Το παιχνίδι της Άλμπα μοιάζει κάπως με το τραγούδι των σειρήνων. Σε προσκαλεί σε ένα ματς όμορφο στο μάτι, όπου σε αφήνει να παίξεις το επιθετικογενές, χωρίς ιδιαίτερες επαφές και τακτική μπάσκετ που πάντα ονειρευόσουν, χωρίς φάουλ, βολές και άλλες «μουτζούρες». Το πρόβλημα είναι πως την ίδια στιγμή κάνει και αυτή το ίδιο, εξισώνοντας έτσι τη διαφορά ποιότητας. Όταν έρχεται η ώρα να κοιτάξεις το ταμπλό, βλέπεις πως είσαι πίσω αν και έχεις σκοράρει 7/12 τρίποντα.
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός ανασκουμπώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο, έβαλε βουλοκέρι στα αυτιά, βρήκε στους συνήθεις Γουόκαπ-Παπανικολάου τα στιβαρά αναχώματα της άμυνας και στους Κάναν-Μπραζντέικις τα φυτίλια στην επίθεση. Όταν τα τέσσερα κομμάτια μπήκαν για τα καλά στη θέση τους, ο πέμπτος πήρε μπρος, αισθάνθηκε καλά και βάλθηκε να εντυπωσιάσει από το ντεμπούτο του κιόλας.
Ο πολύπειρος Γιώργος Λιμνιάτης, καλεσμένος στους Playmakers εχθές, έλεγε πριν το παιχνίδι πως το καλύτερο που είχε να κάνει ο Μόουζες Ράιτ ήταν να κάνει σωστά τα απλά πράγματα: ενέργεια, τελείωμα των φάσεων που του έφτιαχναν οι συμπαίκτες του, ριμπάουντ. Ο νεοφερμένος Αμερικανός σέντερ ήταν ψάρι έξω από το νερό στο πρώτο ημίχρονο, αβέβαιο και διστακτικό, όμως άφησε το παιχνίδι να έρθει σε αυτόν στο δεύτερο μέρος και δικαιώθηκε πανηγυρικά. Βοήθησε φυσικά και η αφελής και λειψή από ταλέντο Άλμπα, αλλά πόσο εύκολο είναι για οποιονδήποτε να κερδίσει με το σπαθί του 20/20 λεπτά σε ένα ημίχρονο στην Ευρωλίγκα και να μετρήσει 15π/5ρ/4μπλ/2κλ/23 PIR, ειδικά σαν πρωτοεφανιζόμενος;
Φυσικά την απόσταση μεταξύ του Ολυμπιακού και των άλμπατρος από το Βερολίνο είχε φροντίσει να φτιάξει από νωρίς το Αϊζέα Κάναν με τους 14 πόντους του στην τρίτη περίοδο, απειλώντας μάλιστα και το απόλυτο ρεκόρ της Ευρωλίγκας με τα 10 τρίποντα των Γκάουντλοκ, Λάρκιν. Με την άμυνα να μην παίρνει αιχμαλώτους, οι ερυθρόλευκοι απομύζησαν από τους αντιπάλους τους το μομέντουμ του πρώτου μέρους και δικαίωσαν τον Ίσραελ Γκονζάλεθ, που προειδοποιούσε στην ανάπαυλα πως «ο Ολυμπιακός έχει δύο ταχύτητες ακόμα να βάλει». Τα υπόλοιπα τα έφερε σε πέρας το εγκεφαλικό παιχνίδι του Παπανικολάου, ο οποίος έπιασε στασίδι στο high post και μοίραζε αφειδώς ασίστ απέναντι στη ζώνη που ήταν πρόβλημα στην αρχή και παλαιολιθική στο τέλος.
Ακόμα και αν η Άλμπα δεν αντιπροσωπεύει φέτος παρά το κακέκτυπο της ομάδας που είχε τον τρόπο να τραβά τα βλέμματα, η νίκη των ερυθρόλευκων δεν θα πρέπει να υποτιμάται από τη στιγμή που έλειπαν ταυτόχρονα και οι τρεις ψηλοί τους. Η ανασφάλεια που έφερνε η έλλειψη ενός 7-footer στα μετόπισθεν έβγαζε μάτι, αφού έτσι έχει εκπαιδευτεί να παίζει ο Ολυμπιακός τρία χρόνια τώρα. Η σοβαρή και συμπαγής 20λεπτη έκδοση των Πειραιωτών έφτανε και περίσσευε για να αποφευχθεί ένα πατατράκ που μπορεί να έφερνε εκτροχιασμό και πλέον τα βλέμματα στρέφονται στο Μόναχο και την τρελούτσικη Μπάγερν, που λύγισε σε φεστιβάλ 221 πόντων και 45 λεπτών την μετρ του είδους Μπασκόνια. Με τον Λούτσιτς να κάνει το πρώτο του καλό παιχνίδι φέτος και τον Ιμπάκα σε ρόλο… μπαμπούλα, το εμπόδιο θα είναι πολύ υψηλότερο από ότι το χθεσινό.