Έχουν τον Ταβάρες (2.20), μακράν τον πιο επιδραστικό σέντερ στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια. Δίπλα του στέκει ο Πουαριέ (2.13) και από φέτος και ο Κορνελί (2.11), επειδή… γιατί όχι. Και μετά έρχεται ένα δάσος από φόργουορντ: το κινούμενο φορτηγό Γιαμπουσέλε (2.01), το κινητό mismatch Ντεκ (1.99) και οι δύο ιπτάμενοι νεοφερμένοι, ο Ζάναν Μούσα (2.05) και ο Μάριο Χεζόνια (2.03). Επτά παίκτες για τρεις θέσεις και πάμπολλες επιλογές σχημάτων για τον Τσους Ματέο, ο οποίος θα δοκιμάσει για πρώτη φορά τα παπούτσια του Πάμπλο Λάσο σε ευρωπαϊκό περιβάλλον. Όχι κι άσχημα.
Στα γκαρντ η επιστροφή του Τσάτσο έφερε την απαιτούμενη ποιότητα, όμως οι Μαδριλένοι ξέρουν καλά πως το πράγμα δεν βγαίνει μόνο με τον Γουίλιαμς – Γκος, μιας και ο Γιουλ έχει από καιρό μετακομίσει στο 2, ετοιμάζονται λοιπόν να υποδεχτούν πίσω τον Φάκου Καμπάσο και να ανεβάσουν το τέμπο στις ταχύτητες που λατρεύουν οι δύο νεοφερμένοι φόργουορντ. Γύρω τους ο Κοζέρ κέρδισε με το έτσι θέλω την παραμονή του με τον επικό τελευταίο δίμηνο, ο Ρούντι κέρδισε το δικαίωμα να αποσυρθεί στα… 50 με το τελευταίο Ευρωμπάσκετ και ο Αμπάλδε συνήθισε πια την άσπρη φανέλα.
Η Ρεάλ έχει ποιότητα, αλλά αυτό που την ξεχωρίζει εδώ και χρόνια είναι η ποσότητα. Οι τύποι έχουν έρθει στην Αθήνα χωρίς έξι παίκτες (Αλοθέν, Ρούντι, Ράντολφ, Χάνγκα, Γουίλιαμς-Γκος, Αμπάλδε) και έχουν την άνεση να μην χολοσκάνε, ακόμη και αν τα κουκιά στην περιφέρεια είναι μετρημένα.
Τι κάνεις λοιπόν απέναντι τους, όταν – κατά δήλωση του προπονητή σου – χρειάζεσαι χρόνο για να βελτιωθείς;
Βάζεις στο παρκέ αυτό που έχεις: ενέργεια και διάθεση, πασπαλισμένη με σκληράδα και ολίγη από μπασκετικό τσαμπουκά και προσπαθείς να τους καθυστερήσεις. Να τρέξουν τα σετ λίγο καθυστερημένα, να μην βρουν χώρο να τρέξουν, να αισθάνονται συνεχώς ένα κορμί γύρω και πάνω τους. Και κάπως έτσι ελπίζεις πως θα βρεις τις ευκαιρίες σου στην άλλη πλευρά, εκεί που το ζωγραφιστό μοιάζει με οροσειρά λευκών βουνών Οκτώβρη μήνα.
Κάθε παιχνίδι είναι μια ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό. Να κερδίσει λίγο παραπάνω αυτοπεποίθηση παίζοντας, να πείσει το κουρασμένο κοινό πως αυτό που χτίζεται αξίζει την υπομονή, τη στήριξη και το χειροκρότημα.
Καλή αρχή σε όλους! Φαντάζομαι πως η Ευρωλίγκα σας έλειψε όσο και σε εμάς, δηλαδή πολύ.