Στο σύγχρονο μπάσκετ δεν κερδίζει πάντα ο πιο ταλαντούχος, ούτε ο πιο αθλητικός, ούτε ο πιο εύστοχος! Στο σύγχρονο μπάσκετ και με τις ισορροπίες τόσο οριακά κερδίζει αυτός που κάνει όλα τα παραπάνω καλύτερα από τον απέναντί του. Αν θεωρήσουμε ότι από πλευράς ταλέντου οι δύο ομάδες (Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός) είναι κοντά, τότε οι “ερυθρόλευκοι” κέρδισαν γιατί εκεί που κρίθηκε το παιχνίδι στην τελευταία περίοδο ήταν και πιο αθλητικοί και πιο εύστοχοι.
Τώρα ποιος θα το πίστευε ότι το αθλητικό μπουστάρισμα στον Ολυμπιακό θα το έδινε ένας παίκτης που αποκτήθηκε ένα μήνα πριν; Αυτό είναι μια άλλη υπόθεση, αλλά έτσι κι αλλιώς ο Μπαρτζώκας έχει αυτή την ικανότητα και 8/10 όταν διαλέγει παίκτη, βρίσκει χρυσάφια σε παζάρι. Ο Μόουζες Ράιτ λοιπόν, ήταν εκείνος που την ώρα της κρίσης έκανε την διαφορά και βοήθησε τον Ολυμπιακό να πάρει το Κύπελλο. Την ίδια στιγμή που οι ψηλοί του Παναθηναϊκού (Λεσόρ και Μήτογλου) έσκασαν, ήρθε ο Αμερικάνος από τον πάγκο για να δώσει 3-4 λεπτά στον Φαλ και τελικά κυριάρχησε στις δύο ρακέτες και έκλεισε την εναέρια κυκλοφορία στους παίκτες του Εργκίν Αταμάν. Και προσοχή, όλα αυτά σε ένα ματς που ο… μπροστινός του ο Μουσταφά Φαλ είναι από τους κορυφαίους του Ολυμπιακού για τρία δεκάλεπτα.
Ο Ολυμπιακός είχε τραγικό ποσοστό στα τρίποντα, τελείωσε το παιχνίδι με 5/28, αλλά δεν το πλήρωσε αφού στο ίδιο κομμάτι ο Παναθηναϊκός ήταν ελάχιστα πιο εύστοχος (7/24). Ίσως να βλέπαμε άλλον τελικό αν οι “πράσινοι” από μακριά ήταν πολύ καλύτεροι των αντιπάλων τους. Κι επειδή η διαφορά δεν προήλθε από τα… τούβλα που έριχναν και οι δύο ας δούμε από που προέκυψε. Ο Ολυμπιακός είχε 24 ασίστ για 10 λάθη (+14), ο Παναθηναϊκός 14 ασίστ για 17 λάθη (-3). Τι σημαίνει τώρα αυτό; Η δημιουργία των περιφεριακών από τη μία πλευρά (Γουόκαπ, Κάναν, Λαρεντζάκης, Μήτρου Λονγκ. Παπανικολάου) μοιράστηκε σε 5 παίκτες, ενώ τρεις ψηλοί του Ολυμπιακού Πίτερς, Πετρούσεφ και Φαλ είχαν άλλες 7 συνολικά τελικές πάσες. Με λίγα λόγια οι ερυθρόλευκοι βρήκαν παιχνίδι από 8 διαφορετικούς παίκτες. Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει το κύριος μέρος της δημιουργίας του από Σλούκα, Γκραντ και Ναν που πάσαραν τις 12 από τις 14 συνολικά πάσες του. Και το ακόμα χειρότερο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι οι 5 ασίστ προήλθαν από τον Ναν που ήταν σε πολύ κακό βράδυ και χρειάστηκαν 3 λάθη και 4/12 συνολικά σουτ για να μείνει στο παρκέ 30 λεπτά χωρίς δυνατότητα αντικατάστασης.
Με απλά λόγια πάνω στο παρκέ ο Ολυμπιακός φάνηκε να είχε περισσότερους ετοιμοπόλεμους παίκτες. Μπορεί όπως και ο Παναθηναϊκός με τον Βιλντόζα να μην είχε τον Γκος, αλλά ο Μήτρου Λονγκ που πήρε περισσότερο χρόνο στάθηκε σε υψηλό επίπεδο σε πολλά κομμάτια που δεν αποτυπώνονται στη στατιστική κάλυψη του ματς. “Περισσότεροι” λοιπόν για τον Ολυμπιακό στην περίμετρο, περισσότεροι κοντά στο καλάθι, λογικά στην τελευταία περίοδο προέκυψε μια ξεκάθαρη ανωτερότητα έναντι του Παναθηναϊκού και έτσι γράφτηκε η ιστορία του Κυπέλλου φέτος στην χώρα μας.
Ο ευχάριστος “πονοκέφαλος” που δημιουργείται πλέον στον προπονητή του Ολυμπιακού, είναι που θα μπει τώρα ο Μιλουτίνοφ όταν επιστρέψει; Δεδομένου πως ο Ράιτ όχι απλά έχει προσαρμοστεί στα δεδομένα της νέας του ομάδας, αλλά σε σημαντικά ματς (ένα από αυτά και ο τελικός) είναι παράγοντας που κρίνει το αποτέλεσμα.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη δείχνει να πνίγεται στην μοναξιά του Λεσόρ. Ο Γάλλος είναι ουσιαστικά ο μόνος σέντερ της ομάδας του Αταμάν, αφού δεν δείχνει εμπιστοσύνη ούτε στον Αντετοκούνμπο, ούτε φυσικά στον Μπαλτσερόφσκι που τυχαία βρέθηκε στην δωδεκάδα. Έπαιξε με δεύτερη επιλογή στο “5” τον Μήτογλου που μπορεί να είχε λειτουργήσει αυτό το… τρικ στο ΣΕΦ, αλλά κάθε παιχνίδι δεν μπορεί να έχει την ίδια ροή. Επίσης όταν συνέβη αυτό στο Φάληρο ο Ολυμπιακός δεν είχε στη σύθνθεσή του τον Ράιτ. Άρα το πρόβλημα των “πράσινων” στο “5” ειδικά στο ματς του τελικού αναδείχθηκε με εμφατικό τρόπο.