Είναι η τρίτη φορά που ο Μαρσέλο Μπιέλσα θα καθίσει στον πάγκο Εθνικής ομάδας. Για τον 67χρονο Αργεντινό έχουν προηγηθεί η Εθνική Αργεντινής και η Εθνική Χιλής. Ο Μπιέλσα επιστρέφει στην ενεργό δράση μετά τη Λιντς με την οποία είχε συνεργαστεί για περίπου τριάμιση χρόνια.
Και μαζί του επιστρέφουν οι ατάκες ποδοσφαιρικής σοφίας και οι εκδηλώσεις αγάπης προς το πρόσωπό του όπως αυτό το πανό που υπήρχε σε δρόμο της Ουρουγουάης.
Η σχέση του Μπιέλσα με τη Νιούελς Ολντ Μπόις είναι γνωστή. Ε, οι φίλοι της αργεντίνικης ομάδας στην Ουρουγουάη, του έδειξαν την αγάπη τους.
Είναι ένας άνθρωπος που έχει επηρεάσει -ως μέντορας- πολλούς προπονητές επόμενων γενιών. Ο ίδιος φροντίζει να είναι επίκαιρος λέγοντας χαρακτηριστικά: “Πάντα συνεργάζομαι με ανθρώπους που είναι 20 ή 30 χρόνια νεότεροι από εμένα και εμποδίζουν κάποιον από το να επιβάλει παλιές ιδέες”.
Ηταν εντυπωσιακή η εικόνα από τον χώρο στο Στάδιο “Σεντενάριο” όπου έγινε η παρουσίασή του από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ουρουγουάης. Ενας χώρος κατάμεστος όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στον λογαριασμό της Ομοσπονδίας στα social media.
Πάνω από 200 δημοσιογράφοι διαπιστεύτηκαν, από 7 διαφορετικές χώρες. Υπήρχε δημοσιογράφος από την Κούβα. Η Ουρουγουάη μέσα στον Ιούνιο θα παίξει φιλικά με τη Νικαράγουα και την Κούβα, στις 14 και στις 20 Ιουνίου, αντίστοιχα.
Η συμφωνία του Μπιέλσα με την Ουρουγουάη είναι για όλη την περίοδο μέχρι και το Μουντιάλ του 2026 ενώ σε αυτό το διάστημα υπάρχει και το Κόπα Αμέρικα το 2024 αλλά και το προολυμπιακό τουρνουά τον επόμενο Ιανουάριο του 2024 που θα βοηθήσει στις επιλογές.
Μέσα από τις ατάκες του Μπιέλσα στην παρουσίασή του, έχει ο καθένας την ευκαιρία να περπατήσει στον ξεχωριστό δικό του δρόμο της προσέγγισης στο ποδόσφαιρο.
Οταν ρωτήθηκε για το τι χρειάστηκε να γίνει από τους ανθρώπους της Ουρουγουάης για να τον πείσουν, ανέφερε το… αντίθετο. Παρέπεμψε στους παίκτες της Ουρουγουάης και στους πολίτες αυτής της χώρας και είπε ότι ήταν θεμελιώδεις λόγοι για να δεχτεί.
Πρόσθεσε: “Δεν έπρεπε να κάνουν κάτι για να με πείσουν, μάλλον το αντίθετο έγινε”.
Περί…μεγάλου προπονητή
Κάποια στιγμή η συζήτηση πήγε στο ότι είναι μεγάλος προπονητής. Οι ατάκες του ήταν αποστομωτικές. “Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν 20 μεγάλες ομάδες, δεν διηύθυνα ποτέ μία από αυτές και ούτε μου τις πρόσφεραν. Πώς θα μπορούσα να είμαι ένας από τους μεγάλους προπονητές στον κόσμο και να μην έχω κοουτσάρει ποτέ μία από αυτές τις ομάδες;”
Ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ουρουγουάης, Ιγνάσιο Αλόνσο (φωτογραφία), είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής: “Το να έχεις έναν προπονητή όπως ο Μαρσέλο Μπιέλσα είναι ένα σημαντικό βήμα για το ουρουγουανικό ποδόσφαιρο. Ο Μαρσέλο είναι ένας από τους καλύτερους τεχνικούς στον κόσμο τα τελευταία χρόνια”.
Ο γάμος του Σαββάτου
Ο Μπιέλσα είπε πολλά στην παρουσίασή του που κράτησε πάνω από μια ώρα. Ηταν εντυπωσιακό αυτό που είπε όταν αναφέρθηκε σε κάτι που έχει παρατηρήσει στην προσέγγιση που γίνεται σήμερα στο ποδόσφαιρο.
