Απελπιστικά βαρετή χαρακτηρίζεται η κατάσταση στο ελληνικό γυναικείο βόλεϊ τα τελευταία χρόνια. Η οπισθοχώρηση λόγω οικονομικών προβλημάτων από το 2011 και μετά του Παναθηναϊκού, η εξαφάνιση της ΑΕΚ για τον ίδιο λόγο απο το 2014 και ο επαγγελματισμός που διακρίνει άπαντες στον Ολυμπιακό, έχουν αναγάγει σε παρτίδα για έναν όλους τους εγχώριους τίτλους. Και στο τελείωμα της προηγούμενης δεκαετίας συνέβαινε σχεδόν κάτι ανάλογο με τον Παναθηναϊκό τότε στο τιμόνι, αλλά τότε ο Ολυμπιακός έχανε τους περισσότερους τίτλους ηρωικά μαχόμενος και βλέπαμε κόντρες απίστευτες στα γυναικεία φιλέ.
Πλέον τα τελευταία χρόνια οι τίτλοι, όλοι, ντύνονται στα “ερυθρόλευκα” …σβηστά. Από το 2012 και το 3-2 του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού στον τελικό της Πρέβεζας έχουμε να δούμε 5 σετ και κόντρα στο Κύπελλο. Τα τρία τελευταία από τα τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού κρίθηκαν το πολύ σε 4 τελικούς με σχετική άνεση. Καλή πέρσι η προσπάθεια του ΑΟ Θήρας, αξιέπαινη η φετινή παρουσία του Πανναξιακού, αλλά sorry αν ο Παναθηναϊκός δεν σηκώσει …κεφάλι τότε το γυναικείο βόλεϊ θα θυμίζει κάτι απο διοργανώσεις πόλο στους άνδρες, όπου ο Ολυμπιακός μονοπολεί τις κούπες σε Ελλάδα και Ευρώπη και όλοι ξέρουν την κατάληξη των τιίτλων από την αρχή της σεζόν.
Ο Ολυμπιακός δεν πιέζεται στην Ελλάδα και αυτό, δυστυχώς για τους Πειραιώτες, έχει αντίκτυπο στην Ευρώπη. Φέτος μόνο η ομάδα του Κοβάτσεβιτς φλερτάρει έντονα με την τετράδα ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Αν τα καταφέρει και πάρει και το πρωτάθλημα τότε η σεζόν θα περάσει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του συλλόγου. Σε περίπτωση αποκλεισμού την προσεχή Τετάρτη από την Ευρώπη ο Ολυμπιακός θα έχει χάσει την μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ευκαιρία διάκρισης που τόσο λείπει από την καλύτερη ομάδα της τρέχουσας δεκαετίας στην χώρα μας.