Χέλμουτ Ραν: Ο ηγέτης των «πάντσερ»

Ο Χέλμουτ Ραν, ήταν ο ηγέτης και σκόρερ των «πάντσερ» στο «Θαύμα της Βέρνης», έζησε μια μυθική ζωή κι έγινε, άγαλμα, ταινία και παντοτινός ποδοσφαιρικός θρύλος.
Ο Γερμανός δεξιός μέσος ή και μεσοεπιθετικός Χέλμουτ Ραν (Helmut Rahn), γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1929 στο Έσεν. Ξεκίνησε πριν τον πόλεμο με την Αλτενέσεν, για την οποία έπαιξε από το 1938 μέχρι το 1946. Στη συνέχεια πήγε στην Έλντε, σκοράροντας 52 γκολ και την περίοδο 1950-1951, έπαιξε για την Κάτερνμπεργκ. Η πιο πετυχημένη περίοδος της καριέρας του , ήταν από το 1951 μέχρι το 1959 όταν αγωνίστηκε για την Ροτ Βάις του Έσεν. Με τον σύλλογο κατέκτησε το Κύπελλο Γερμανίας του 1953 και το γερμανικό πρωτάθλημα του 1955. Για ένα χρόνο, μέχρι το 1960 έπαιξε για την Κολωνία, συνεχίζοντας στην ολλανδική Ένσχεντε. Με την ίδρυση της Μπουντεσλίγκα, το 1963, έπαιξε για την Ντούισμπουργκ και τελείωσε τη καριέρα του το 1965, λόγω ενός προβλήματος στο γόνατο. Σε διεθνές επίπεδο, είναι ο άνθρωπος που έδωσε σε ένα ολόκληρο έθνος την χαμένη του αυτοπεποίθηση! Θεωρείται μέχρι και σήμερα ένας από τους Κορυφαίους Ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Γερμανίας. Έγινε ένας θρύλος για το γεγονός ότι ήταν ο ηγέτης των “πάντσερ” και ο παίκτης που πέτυχε το νικητήριο γκολ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954, όταν η Γερμανία νίκησε 3-2 την Ουγγαρία, στο λεγόμενο «Θαύμα της Βέρνης» που είχε την σφραγίδα του, καθώς σημείωσε και το δεύτερο, αλλά και δημιούργησε το πρώτο γκολ! Ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Der Boss» (Το Αφεντικό), λόγω της αναμφισβήτητης ηγεσίας του μέσα στο γήπεδο, αλλά και ως «Το Κανόνι από το Έσεν»!
Ήταν ο 3ος από τους 4 γιους της οικογένειας ενός ανθρακωρύχου και ξεκίνησε σε ηλικία 9 ετών στην Altenessen 1912, στην οποία αγωνίστηκε από το 1938 μέχρι το 1946. Στη συνέχεια πήγε στην SC Oelde 1919 σημειώνοντας συνολικά 52 γκολ για αυτή την ομάδα. Αφού ολοκλήρωσε το σχολείο, εργάστηκε ως ηλεκτρονικός. Τη σεζόν 1950/51, έπαιξε για τη Sportfreunde Katernberg. Η πιο επιτυχημένη περίοδός του, ήταν όταν έπαιξε για τη Ροτ-Βάις του Έσεν, από το 1951 μέχρι το 1959. Η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Γερμανίας στον τελικό του 1953 και το Γερμανικό Πρωτάθλημα του 1955. Για μια σεζόν, αυτή του 1959/60, αγωνίστηκε για τη Κολωνία και το 1960 πήγε στην Sportclub Enschede (η σημερινή Τβέντε) στην Ολλανδία. Όταν δημιουργήθηκε το ενιαίο γερμανικό πρωτάθλημα, η Μπουντεσλίγκα, το 1963, έπαιξε για την Ντούισμπουργκ και ήταν μάλιστα ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα που αποβλήθηκε. Τελείωσε την καριέρα του το 1965, λόγω ενός προβλήματος στο γόνατο και ενός τραυματισμού στον αχίλλειο τένοντα. Μαζί με τον Χανς Σέφερ (Hans Schäfer), ήταν ένας από τα τελευταία μέλη της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση.
Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική Γερμανίας, στις 21 Νοεμβρίου του 1951, σε μια νίκη 2-0 επί της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στο Έσεν, πέτυχε το 4-1 επί του Λουξεμβούργου, το πρώτο διεθνές γκολ του. Ο θρύλος του στο γερμανικό ποδόσφαιρο, γιγαντώθηκε από το ηρωικό κατόρθωμα της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954. Ο ομοσπονδιακός προπονητής Σεπ Χερμπέργκερ (Josef “Sepp” Herberger), δεν τον είχε επιλέξει στους 22 παίκτες που αποτελούσαν την αποστολή για τα τελικά στην Ελβετία. Είχε ταξιδέψει στη Νότια Αμερική μαζί με την ομάδα του, τη Ροτ-Βάις του Έσεν. Ο τρόπος παιχνιδιού του, τράβηξε το ενδιαφέρον της Πενιαρόλ που θέλησε να τον αποκτήσει. Ο Χερμπέργκερ, που ήταν προπονητής της εθνικής Γερμανίας από το 1938, πείστηκε τελικά να τον καλέσει στην ομάδα. Ο Ραν δεν αγωνίστηκε στο 1ο και στο 3ο παιχνίδι, αλλά σκόραρε στον ντροπιαστικό για τους Γερμανούς αγώνα με την Ουγγαρία στους ομίλους, στον οποίο τα «πάντσερ» ηττήθηκαν με 3-8! Εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, στην προημιτελική φάση, πέτυχε το δεύτερο γκολ (2-0), ενώ δεν σημείωσε γκολ στον ημιτελικό εναντίον της Αυστρίας, παρά την ευρεία νίκη με 6-1.
Η Γερμανία, που ακόμη και τα μέλη της ομάδας θεωρούσαν έκπληξη τη παρουσία τους στον τελικό, έπαιξε με την Ουγγαρία, η οποία δεν είχε ηττηθεί σε κανένα αγώνα της για 4 συνεχόμενα χρόνια, μέχρι και τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου! Η Γερμανοί βρέθηκαν να χάνουν με 0-2, μετά από μόλις 8’ λεπτά στον αγώνα, αλλά στη συνέχεια ισορρόπησαν το παιχνίδι, ισοφάρισαν σε 2-2, με τον Χέλμουτ Ραν να δημιουργεί το πρώτο γερμανικό γκολ που σημείωσε ο Μαξ Μόρλοκ (Maximilian (“Maxl” ή “Max”) Morlock) και να σκοράρει το δεύτερο. Με 6 λεπτά να απομένουν για τη λήξη του αγώνα, ο Ραν πήρε την μπάλα λίγο έξω από τη μεγάλη περιοχή, απέφυγε έναν Ούγγρο και κατάφερε να σουτάρει στην κάτω αριστερή γωνία με το ασθενέστερο αριστερό του πόδι, ελάχιστα πριν αντιμετωπιστεί! Η μπάλα κατέληξε στο πίσω μέρος της ουγγρικής εστίας και η Γερμανία κέρδισε το παιχνίδι με 3-2, επί της φαινομενικά ανίκητης ουγγρικής ομάδας!
Αυτός ο αγώνας έμεινε γνωστός στη Γερμανία, αλλά και στη Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ιστορία, ως «Το Θαύμα της Βέρνης» (Das Wunder von Bern) και θεωρείται γενικά ως το σημαντικότερο γεγονός της αναπτέρωσης του ηθικού του γερμανικού λαού, μετά την ήττα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 9 χρόνια πριν! Το γκολ αυτό έχει χαρακτηρισθεί ως το σημαντικότερο της ιστορίας της γερμανικής εθνικής ομάδας και έχει κορυφαία θέση και σε αυτή ακόμα τη γερμανική ιστορία! Η περίφημη μετάδοση από το ραδιόφωνο και η περιγραφή του Χέρμπερτ Ζίμερμαν (Herbert Zimmermann), είναι ιστορική για τους Γερμανούς, βγάζοντας ένα ολόκληρο έθνος στους δρόμους!
«… Kopfball – abgewehrt – aus dem Hintergrund müsste Rahn schießen – Rahn schießt! – Tooooor! Tooooor! Tooooor! Tooooor! …»
( … κεφαλιά – αποκρούεται – έξω από τη περιοχή τη παίρνει ο Ραν έτοιμος να σουτάρει – ο Ραν σουτάρει – Γκοοοοολ! Γκοοοοολ! Γκοοοοολ! Γκοοοοολ!).
