Ο Αντρές Νοτσιόνι ή αλλιώς «el chapu», όπως είναι το παρατσούκλι του, με μία αιφνιδιαστική ανακοίνωση γνωστοποίησε πως αποσύρεται από την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν.
Ο 38χρονος φόργουορντ της Ρεάλ Μαδρίτης διανύει τα τελευταία μέτρα της καριέρας του, όπως ενημέρωσε το μεσημέρι της Δευτέρας (03/04) μετά από δύο δεκαετίες στο επαγγελματικό μπάσκετ.
Μέσω σελίδας κοινωνικής δικτύωσης ο «τσάπου» τόνισε πως είναι ευγνώμων σε όσους τον βοήθησαν στην καριέρα του ενώ ανέφερε πως είναι ευγνώμων για τις μεγάλες επιτυχίες με την Εθνική Αργεντινής.
Σε διασυλλογικό επίπεδο ο Νοτσιόνι έχει μία Ευρωλίγκα με τη Ρεάλ το 2015 ενώ έχει πανηγυρίσει τρία πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα Ισπανίας και ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας ενώ έχει αναδειχθεί και πολυτιμότερος παίκτης του Final Four της Μαδρίτης το 2015 και του ισπανικού πρωταθλήματος το 2004.
Με τους «γκαούτσος» έχει ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και ένα χάλκινο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου και ένα ασημένιο στο Παγκόσμιο της Ινδιανάπολης.
Αναλυτικά η ανακοίνωσή του:
“Ευχαριστώ πολλούς ανθρώπους. Τα παιδιά μου αρχικά, τα οποία με υποστήριξαν στα ταξίδια μου και τις απουσίες. Είναι τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Αυτά της οικογένειάς μου και της οικογένειας της συζύγου μου. Σε κάθε συμπαίκτη, προπονητή, φυσιοθεραπευτή, ιατρικό επιτελείο.
Στους ατζέντηδές μου. Στους φίλους μου, οι οποίοι μας με υποδέχθηκαν καλά σε κάθε περιοχή που ήμουν.
Αλλά, περισσότερο ευχαριστώ τη σύζυγό μου, Πάουλο. Αυτή μου συμπαραστάθηκε σε ο,τι συνέβη, με στήριξε, με σήκωσε τις φορές που έπεσα. Δεν ήμουν μόνος μου. Μόνος μου δεν θα μπορούσα.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες μου τις ομάδες σε Αργεντινή, Ισπανία και ΗΠΑ. Την Εθνική για την υπερηφάνεια που μου προκάλεσε όλα αυτά τα 15 χρόνια.
Στον κόσμο της Βίτορια (πόσες αναμνήσεις από μαγικές στιγμές) και σε αυτούς της Ρεάλ που μου δείχνουν την αγάπη τους κάθε ημέρα. Σε αυτούς τους μήνες που θα ακολουθήσουν θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου, όπως πάντα, για να κερδίσουμε την EuroLeague και την ACB. Θα ήταν μια τέλεια απόσυρση από τη δράση.
Ως εδώ φθάσαμε, φίλοι. Ήταν μακρύς ο δρόμος, γεμάτος πέτρες, φώτα, προσπάθεια και μεγάλες ικανοποιήσεις. Αλλά, για κάτι είμαι σίγουρος. Άξιζε τον κόπο να τον διασχίσεις”.