Δεν είμαι φαν της Λίβερπουλ αλλά ο Γιούργκεν Κλοπ θα μου λείψει γιατί όσο είναι εν ενεργεία παραμένει ο αγαπημένος μου προπονητής.

Τον έβλεπες το βράδυ της Δευτέρας μετά το τέλος του αγώνα με την Άστον Βίλα που ήρθε 3-3 να κάθεται μπροστά στον κόσμο της Λίβερπουλ συγκινημένο και ήταν μια συγκινητική εικόνα. Τον έβλεπες την ώρα του αγώνα να τρώει το καπελάκι του με τις αποφάσεις του “αγαπημένου” του Σάιμον Χούπερ χωρίς να μπορεί να διαμαρτυρηθεί. Ήξερε ότι αν δει κάρτα για διαμαρτυρία θα έχανε το τελευταίο του ματς με την Γουλβς. Τελικά θα είναι εκεί.

Η χρονιά του αποχαιρετισμού του όχι δεν μπορείς να πεις ότι είναι πετυχημένη. Σίγουρα το ότι η Λίβερπουλ μπήκε άνετα στην πρώτη τριάδα και διεκδίκησε τον τίτλο ως τις τελευταίες αγωνιστικές από δύο καλύτερες ομάδες είναι μια τρομερή βελτίωση σε σχέση με την περσινή χρονιά αλλά μια επιτυχημένη σεζόν κρίνεται και από τους τίτλους. Κατέκτησε το Carabao Cup και τίποτε άλλο. Αν θέλετε να θεωρήσετε πετυχημένη την σεζόν μόνο με αυτόν τον τίτλο είναι σαν να θεωρείτε πετυχημένο τον Έρικ Τεν Χαγκ γιατί αυτό το κατάφερε στην πρώτη του χρονιά.

Αλλά ας μην συγκρίνουμε τον Κλοπ με τον Ολλανδό.

Το αν το ταξίδι του είναι πετυχημένο ή όχι στον πάγκο της Λίβερπουλ σίγουρα μπορεί να το κρίνει καλύτερα από εμένα ένας φίλος της ομάδας. Προσωπικά εγώ το θεωρώ επιτυχημένο απλά και μόνο γιατί έβαλε ξανά στην κουβέντα την Λίβερπουλ. Φυσικά κατέκτησε ένα πρωτάθλημα μόλις αλλά έμπλεξε με μια από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Με τους βαθμούς που συγκέντρωνε θα έπαιρνε άνετα το πρωτάθλημα άλλες σεζόν αλλά αυτές είναι υποθετικές κουβέντες.

Δεν κατέκτησε βέβαια μόνο ένα πρωτάθλημα. Κατέκτησε και Champions League, έπαιξε και άλλους δύο τελικούς, συνολικά μέτρησε οκτώ τρόπαια, θα μπορούσε να έχει περισσότερα. Αφήνει στον Άρνε Σλοτ που θα έρθει να πάρει την θέση του Κουάνσα, Έλιοτ, Τζόουνς, Άλεξαντερ-Άρνολντ, Ρόμπερτσον, Μπράντλεϊ, Μπάιτσετιτς δηλαδή παιδιά από τις ακαδημίες.

Αφήνει μια βαριά κληρονομιά για τον Ολλανδό μάνατζερ που θα πάρει στα χέρια του ένα τεράστιο καράβι μετά από έναν εξαιρετικά επιδραστικό προπονητή, σε όλα.

Ο Ντέιβιντ Μόγες τον χαρακτήρισε ως τον «μπαμπά της Λίβερπουλ» και είχε δίκιο και αααα.. αν δεν το είπα ναι, το ταξίδι ήταν επιτυχημένο.