Το να μεμψιμοιρεί ένας ολόκληρος οργανισμός για τα λάθη του παρελθόντος δεν έχει κανένα νόημα. Μόνο με τοξικότητα περιβάλλεται και αυτό ποτέ δεν βοηθά στην προσπάθεια που απαιτείται για επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και στις ευνοϊκότερες καλοκαιρινές κληρώσεις.
Σίγουρα κανείς δεν μπορεί και να διαγράψει αποκλεισμούς τύπου Καμπάλα, αλλά ούτε και την αναπίτρεπτη ευρωπαϊκή τιμωρία λόγωω της υπόθεσης Βέμερ που ουσιαστικά υποθήκευσε το ευρωπαϊκό μέλλον του συλλόγου. Άλλο όμως να διδάσκεται από αυτά και άλλο να τρώνε ακόμα τα “σωθικά” του.
Ο Παναθηναϊκός καλείται να επανέλθει στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και για να το κάνει αυτό χρειάζεται μια μεγάλη πρόκριση που θα βοηθήσει και βαθμολογικά αλλά πολύ περισσότερο και στο πρεστίζ, στη χαμένη ευρωπαϊκή του αίγλή. Ο Άγιαξ αναμφίβολα δεν είναι ο Άγιαξ του παρελθόντος, αλλά σάμπως ο Παναθηναϊκός είναι;
Το “τριφύλλι” ξεκίνησε τη χρονιά του με εσωστρέφεια λόγω του κάκιστου φίνις στο περσινό πρωτάθλημα, αλλά η κατάκτηση του Κυπέλλου έσωσε την παρτίδα και τον έφερε στη δεύτερη τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Χάρη στο Κύπελλο έχει δύο ευκαιρίες για συμμετοχή σε ευρωπαϊκή λίγκα.
Αν περάσει τον Άγιαξ εξασφαλίζει την ευρωπαϊκή του προοπτική για παραπάνω από τα μισά της σεζόν που μόλις ξεκίνησε. Αν αποκλειστεί από τον Άγιαξ, τότε θα κληθεί να περάσει από το δύσκολο εμπόδιο της Λανς για να μπει στην τελευταία τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση, δηλαδή το Conference League, το οποίο θα έχει εξασφαλίσει αν περάσει τον Άγιαξ.
Συνεπώς τα πράγματα είναι απλά. Ο Παναθηναϊκός, με αρκετό κόσμο στο πλευρό του που βλέπει σοβαρότητα στο πρόσωπο του Αλόνσο, αλλά και μια δυναμική στην ομάδα, ειδικά μετά το παιχνίδι με την Μπότεφ, πρέπει να κάνει το παν για να περάσει τον Άγιαξ. Και αυτή την περίοδο και με αυτό τον αντίπαλο, καθόλου δε μετράει ο τρόπος. Μόνο το αποτέλεσμα.
Έτσι θα έρθει η ευρωπαϊκή του “ανάσταση” μετά τα δικά του λάθη που τον έφεραν σε αυτά τα δύσβατα μονοπάτια. Ιδού λοιπόν ο Άγιαξ, ιδού και το πήδημα.