Η εύκολη δημοσιογραφική κριτική και συνήθως εκ του αποτελέσματος, αφορά τον προπονητή μιας ομάδας ιδιαίτερα μετά από αρνητικό αποτέλεσμα. Σε περιπτώσεις νίκης οι «πατεράδες» είναι πολλοί και συνήθως είναι οι παίκτες ανάμεσα στους οποίους ψάχνουμε τον MVP, τον «σκύλο», τον συνεπή και τον ισορροπημένο.
Στο κείμενο αυτό θα εστιάσω σε έναν προπονητή μετά από νίκη ομάδας. Και δη του Ατρόμητου, που είναι πρωτοπόρος και τα κατορθώματα των παικτών του έχουν αρχίσει να παίρνουν διαστάσεις μυθικές.
Τα ατρόμητα ρεκόρ
Εν τάχει, οκτώ ματς αήττητος, έξι ματς χωρίς να δεχτεί γκολ (ιστορικό ρεκόρ), τέσσερις σερί νίκες, 16 βαθμοί την 8η αγωνιστική, πρωτοπόρος στην βαθμολογία, με την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα, πρώτη εκτός έδρας νίκη επί της ΑΕΚ, τρίτη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που νικά σε μια σεζόν εκτός έδρας Ολυμπιακό και ΑΕΚ. Τί άλλο θέλετε;
Φυσικά όλα αυτά τα πέτυχαν οι παίκτες. Ωστόσο κάποιος άνθρωπος προπονεί αυτούς τους παίκτες με το επιτελείο του, εν συνεχεία φτιάχνει την στρατηγική κάθε αναμέτρησης και τέλος κοουτσάρει τα ματς και τις άπειρες παραμέτρους τους που αλλάζουν τα δεδομένα κάθε δευτερόλεπτο. Αυτός ο κάποιος είναι ο Νταμίρ Κάναντι που σιγά σιγά αρχίζει να ακούγεται το όνομά του στην Ελλάδα.
Αυτός ο άνθρωπος σας λέω ότι είναι πολύ ευτυχισμένος που δουλεύει και ζει στην Ελλάδα. Διαφημίζει τη χώρα μας όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Έχει μεγάλες φιλοδοξίες και πίστη στη δουλειά του και έχει καταφέρει να φτιάξει ένα σύνολο τα κατορθώματα του οποίου δε χρειάζεται να αναφέρω ξανά.
Η προσαρμογή του Κάναντι
Ο Νταμίρ Κάναντι τέθηκε από πολλούς υπ’ ατμόν μετά τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές που ο Ατρόμητος δεν είχε νίκη. Εκείνος όμως δούλεψε πάνω στο γεγονός ότι δεν είχε ούτε ήττα. «Έχτισε» πάνω σε αυτό. Αντιλήφθηκε το προσόν της ομάδας του και προσάρμοσε τη φιλοσοφία του στις δυνατότητες του ρόστερ του. Είναι μεγάλο προσόν για έναν προπονητή να μπορεί να προσαρμοστεί κι ο ίδιος στις δυνατότητες του ρόστερ του και να μην κολλάει στην φιλοσοφία του.
Μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές που έκανε λάθη στη διαχείριση των αγώνων (με Απόλλωνα και Παναιτωλικό) διόρθωσε τον εαυτό του, έπεισε την διοίκηση της ομάδας ότι του αξίζει χρόνος, τον πήρε και για την ώρα την δικαιώνει και φυσικά δικαιώνει και τον εαυτό του. Είναι ο πρώτος άνθρωπος από τον οργανισμό της ομάδας του Περιστερίου που βγαίνει και μιλάει ανοιχτά για Ευρώπη. Όλα αυτά τα διαισθάνθηκε από την δεύτερη αγωνιστική όταν σκέφτηκε πως δε θέλει να είναι ο πρώτος προπονητής που θα απολυθεί στο πρωτάθλημα.
Η διαίσθηση για το γκολ του Ντάουντα
Κάπως έτσι διαισθάνθηκε το ότι ο Ντάουντα θα σκοράρει στο ματς με την ΑΕΚ ακόμα κι αν χρειαστεί να έρθει σε μία επαφή με τη μπάλα. Διότι πως αλλιώς να άφηνε εκτός του Μανούσο που είχε δώσει και την ψυχή του στα προηγούμενα ματς που ήταν βασικός; Ποιος προπονητής θα τολμούσε να αλλάξει την «χημική υπόσταση» μιας ομάδας που ήδη στερούνταν τον κορυφαίο Μάντσον;
Ο ίδιος είπε αμέσως μετά το τέλος του αγώνα πως ο Ντάουντα ήταν εξαιρετικός στις προπονήσεις και πίστευε πως δε θα χρειαζόταν πολλές επαφές για να σκοράρει σε αυτό το ματς. Όπερ και εγένετο. Δεν είναι κλισέ το να μιλάμε για δικαίωση. Είναι ίσως από τις φορές που ο όρος «δικαίωση» για έναν προπονητή βρίσκει νόημα στο 100%.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα
Το θέμα όμως για όλο τον οργανισμό του Ατρόμητου δεν είναι τι έκανε μέχρι τώρα. Είναι το τι θα κάνει από εδώ και πέρα. Διότι ξαφνικά ο πήχης ανέβηκε σε επίπεδα 2013 και όποτε ο πήχης ανέβηκε τόσο ψηλά αυτομάτως ανέβηκαν και οι απαιτήσεις πρωτίστως των παικτών από τους εαυτούς τους και δευτερευόντως από τον κόσμο που έφτασε να ζητάει και πρωτάθλημα.
Το δύσκολο πάντα είναι να διατηρηθείς στην κορυφή και ο Κάναντι τουλάχιστον το βλέπει ρεαλιστικά όπως είπε αμέσως μετά τη σπουδαία νίκη επί της ΑΕΚ. Πρέπει τώρα από σήμερα κιόλας αυτό το να το μεταδώσει και στους παίκτες του.