Οι συνεχόμενες πέντε νίκες και η συγκομιδή 15 ολόζεστων πόντων για μια ομάδα που βάδιζε με ανασφάλεια και με μόλις έξι βαθμούς στο σακούλι μέχρι την ένατη αγωνιστική αποτελεί το υπέροχο αφήγημα του Αστέρα Τρίπολης. Οι Αρκάδες του Παντελίδη σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και μετά τη νίκη τους επί του Απόλλωνα στη Ριζούπολη, άγγιξαν το νικηφόρο σερί των πέντε αγωνιστικών της ομάδας του Σάκη Τσιώλη από τη σεζόν 2012-2013. Μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα μόνο ο Ολυμπιακός και ο Ατρόμητος μετρούν πέντε συνεχόμενες νίκες με τους “ερυθρόλευκους” να έχουν όπως και ο Αστέρας την ευκαιρία να διευρύνουν τις επιτυχίες τους.
Ο Παντελίδης έχοντας βρει τα πρόσωπα που εμπιστεύεται για την αρχική ενδεκάδα, εκτέλεσε “ψυχρά” τον Απόλλωνα και πήρε τη νίκη 3-1, με την ομάδα του να δημιουργεί ευκαιρίες με άνεση επί των νευρικών γηπεδούχων. Ιγκλέσιας, Τόνσο, Τσιλιανίδης και φυσικά Καλτσάς και Μανιάς ήταν σε σπουδαία μέρα και κατάφεραν να “μακιγιάρουν” τα αμυντικά προβλήματα που προέκυψαν χθες, κυρίως απ’ τις στατικές φάσεις.
O Μανιάς έφτασε τα πέντε γκολ και θεωρώ πως οι φορές που θα λείψει το επόμενο διάστημα απ’ το αρχικό σχήμα θα είναι ελάχιστές, καθώς είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, παρά τον έντονο ανταγωνισμό στη θέση του φορ. Δίψα και τρομερή ενέργεια βγάζει ο Καλτσάς των τεσσάρων γκολ, ο οποίος πατάει συνεχώς καλύτερα, βρίσκοντας τον ηγετικό ρόλο που του αναλογεί στο ρόστερ.
Η ψυχολογία της ομάδας είναι στα ύψη, καθώς οι νίκες έρχονται σε πολλαπλούς, μικρούς “τελικούς”. Παιχνίδια οριακά για τους αντιπάλους και “do or die” καταστάσεις με Πλατανιά, ΑΟΚ και Απόλλωνα. Ο Αστέρας βγήκε νικητής από σειρά με καυτά ματς και συνεχίζει κόντρα στον Παναιτωλικό στο ίδιο μοτίβο, καθώς η ομάδα του Αγρινίου με 14 βαθμούς έχει χάσει έδαφος και αρχίζει να καρδιοχτυπά!
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο χθεσινό σμίξιμο Παντελίδη, Κούρου, Μπαρτολίνι και Χουάντερσον. Μέλη της παρέας που συγκλόνισε με την περσινή αγωνιστική σωτηρία του Ηρακλή, συναντήθηκαν ξανά ως αντίπαλοι και αντάλλαξαν σφιχτές κι αληθινές αγκαλιές, καθώς για μήνες τρέφονταν με το ίδιο κίνητρο, ενώ τους κινητοποιούσε ο ίδιος ποδοσφαιρικός σκοπός. Ως γνωστόν “στα υπόγεια είναι η θέα”.
