Οι φίλοι της ΑΕΚ απόλαυσαν μία ακόμα μαγική βραδιά στη Νεα Φιλαδέλφεια, είδαν την ομάδα τους να παίζει μπαλάρα και πλέον η προσοχή όλων στρέφεται στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Το βράδυ της Τετάρτης ήταν μαγευτικό για τους φίλους της ΑΕΚ. Είδαν την ομάδα τους να κερδίζει εύκολα τον ΠΑΟΚ των δέκα παικτών και στις εξέδρες να στήνεται από νωρίς το… παραδοσιακό φέτος “κιτρινόμαυρο” πάρτι. Μια ατμόσφαιρα μοναδική, μια ατμόσφαιρα που τους παίκτες της ΑΕΚ τους “φτιάχνει” και τους κάνει να αποκτούν “φτερά” στα πόδια.

Τα στιγμιότυπα της αναμέτρησης

Η ΑΕΚ συνέτριψε 4-0 τον ΠΑΟΚ που έπαιζε με δέκα παίκτες από το 10ο λεπτό και έδειξε πως η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι και δική της υπόθεση. Προφανώς και δεν εξαρτάται μόνο απ’ αυτήν, αλλά όταν βλέπεις τους παίκτες του Αλμέιδα να παίζουν τόσο ωραίο ποδόσφαιρο, να βγάζουν αυτοπεποίθηση στο γήπεδο, να μην φοβούνται, αλλά να νιώθουν πως αυτοί που φοβούνται είναι οι αντίπαλοι, γεμίζει τον κόσμο της Ένωσης αισιοδοξία πως στο τέλος μπορεί να επιβραβευθεί αυτή η προσπάθεια.

Η εντυπωσιακή ατμόσφαιρα στην “Αγιά Σοφιά”

Για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ δεν μπορεί να γίνει καμία ποδοσφαιρική ανάλυση. Το ματς τελείωσε στο 10′, άντε στο 21′ όταν άνοιξε το σκορ η ΑΕΚ. Απ’ όταν έμεινε με δέκα παίκτες η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήταν θέμα χρόνου το πότε θα βρει το πρώτο γκολ η Ένωση. Οι παίκτες του Αλμέιδα ήταν πιεστικοί, υποχρέωσαν τους φιλοξενούμενους σε εύκολα λάθη και έτσι το 2-0 δεν άργησε να έρθει.

Πλέον, η προσοχή στρέφεται στο Κυριακάτικο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο “Απόστολος Νικολαϊδης“. Ένα ματς που μπορεί να κρίνει τα πάντα, αλλά και τίποτα και η μάχη των δύο ομάδων για την κορυφή να συνεχιστεί στα τρία εναπομείναντα παιχνίδια. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ΑΕΚ θα μπει για τη νίκη. Όχι με αφέλεια στο παιχνίδι της, αλλά με σεβασμό και ταπεινότητα. Άλλωστε (και) αυτά τα στοιχεία την έφεραν εδώ που την έχουν φέρει. O Παναθηναϊκός δεν βρίσκεται τυχαία στο σημείο που βρίσκεται, όπως το ίδιο ισχύει και για την ΑΕΚ. Είναι οι δύο καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος, αλλά ο τίτλος είναι για έναν…

To σχόλιο του Ντέμη Νικολαϊδη