Ότι και αν συμβεί από εδώ και ύστερα δεν θα πρέπει να στεναχωρήσει το κόσμο του Παναθηναϊκού.
Η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκανε το καθήκον της και ψάχνει το κάτι παραπάνω.
Αν καταφέρει σήμερα το βράδυ και κάνει το όνειρο πραγματικότητα, μετά από 13 ολόκληρα χρόνια, έχει καλώς.
Αν όχι, δεν θα πρέπει να υπάρχει απογοήτευση, καθώς, έχει ήδη γίνει υπέρβαση.
Το καλοκαίρι κανείς δεν περίμενε ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε αυτή την τρελή πορεία.
Από το ξεκίνημα, σχεδόν πάντα στην κορυφή και με σημαντική διαφορά από τους διώκτες του.
Με μπάτζετ μικρότερο από αυτό που είχαν άλλοι διεκδικητές του τίτλου, αλλά με εξαιρετική οργάνωση, πάθος και απίστευτη στήριξη από τον κόσμο.
Ο Παναθηναϊκός έγινε πάλι υπολογίσιμος αντίπαλος.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει σήμερα στο προτελευταίο ματς, το δυσκολότερο ίσως της σεζόν, κόντρα στον μεγάλο του αντίπαλο.
Ούτε γιατρός είμαι, για να γνωρίζω λεπτομέρειες, πως θα αντιδράσει μια πληγωμένη ομάδα, με τόσα πολλά κρούσματα covid.
Είμαι βέβαιος, όμως, ότι αυτοί που θα πατήσουν στον αγωνιστικό χώρο στο Γ. Καραϊσκάκης το βράδυ, θα δώσουν και την ψυχή τους για τη νίκη, όπως σε κάθε ματς μέχρι τώρα.
Αν τα καταφέρουν θα έχουν πετύχει έναν άθλο.
Αν όχι, αξίζουν το χειροκρότημα για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλαν και τη χαρά που πρόσφεραν στον κόσμο ύστερα από πολλά χρόνια.
Η ομάδα του τριφυλλιού, χάρη στο μεράκι, τη δουλειά και το φιλότιμο ορισμένων ανθρώπων, επέστρεψε.
Οι βάσεις μπήκαν και το μέλλον της ανήκει.