως όμως θα μπορέσει να ανοίξει τους χώρους διευκολύνοντας τα γκαρντ του, ειδικά τον Κώστα Σλούκα που είναι και αριστερόχειρας. Η ικανότητα του Πίτερς να σουτάρει καλά από τις γωνιές ευνοεί όμως και τα σέντερ, αφενός γιατί μπορούν να κόψουν πιο εύκολα μέσα στο καλάθι και αφετέρου γιατί τα επιθετικά ριμπάουντ από τα γωνιακά σουτ είναι αρκετά προβλέψιμα ως προς το που θα «καταλήξουν» (με ένα μεγάλο ποσοστό πάνω από το 50% να καταλήγει από την άλλη μεριά) τρανό παράδειγμα τα επιθετικά ριμπάουντ του Ταβάρες στη Ρεάλ.
Στον περσινό Ολυμπιακό υπήρξαν στιγμές που η επίθεση έμοιαζε να «κολλάει» παρά την καλή χημεία της ομάδας ή το ταλέντο των παικτών της, πολύ απλά γιατί η κυκλοφορία της μπάλας απέναντι σε διαβασμένες άμυνες γινότανε πιο δύσκολη, κυρίως σε βράδια όπου ο Ολυμπιακός δεν σούταρε καλά από την περιφέρεια.
Μην ξεχνάμε όμως ότι ο Ολυμπιακός έχει καλούς cutters (Παπανικολάου, Βεζένκοφ ακόμα και οι ψηλοί του περιστασιακά) παίκτες δηλαδή που κινούνται πολύ καλά και χωρίς την μπάλα και κόβουν όταν και όπως πρέπει με σκοπό είτε να σκοράρουν είτε να δημιουργήσουν ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα σαν έμμεση δημιουργία για τον ψηλό ή για ένα μακρινό σουτ.
Η ευελιξία του Πίτερς να σουτάρει σταθερά με υψηλά ποσοστά από τις συγκεκριμένες θέσεις (γωνιές) μεγαλώνει τις αποστάσεις για την άμυνα με σκοπό να δυσχεράνει το έργο της γραμμής βοήθειας αλλά και να «εξασφαλίσει» ένα κόψιμο χωρίς άμυνα ή ένα ελεύθερο (για λίγα παραπάνω κλάσματα του δευτερολέπτου σουτ).
Η απόκτηση του Πίτερς «λύνει» σε μεγάλο βαθμό – με βάση τα προϋπάρχοντα στατιστικά του- κάποια από τα επιθετικά προβλήματα του περσινού Ολυμπιακού και σίγουρα βοηθάει σε μεγάλο βαθμό τόσο τους χειριστές να κάνουν λιγότερα λάθη (παράγοντας που κόστισε σε αρκετά παιχνίδια πέρυσι για τους «κόκκινους»), τους ψηλούς να κόβουν σε μια όχι τόσο πυκνοκατοικημένη ρακέτα αλλά και τους σουτέρ της αδύνατης πλευράς να έχουν παραπάνω από το μ.ο (0.9’) του χρόνου που έχει ένας παίκτης Euroleague στη διάθεση του για να σουτάρει.
Εκτός από τα μακρινά σουτ όμως, ο Πίτερς είναι αρκετά ευέλικτος ώστε να διαβάζει πότε πρέπει να κόβει μέσα στη ρακέτα ή να ποστάρει και να γίνεται επιδραστικός και από εκεί αφού διαθέτει αρκετές κινήσεις γύρω από το καλάθι.
Αύριο, στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος, θα αναλύσουμε την κίνηση του γύρω και κάτω από το καλάθι αλλά και τι ευκαιρίες δημιουργούνται για τους συμπαίκτες του μέσα από αυτή.