Πληθυσμός: 1.428.627.663 κάτοικοι
Έκταση: 3.287.263 τετραγωνικά χιλιόμετρα
Ποδοσφαιριστές: Χιλιάδες!
Επίπεδο: Χαμηλό!
Η μακρινή Ινδία είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό μυστήριο στον πλανήτη. Μια χώρα αχανής με το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει στα χώματα της κι όμως ποδοσφαιρικά είναι… ανύπαρκτη.
Στο νούμερο 121 της παγκόσμιας κατάταξης της FIFΑ θα βρούμε την Ινδία, κάτω από χώρες όπως η Λιβύη, το Βιετνάμ, η Μαδαγασκάρη, η Κένυα, το Κιργιστάν και τα νησιά Κομόρες. Δεν τις λες και… ποδοσφαιρομάνες, όμως το ίδιο ισχύει και για την Ινδία η οποία… αγνοεί εδώ και δεκαετίες τη “στρογγυλή θεά”.
Τι και αν υπάρχει η “πρώτη ύλη”, οι πόροι, αλλά και η θέληση; Ουδείς από τους Ινδούς ποδοσφαιριστές αγωνίζεται μακριά από τη πατρίδα του, το επίπεδο παραμένει τρομακτικά χαμηλό και η παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα δεν μπορεί να βρει λύση σε τούτο το γρίφο.
“Θεός” το κρίκετ
Το κρίκετ, το χόκεϊ επί χόρτου, αλλά και το… Καμπάντι (σπορ με ινδική προέλευση) είναι οι “θεοί” του αθλητισμού στην Ινδία. Το ποδόσφαιρο είναι για λίγους, συγκριτικά με τους πολλούς κατοίκους της χώρας με τις 22 επίσημες γλώσσες και τις αμέτρητες θρησκείες.
Προπονητής της εθνικής Ινδίας είναι ο γνωστός Κροάτης Ιγκόρ Στίματς, “σταρ” ο εξτρέμ της Μουμπάι Lallianzuala Chhangte, βήματα προόδου έχουν γίνει, ωστόσο η χώρα έχει ακόμα… χιλιόμετρα να διανύσει για να ανέβει επίπεδο. Μια φορά προκρίθηκε σε Μουντιάλ (1950), γιατί οι υπόλοιπες ομάδες δεν ήθελαν να συμμετάσχουν και την τελευταία στιγμή αποσύρθηκε και αυτή λόγω Ολυμπιακών Αγώνων!
Οι Ινδοί λατρεύουν το ποδόσφαιρο. Απλά δεν… παίζουν. Η Premier League είναι το αγαπημένο τους πρωτάθλημα, ο Κριστιάνο και ο Μέσι ποδοσφαιρικά είδωλα, η Αργεντινή είναι κάτι σαν… δεύτερη εθνική της Ινδίας, ωστόσο “στα χωράφια θα δεις από παιδιά 10 ετών μέχρι άνδρες που έχουν ξεπεράσει τα 70 χρόνια να παίζουν κρίκετ”, όπως λέει στο novasports.gr o Στάικος Βεργέτης. Ένας δικός μας άνθρωπος, ο οποίος έζησε το ινδικό ποδόσφαιρο ως τεχνικός της Punjab FC.
“Θέμα χρόνου η… έκρηξη”
Λύση δεν βρίσκεις σε αυτή τη “σπαζοκεφαλιά”, ωστόσο ο Στάικος Βεργέτης βοηθά στην κατανόηση τούτου του προβλήματος που απασχολεί τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά “κεφάλια” στον πλανήτη.
“Το ποδόσφαιρο στην Ινδία είναι κάτι σαν το χάντμπολ στην Ελλάδα. Το τελευταίο διάστημα έχει γίνει πιο αναγνωρίσιμο, καθώς οι αγώνες της πρώτης, αλλά και αρκετοί της δεύτερης κατηγορίας προβάλλονται από την τηλεόραση. Γίνονται αφιερώματα σε παίκτες και προπονητές, τα media ασχολούνται, ενώ στις Ακαδημίες βλέπουμε περισσότερα παιδάκια. Ναι μεν βρίσκεται σε ένα αρχικό στάδιο, αλλά έχει καλπάζουσα μορφή η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στην Ινδία. Σταδιακά αρχίζει η παραγωγή ταλέντων, τα οποία θα βρουν χώρο και χρόνο εξαιτίας του κανονισμού της υποχρεωτικής παρουσίας επτά Ινδών στην ενδεκάδα μιας ομάδας”, σχολιάζει ο Στάικος Βεργέτης για την εξωτική Ινδία και την προσπάθεια που γίνεται για την ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα.
“Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι τεράστιες αποστάσεις. Πρόκειται για μια αχανή χώρα και τα ταξίδια είναι πολλά, οι πτήσεις είναι πολύωρες, τα χρήματα που δαπανούνται μόνο για τις μετακινήσεις είναι πολλά και αυτή η κατάσταση δεν διευκολύνει την ομοσπονδία για να οργανωθεί καλύτερα. Αν κατορθώσει η Ινδία να προκριθεί σε μια τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, τότε θα γίνει η “έκρηξη”. Είναι απλά θέμα χρόνου”, υπογραμμίζει ο 47χρονος Έλληνας προπονητής που έζησε για δύο χρόνια το ινδικό ποδόσφαιρο και ετοιμάζεται πλέον για τον επαναπατρισμό μετά την όμορφη και ξεχωριστή “περιπέτεια” που έζησε στην Ασία.