Οι έκτακτες καταστάσεις έχουν ένταση, άγχος. Έχουν όμως και συμπεράσματα, από αυτά που δεν μπορεί κανείς να λάβει υπό άλλες συνθήκες. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Παναθηναϊκός στέκει πολλαπλά κερδισμένος από την εύκολη νίκη επί της Μακάμπι. Μάλιστα, κάποια από τα οφέλη θα πρέπει να τα πακετάρει μαζί στο Βελιγράδι, αν θέλει να φύγει από εκεί νικητής. Όπως έλεγε μέλος του τεχνικού τιμ του «τριφυλλιού» μετά το ματς, «αυτό το ματς ήταν πάρα πολύ σημαντικό. Όχι γιατί θα χανόμασταν αν χάναμε, αλλά γιατί έπρεπε να δείξουμε τι αξίζουμε χωρίς τον Καλάθη, ότι δεν είμαστε one man show. Η νίκη τόνωσε την αυτοπεποίθηση και την πίστη στο πλάνο».
Συμπέρασμα πρώτο, ο Λούκας Λεκάβιτσους έχει…άντερα. Προσωπικότητα, χαρακτήρα. Να είσαι ο Νο.2 πίσω από τον καλύτερο PG της Ευρωλίγκας, στην ασφάλεια των 10-15 λεπτών και ξαφνικά να πρέπει να κρατήσεις το καράβι με όλα τα βλέμματα καρφωμένα πάνω σου, δεν είναι και η ευκολότερη δουλειά στον κόσμο. Ο Λιθουανός πήρε τα σουτ που έπρεπε να πάρει. Προφανώς το 3/3 έκανε τα χέρια του πιο σταθερά, αλλά η έλλειψη δισταγμού πιστώνεται σε ένα παιδί 24 ετών που παίζει για πρώτη φορά μακριά από τη χώρα του.
Συμπέρασμα δεύτερο, οι εκτελεστές μπορούν να πασάρουν. Με την απουσία του Νικ να λειτουργεί ως μόνιμο ξυπνητήρι, κατ΄ εξοχήν finishers όπως οι Παππάς και Ρίβερς έψαξαν την πάσα (3 ασίστ έκαστος), ενώ συνολικά ο «πράσινος» οργανισμός εμφάνισε σημάδια εμπιστοσύνης στον συμπαίκτη και διάθεσης για την έξτρα πάσα. Δεν θα είναι και άσχημη ιδέα να παραμείνει η ίδια διάθεση και με την επιστροφή του ηγέτη.
Συμπέρασμα τρίτο, ο Παναθηναϊκός Superfoods χρειάζεται τον Κρις Σίνγκλτον που εμφανίστηκε το βράδυ της Τρίτης. Το ότι μπήκε στο ματς με τη σωστή νοοτροπία φάνηκε από νωρίς, όταν επιτέθηκε στο πρόσωπο του Τζόνα Μπόλντεν, πέρασε από την εσωτερική και κάρφωσε. Ο light και ελαφρώς φυγόπονος Σινγκλτον που έχει πολλάκις εμφανιστεί φέτος θα έπαιρνε ένα τζαμπ σουτ από το τρίποντο ή τα 5 μέτρα, χωρίς να σπρωχτεί κοντά στο καλάθι. Με τον Γκιστ σε διάθεση Άγιου Βασίλη ήδη από τον Νοέμβρη, το step-up του Σινγκλτον μπορεί να απογειώσει τον Παναθηναϊκό.
Συμπέρασμα τέταρτο, ο Ντένμον είναι μια καλή προσθήκη σε μια περιφερειακή γραμμή που σφύζει από πολυκοσμία (Καλάθης, Λεκάβιτσους, Λοτζέσκι, Παππάς, Ρίβερς). Αν και δεν έπαιξε δευτερόλεπτο στο προηγούμενο παιχνίδι με την Αρμάνι, απέφυγε τις υπερβολές, καθοδήγησε την ομάδα του όταν χρειάστηκε, έπαιξε σκυλίσια άμυνα σε ψηλούς και κοντούς. Άπαντες στο τεχνικό επιτελείο στάζουν μέλι για τον χαρακτήρα του Αμερικανού, που ελπίζει ότι θα ανεβαίνει σιγά – σιγά στην ιεραρχία – πράγμα πάντως που δεν μοιάζει και πολύ πιθανό. Το θέμα για τον Αμερικανό είναι αν θα μπορέσει να υπηρετήσει τον ρόλο του impact sub, της αλλαγής που θα μπορεί να αλλάξει το ρυθμό ενός αγώνα.
Περισσότερο από οτιδήποτε, στο Βελιγράδι ο Παναθηναϊκός θα δοκιμάσει την σκληράδα του. Στις όχθες του Σάβα και του Δούναβη, η ομάδα του Πασκουάλ θα βρεθεί σε ένα ματς στην οποία δεν χρειάζεται να είναι ούτε λαμπερή, ούτε φανταχτερή. Ο Αστέρας είναι σε καλό φεγγάρι (μην ξεγιελιέστε από το -26 από τη Φενέρ), ο Αλιμπίγεβιτς έχει βρει τις βαριάντες που ξεκόλλησαν την επίθεση του και ο Φελντέιν έχει φόρμα και κίνητρο.
Εύκολο δεν είναι τίποτα στην Ευρωλίγκα. Αλλά ματς όπως αυτό του Βελιγραδίου δίνουν πλεονέκτημα έδρας.
Ή το αφαιρούν.