Το όνομα του μικρού Γιάννη το άκουσα για πρώτη φορά πριν μερικούς μήνες στον Βόλο, όταν είχα βρεθεί για τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας μεταξύ της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Οι παίκτες της ΑΕΚ πρόσφεραν στον μικρό φίλο των “ασπρόμαυρων” μια μοναδική στιγμή που θα θυμάται για πάντα. Τότε ήταν δύσκολο να έχω πρόσβαση, να τον πλησιάσω, ήταν άλλωστε κάτι ξαφνικό και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Μοναδικό, ιδιαίτερο, φανταστικό σαν σκηνικό.
Ο μικρός Γιάννης φιλοξενήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στην “Αγιά Σοφιά” από την ΑΕΚ, μαζί με τον αδερφό του και τον μπαμπά του και έζησε μια ακόμα ονειρική εμπειρία. Ο ίδιος μας πρόσφερε εικόνες που έχουμε ανάγκη, όχι μόνο ως ποδόσφαιρο και αθλητισμός, αλλά κυρίως ως κοινωνία, ως άνθρωποι. Η φανέλα από τον Γαλανόπουλο, η αγκαλιά και το φιλί από τον Μάνταλο, η αποθέωση και η αγάπη από τον κόσμο της ΑΕΚ, το αυτόγραφο από τον Λουτσέσκου κατά την αναχώρηση του Ρουμάνου για το πούλμαν του ΠΑΟΚ και ο στοργικός τους διάλογος είναι στιγμές ασσύληπτα δυνατές. Ξεχωριστές για τον ίδιο, αλλά και για εμάς που θέλουμε ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, μια διαφορετική κοινωνία, γεμάτα από τέτοιες εικόνες.
Το βράδυ της Δευτέρας, όταν ο μικρός Γιάννης χαιρέτησε τον Λουτσέσκου πλησιάσα τον κύριο Κωστή και του ζήτησα αν θα ήθελε να μας παραχωρήσει ο ίδιος και ο μικρός Γιάννης μια συνέντευξη στο Monday FC. Ευγενικότατος μου απάντησε θετικά και με ευχαρίστησε. Εγώ σας ευχαριστώ του απάντησα! Δεν είχα γνωρίσει ποτέ από κοντά τον Γιάννη, ούτε τον μπαμπά του τον κύριο Κωστή, ούτε τον άλλο του γιο, τον Ευθύμη. Τους γνώρισα και τους αγάπησα στον αέρα της εκπομπής.
Ο μικρός Γιάννης ένα πανέξυπνο παιδάκι στάθηκε δίπλα μου με άνεση και ευφράδεια On camera που δεν την έχουν πολύ μεγαλύτεροί του, τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα του ξεχωριστά, σε διαπαιρνούσαν, σου έστελναν μηνύματα. Η μία ατάκα του καλύτερη από την άλλη. Με σεβασμό για την ΑΕΚ, εκτίμηση για όσα του πρόσφεραν, αγάπη για τον ΠΑΟΚ και τους παίκτες του. O κύριος Κωστής κρατούσε το χέρι του γιού του συνέχεια, γεμάτος περηφάνια για το παιδάκι του. Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς τα συναισθήματα που με διακατείχαν εκείνη τη στιγμή. Ανατριχίλα, συγκίνηση, θαυμασμός για τον μικρό Γιάννη, τον μπαμπά του, αλλά και τον Ευθύμη. Ήταν και θα είναι η καλύτερη συνέντευξή μου!
Για την ακρίβεια, ήταν η ωραιότερη μέρα, βραδιά στη δουλειά μου σ’ αυτά τα 18 χρόνια που εργάζομαι στη Nova. Και μου την πρόσφερε απλόχερα, με αγάπη και σεβασμό, δίνοντας ένα μεγάλο μάθημα, μια συνέντευξη που μόνο καλύτερους μπορεί να μας κάνει σαν ανθρώπους, ένας μικρός γίγαντας ο Γιάννης, ο μπαμπάς του ο κ. Κωστής και ο αδερφός του ο Ευθύμης! Eίναι από τις στιγμές που νιώθεις γεμάτος σαν άνθρωπος! Σας ευχαριστώ και ελπίζω να σας συναντήσω ξανά!