Η δόξα είχε και τα αρνητικά της, αφού φαινόμενα αλκοολισμού έκαναν την εμφάνισή τους, είχε παχύνει και μάλιστα μια φορά, το 1957, φυλακίστηκε προσωρινά, λόγω οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ! Είχε επιτεθεί κιόλας στους αστυνομικούς, έχοντας ρίξει το αυτοκίνητο του σ’ ένα χαντάκι! Ο Χερμπέργκερ ήταν ο άνθρωπος που τον βοήθησε στην αναμόρφωση του! Του τα ‘κοψε όλα και τον επέλεξε τελικά για το Μουντιάλ της Σουηδίας! Υπήρξε από τους διακριθέντες, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις και έβαλε 6 γκολ στην διοργάνωση! Με το γκολ του εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, έγινε εκείνη τη στιγμή, ο 3ος κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με 10 γκολ συνολικά, πίσω από τον Γάλλο Ζιστ Φοντέν (Just Fontaine) και τον Ούγγρο Σάντορ Κόκτσις (Sándor Kocsis), καθώς επίσης και ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που σκόραρε τουλάχιστον 4 γκολ σε δύο διαφορετικές διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου! Ο τελευταίος διεθνής αγώνας του, πραγματοποιήθηκε στις 27 Απριλίου του 1960, σε μια νίκη 2-1 επί της Πορτογαλίας, όπου και πάλι σκόραρε ένα γκολ. Έπαιξε 40 διεθνείς αγώνες και σκόραρε συνολικά 21 γκολ.
Παντρεύτηκε το 1953 την Gertrud, πωλήτρια και το ζευγάρι είχε δύο γιους, τον Ούβε (γεν. το 1954 -καμία σχέση με τον παλιό Γερμανό διεθνή, κυρίως της Μένχενγκλαντμπαχ) και τον Κλάους. Το 1961, είχε γίνει και πάλι πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, αφού συνελήφθη και πάλι για οδήγηση σε κατάσταση μέθης! Καταδικάστηκε ως υπότροπος σε 4 εβδομάδες φυλάκιση χωρίς αναστολή! Ήταν μάλιστα και η αιτία που ο Χερμπέργκερ τον απέκλεισε από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, πέραν του ότι ήταν υπέρβαρος και είχε χάσει τη φόρμα του! Παρόμοιο σκηνικό επαναλήφθηκε και τον Ιανουάριο του 1963, όταν αγωνιζόταν στην Ολλανδία, μεταφέροντας τον γιο του από το Ενσχέντε, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στα γερμανικά σύνορα, στο σχολείο του, στο Γκρονάου στη Γερμανία, περίπου 10 χλμ. μακρύτερα!
Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, το 1965, μαζί με τον αδελφό του Hans, ξεκίνησε μια επιχειρηματική προσπάθεια στο Έσεν, σαν έμπορος μεταχειρισμένων αυτοκινήτων με μικρή επιτυχία. Αργότερα εργάστηκε ως εκπρόσωπος και διευθυντής πωλήσεων σε μια εταιρεία διαχείρισης οικοδομικών αποβλήτων. Στη δεκαετία του 1970, ο ίδιος οργάνωσε κάποια φιλανθρωπικά παιχνίδια στα οποία πρωταγωνίστησε. Στη συνέχεια και παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο με εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, γενικά χαρωπή παρουσία, αλλά και με χάρισμα στην επικοινωνία με τους ανθρώπους, απέφυγε τις δημόσιες εμφανίσεις σε σχέση με τον χρόνο του στο ποδόσφαιρο! Ακόμη και για τα γυρίσματα της ταινίας “Das Wunder von Bern” (Το Θαύμα της Βέρνης), στην οποία ο ρόλος του είναι το επίκεντρο, δεν ενδιαφέρθηκε για συμβουλευτική συμμετοχή στον σκηνοθέτη Sonke Wortmann! Πάντως, πολλές ιστορίες γι’ αυτόν εξακολουθούν να κυκλοφορούν στο Έσεν!
Ο Χέλμουτ Ραν πέθανε δύο ημέρες πριν τα 74α γενέθλιά του, στις 14 Αυγούστου του 2003, στο Έσεν, μετά από μακρά ασθένεια. Στις 12 Ιουλίου του 2004, 50 χρόνια μετά «Το Θαύμα της Βέρνης», παρουσία περίπου 5.500 κόσμου, ένα φυσικών διαστάσεων χάλκινο άγαλμά του στήθηκε απέναντι από το “Georg Melches Stadion” στο Έσεν, στη πλατεία που πήρε το όνομά του. Επίσης και το αθλητικό συγκρότημα της πόλης, ονομάστηκε “Helmut Rahn Sports Complex”. Στο Oelde, στον σύλλογο του οποίο αγωνίστηκε τη τετραετία 1946–1950, ο κεντρικός δρόμος πήρε επίσης τ’ όνομά του! Η ταινία “Das Wunder von Bern” είναι αφιερωμένη σε αυτόν από τον σκηνοθέτη Sonke Wortmann.
ΠΗΓΗ: Ευλογημένο ποδόσφαιρο, wikipedia