Είναι άδικο να ρωτάς τον Κέβιν ντε Μπρόινε μετά την ήττα από την Γαλλία για το αν απέτυχε η χρυσή γενιά του Βελγίου από την στιγμή που δεν κατέκτησε κάποιο τρόπαιο.
Και δεν είναι άδικο γιατί όπως είπε ο Ντε Μπρόινε και οι Γερμανοί, και οι Γάλλοι, και οι Ισπανοί έχουν χρυσή γενιά αλλά είναι άδικο γιατί η ερώτηση αυτή έπρεπε να γίνει πριν τρία χρόνια όταν η χρυσή γενιά του Βελγίου απέτυχε τελευταία φορά το 2021.
Από εκεί και πέρα όλα είχαν τελειώσει.
Ο Κέβιν ντε Μπρόινε δεν είναι ο παίκτης που ήταν τότε και από το Παγκόσμιο κύπελλο είχε πει, ότι δεν είναι και ότι καλύτερο για αυτόν να παίζει στην Εθνική ομάδα, ο Λουκάκου μεγάλωσε, ο Κουρτουά είναι τσακωμένος, ο Τεντέσκο δεν κάνει (προσωπική άποψη το τελευταίο) για αυτό το επίπεδο και κυρίως, το Euro του 2021 ήταν η τελευταία διοργάνωση που ο Εντέν Αζάρ έπαιζε ακόμη μπάλα σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Νομίζω ότι η χρυσή γενιά του Βελγίου έκανε τον κύκλο της μόλις ο Αζάρ πήγε στην Ρεάλ Μαδρίτης ή μάλλον μόλις υπέστη θλάση στο 87ο λεπτό του προημιτελικού αγώνα με την Πορτογαλία στο Euro 2021. Οι Βέλγοι πήραν την πρόκριση στον ημιτελικό αλλά εκεί, δίχως τον Εντέν έχασαν 2-1 από την Ιταλία που στην συνέχεια κατέκτησε και το τρόπαιο.
Εκεί ήταν ο Ντε Μπρόινε, ο Λουκάκου, ο Μενιέ, ο Βιτσέλ, ο Βερμέλεν, ο Βερτόνχεν, ο Αλντερβέιρελντ, ο Κουρτουά και τρία χρόνια νεότεροι και είχαν τον καλύτερο τους παίκτη, τον μόνο που μπορούσε να αλλάξει την ροή ενός αγώνα, τον Αζάρ δηλαδή, εκεί.
Εκεί ήταν το τέλος.
Ο Τεντέσκο έχει συμβόλαιο για άλλα δύο χρόνια που σημαίνει ότι – εκτός θαύματος – δεν θα βλέπουμε τον Κουρτουά να παίζει. Ο Ντε Μπρόινε θα είναι 35 και είχε πει πριν το Παγκόσμιο κύπελλο ότι πιθανότατα αυτό το Euro θα είναι η τελευταία φορά που θα τον δούμε σε μεγάλη διοργάνωση. Ο Λουκάκου μάλλον θα είναι 33 και ποιος ξέρει αν θα συνεχίσει και αυτός. Ο Βερτόνχεν 39. O Βιτσέλ 37. Ασφαλές να πούμε ότι δεν μπορείς να χτίσεις το μέλλον βασισμένος σε αυτούς.
Το Βέλγιο πρέπει να βρει τους επόμενους. Ποτέ δεν έχει κατακτήσει κάποιο τρόπαιο. Έχει παίξει έναν τελικό στην ιστορία του και αυτό το μακρινό 1980 όταν η πραγματική χρυσή γενιά, ο Πφαφ, ο Βαντερέικεν, ο Γκέρετς, ο Βαν ντερ Ελστ, ο Βερκότερεν έφτασαν τους κόκκινους διαβόλους εκεί για να χάσουν από την Δυτική Γερμανία. Αυτοί άλλωστε παρέα με τον καταπληκτικό Σίφο είχαν βγει και τέταρτοι στο Παγκόσμιο κύπελλο του 1986 πάντα με τον ίδιο προπονητή, τον σπουδαίο Γκι Τάις.
Αυτή η γενιά εδώ τερμάτισε τρίτη στο Παγκόσμιο κύπελλο του 2018, όχι άσχημα αλλά όχι και κάτι που μπορεί πει κανείς ότι την βάζει πάνω από εκείνη την σπουδαία Βελγική ομάδα και σίγουρα σε αυτή την σύγκριση μπορεί να πει κανείς ότι ναι, η χρυσή γενιά του Βελγίου απέτυχε.