Είπε: “Το ποδόσφαιρο είναι οι φίλαθλοι και οι παίκτες. Μετά, υπάρχουν και αυτοί που μπαίνουν ανάμεσα στoυς φιλάθλους και στους παίκτες, οι προπονητές, οι ηγέτες και οι δημοσιογράφοι. Οι προπονητές, οι ηγέτες και οι δημοσιογράφοι είναι οι χειρότεροι στο ποδόσφαιρο.
Το ποδόσφαιρο γίνεται όλο και πιο πολύ δημοφιλές και κάνει όλο και λιγότερο έναν φίλαθλο να ερωτευτεί το παιχνίδι. Τα highlights των τριών λεπτών δεν είναι το ποδόσφαιρο. Είναι σαν να ζεις με τη γυναίκα σου μόνο τα βράδια του Σαββάτου. Αυτό δεν είναι γάμος. Οι προπονητές, οι αρχηγοί και οι δημοσιογράφοι κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να κάνουν το ποδόσφαιρο όλο και χειρότερο και το πετυχαίνουμε”.
Η Αργεντινή και η κατάκτηση του Μουντιάλ
Ο Μπιέλσα ήταν προπονητής στην Εθνική Αργεντινής στο Μουντιάλ του 2002 που η Αργεντινή δεν πήγε πιο πέρα από τη φάση των ομίλων.
Αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα, το 2004, στην Αθήνα, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
Εκανε αναφορά στην κατάκτηση του Μουντιάλ στο Κατάρ από την Αργεντινή. Οι ατάκες του Μπιέλσα ήταν -κάθε μια- για σεμινάριο.
-“Υπήρχαν δύο πράγματα που μου άρεσαν στον τελικό. Πριν το παιχνίδι, έκανα μια σύγκριση, έβαλα κάθε Γάλλο παίκτη με κάθε Αργεντινό στη θέση του και το συμπέρασμά μου είναι ότι υπήρχαν εννέα Γάλλοι καλύτεροι από εννέα Αργεντινούς παίκτες. Είπα “ουάου, τι δύσκολο παιχνίδι” . Η Αργεντινή όχι μόνο άξιζε τη νίκη, αλλά κυριάρχησε και στα 80 λεπτά από τα 90″.
-“Για μένα ήταν ο καλύτερος έπαινος από όλους, για τον προπονητή και για τους παίκτες. Αποδείχθηκαν καλύτεροι από τους αντιπάλους τους, όταν η προηγούμενη ανάλυση έδειχνε το αντίθετο. Παρατήρησα επίσης ένα πράγμα, που για μένα ήταν καθοριστικό. Για πρώτη φορά, το κοινό θα συνόδευε την ομάδα ακόμα κι αν δεν κέρδιζε. Αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό της επιτυχίας της Αργεντινής, είναι κάτι που είχε κερδίσει αυτή η ομάδα“.
-“Πάντα τονίζω ότι το κοινωνικό κόστος της ήττας στην Αργεντινή κάνει τους παίκτες πολύ δυνατούς. Κανένας παίκτης δεν θέλει να χάσει, γιατί το να βγεις στους δρόμους -στην Αργεντινή- μετά από μια ήττα είναι πολύ πιο δύσκολο από ό,τι στα περισσότερα μέρη όπου το ποδόσφαιρο είναι πάθος. Σε αυτή την περίπτωση, το κοινό ήταν διαφορετικό, το μήνυμα που μετέδωσε στην ομάδα ήταν ότι θα τους συντροφεύουν ακόμα κι αν δεν κέρδιζαν. Κατά την άποψή μου, αυτό είχε πολύ ενδυναμωτικό αποτέλεσμα”.
-“Για μένα, τρία σημαντικά πράγματα συνδυάστηκαν: παίκτες που ήταν πρόθυμοι να νικήσουν καλύτερους αντιπάλους, πιέζοντας τις συνθήκες τους στο μέγιστο. Ένας παίκτης, όπως ο Μέσι, σε κατάσταση ψυχικής χάρης, γιατί έχει πάντα μια κατάσταση χάρης με τα πόδια του. Και ένα κοινό που έσμιξε με την ομάδα του μέσα από αγάπη άνευ όρων, που για κάθε άνθρωπο είναι πολύ ενδυναμωτική. Αν ξέρεις ότι σε αγαπούν εκ των προτέρων, είναι πολύ πιο εύκολο να απελευθερώσεις ό,τι μπορείς”.
-“Για όλα αυτά που μόλις σχολίασα που -κατά την ταπεινή μου γνώμη- είναι μια εκτίμηση για τους παίκτες, το κοινό και το προπονητικό επιτελείο, τους δημιουργούς αυτού που θα μείνει αξέχαστο σε όλους τους Αργεντινούς, επειδή επιτεύχθηκε μεταξύ των τριών αυτών τομέων”.