Υπάρχουν μερικά στοιχεία βαθιά ριζωμένα στο DNA πολλών ομάδων ανεξάρτητα γενιών ή προσώπων. Ένα σίγουρο πράγμα παραμονές μιας μεγάλης διοργάνωσης είναι ότι οι Κροάτες, πρώτοι αντίπαλοι της εθνικής μας στο Μιλάνο πληρούν και φέτος μια τριπλέτα δεδομένων: Έχουν μπόλικο ταλέντο, είναι απρόβλεπτοι και κάποια στιγμή θα βγει στην επιφάνεια το….κόκκινο κουμπί της αυτοκαταστροφής!
Με εξαίρεση το Ευρωμπάσκετ του 2013 στη Σλοβενία όταν μάλιστα μας νίκησαν και για τελευταία φορά σε τελική φάση Ευρωπαϊκού όπου και τερμάτισαν 4οι οι Κροάτες μοιάζουν την τελευταία 15ετία να ακολουθούν φθίνουσα πορεία. Και αυτό αποτελεί από μόνο του κάτι που συνοδεύουν πολλά ερωτηματικά, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε μια χώρα με καλή και σταθερή παραγωγή παικτών υψηλού επιπέδου. Η 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 αφού προηγουμένως είχαν αποκλείσει τη δική μας εθνική στο προολυμπιακό ήταν η τελευταία φορά που τους έφερε πάνω από το όριο της μετριότητας.
Οι Κροάτες λοιπόν εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουν την τάση να αυτοκαταστρέφονται στη διάρκεια μεγάλων διοργανώσεων. Αυτό δεν αποτελεί λόγο εφησυχασμού για την εθνική μας. Αυτού του είδους οι τάσεις σπάνια βγαίνουν στους αντιπάλους μας από τον….πρώτο αγώνα. Παρότι και φέτος διαθέτουν ένα ρόστερ υψηλών προδιαγραφών ελάχιστοι τους υπολογίζουν και υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι μπορεί να την πάθουν ακόμη και στην πρώτη φάση και να γυρίσουν πρόωρα στην πατρίδα τους. Αυτό συνιστά μια υπερβολή προφανώς για μια ομάδα που διαθέτει τρεις παίκτες που παίζουν στο ΝΒΑ και τουλάχιστον άλλους δύο ακόμη που είτε έπαιξαν εκεί είτε θα μπορούσαν να παίζουν στο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Στα 33 του χρόνια ο Μπόγιαν Μπογιάνοβιτς είναι το πιο ‘βαρύ’’ χαρτί της ομάδας. Ο Κροάτης έχει σταθερή θέση και ρόλο 6ου παίκτη στη Γιούτα και μέσο όρο καριέρας 15 γεμάτους πόντους. Δεν το λες και άσχημα…
Ο Ντάριο Σάριτς παίζει εδώ και μια τριετία στους Φοίνιξ Σανς και στα 28 του χρόνια είναι πια ώριμος και ένας φόργουορντ πολυεργαλείο για δουλειές κοντά και μακριά από το καλάθι. Ο τρίτος NBAer της παρέας είναι ο Ίβιτσα Ζούπατς που για έξι χρόνια είναι μόνιμος κάτοικος του Λος Άντζελες ξεκινώντας από τους Λέικερς και μετακομίζοντας το 2019 στους Κλιπερς. Οι Αμερικάνοι λένε ότι στα 25 του ακόμη μαθαίνει μπάσκετ και αυτό προφανώς ισχύει για το μάλλον ‘’άγουρο’’ επιθετικό ταλέντο του αφού τελειώνει φάσεις μόνο με καρφώματα ή μετά από επιθετικά ριμπάουντς. Αλλά γεμίζει τη ρακέτα, παίζει καλά πάνω από τη στεφάνη και είναι ένας ψηλός ρολίστας μεγάλων προδιαγραφών.
Φυσικά η συζήτηση για την εθνική Κροατίας αρχίζει και τελειώνει σε ένα όνομα: Μάριο Χεζόνια. Ο ‘’σούπερ Μάριο’’ μπορεί να εγκατέλειψε πριν από μια διετία το ΝΒΑ χωρίς μεγάλες πιθανότητες επιστροφής αλλά είναι ο σόουμαν της ομάδας. Και το βαρόμτετρο της. Εκφράζει απόλυτα το μοντέλο του σύγχρονου Κροάτη μπασκετμπολίστα. Ατελείωτες δυνατότητες, απρόβλεπτος και άναρχος μέσα στο παρκέ. Μέλος πλέον της Ρεάλ Μαδρίτης αποτελεί το νούμερο 1 δημόσιο κίνδυνο για την άμυνα της εθνικής μας. Οι Κροάτες θα παρουσιάσουν στη δωδεκάδα τους αρκετούς ακόμη έμπειρους παίκτες όπως ο Κρουνοσλαβ Σίμον (γνώριμος μας από τα χρόνια του στην ΕΦές) αλλά και αρκετούς λιγότερο γνωστούς παίκτες με επικεφαλής τον 21χρονο φόργουορντ της Τσεντεβίτα Ολίμπια Κάρλο Μάτκοβιτς που στην ουσία είναι ότι καλύτερο από νέους παίκτες στη χώρα.
Στην άκρη του πάγκου για πρώτη φορά σε τελικούς μεγάλης διοργάνωσης ένας παλιός γνώριμος μας: Ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς. Ο ‘’Μούλα’’ που αντικατέστησε τον Βέλικο Μρσιτς που συνδέθηκε με μια ‘’μαύρη’’ και αποτυχημένη τριετία έπαιξε σε τέσσερις ελληνικές ομάδες: Στον Παναθηναϊκό με τον οποίοκατέκτησε την Ευρωλίγκα του 2002 στη Μπολόνια, τον Πανελλήνιο, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ τη φανέλα του οποιυ μάλιστα φόρεσε σε δύο διαφορετικές περιόδους. Εχει ήδη δουλέψει στις εθνικές ομάδες του Κόσσοβου και της Βοσνίας και ήταν βοηθός του Μρσιτς. Δεν έχει υψηλή προπονητική εμπειρία και το μεγάλο στοίχημα είναι να κρατήσει σε….καταστολή και ηρεμία τα εγώ των σταρ της ομάδας. Πάντως, από την πρώτη στιγμή έδειξε έτοιμος να πάρει δύσκολες αποφάσεις αφού μεταξύ άλλων τόλμησε να κόψει από την τελική δωδεκάδα παίκτες όπως οι Ζίζιτς, Μπέντερ. Και ξέρει ότι αν η εθνική δεν τα καταφέρει πολλοί θα τον περιμένουν στη….γωνία!