Η χρονιά είναι τόσο κακή στο πρωτάθλημα που πραγματικά για να αποφασίσεις για τον κορυφαίο όλων δεν είναι εύκολο. Άλλωστε δεν τους είδαμε και καθόλου, οι περισσότεροι ήταν τραυματίες όλη την χρονιά.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ο ενθουσιασμός για τον Κόμπι Μέινου που οι Άγγλοι νομίζουν ότι είναι ένα κράμα Μόντριτς και Κρόος… όχι δεν είναι. Αλλά πότε είχαν οι Άγγλοι υπομονή πριν αποθεώσουν τους παίκτες τους. Σίγουρα πάντως ήταν από τους καλύτερους όταν τον προώθησε ο Τεν Χαγκ στην πρώτη ομάδα.
Από την άλλη υπάρχει ο Ονάνα που αν δεν ήταν και αυτός η πιθανότητα να δεχόταν η Γιουνάιτεντ άλλα τόσα από τα 58 γκολ που δέχτηκε στο πρωτάθλημα θα ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Έχει σώσει 10,87 γκολ φέτος σε μια ομάδα που ήταν η τέταρτη χειρότερη σε τελικές που δέχτηκε. Μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα του 58 φορές ενώ έπρεπε να το κάνει 68,87 σύμφωνα με τα xGoals, αυτό το 10,87 γκολ που απέτρεψε τον καθιστά δεύτερο στην συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία της Πρέμιερ Λιγκ πίσω μόνο από τον Ζοζέ Σα. Σίγουρα ήταν επιτυχημένος αν και ευθύνεται για αρκετά από τα γκολ που δέχτηκε αλλά, όταν έχεις τόση δουλειά, θα κάνεις και λάθη.
Υπάρχει ο Γκαρνάτσο που ήταν σταθερός, βοήθησε πάντα όσο μπορούσε σε όλα τα παιχνίδια αλλά δεν μπορείς να πεις ότι ξεχώρισε ίσως μόνο για εκείνο το ψαλίδι με την Έβερτον. Πήρε το βραβείο του καλύτερου γκολ της σεζόν οπότε, όλα καλά.
Αναγκαστικά πρέπει να κοιτάξεις τους αριθμούς και βλέποντας τα δέκα γκολ και τις οκτώ ασίστ που είχε ο Μπρούνο Φερνάντες στο πρωτάθλημα δεν μπορείς παρά να σκεφτείς ότι για ακόμη μια χρονιά ήταν αυτός που έφτιαξε τα περισσότερα πράγματα σε μια επίθεση που συνήθως ήταν ακίνδυνη.
Δεν ξέρω ποιά είναι η άποψή σας για τον Πορτογάλο και όποια και να είναι δεν θα αλλάξει την δική μου. Ο Μπρούνο Φερνάντες είναι ένας αρκετά καλός παίκτης και ίσως σε μια καλύτερη ομάδα να ήταν ένας σπουδαίος παίκτης αλλά δεν μπορώ να βλέπω έναν παίκτη περισσότερο να γκρινιάζει στους διαιτητές και να διαμαρτύρεται για φάουλ που δεν υπάρχουν από το προσπαθεί να εμπνεύσει την ομάδα του. Ο αρχηγός πρέπει να είναι αρχηγός και να δίνει το παράδειγμα και να τραβάει την ομάδα προς τη νίκη όχι προς την γκρίνια. Αυτά βεβαία δεν αλλάζουν το γεγονός ότι ο Πορτογάλος ήταν ο MVP της χρονιάς, σίγουρα ο πιο δημιουργικός, σίγουρα ο πιο επικίνδυνος και πάντα παίζει για την ομάδα.
