Πρόπερσι δεν ήταν οι καλύτεροι, αποδείχτηκαν όμως οι πλέον ανθεκτικοί. Πέρσι ήταν οι καλύτεροι, αλλά σαφώς πιο εύθραυστοι μπρος στο πράσινο τσουνάμι. Ένα στα δύο, ζεις με αυτό. Όχι πως στο μεγαλύτερο κλαμπ του κόσμου αρέσκονται σε τέτοιου είδους συμψηφισμούς, αλλά στο τέλος της μέρας δεν υπάρχει και άλλος τρόπος.
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε φέτος το καλοκαίρι για τρεις βετεράνους της χρυσής γενιάς των blancos. Τσάτσο και Ρούντι έριξαν την αυλαία των εκτυφλωτικών τους διαδρομών και πήραν ήδη τις θέσεις τους στο πάνθεον των ηρώων της βασίλισσας. Ο άλλος, ο Φάμπι Κοζέρ, δεν έμελλε να επιβιώσει για άλλο ένα καλοκαίρι: ίσως αν δεν τραυματιζόταν στον τελικό, αλλά με τα ίσως δεν γράφτηκε ποτέ ιστορία.
Μείον τρεις, δεν είναι ποτέ απλή υπόθεση. Οι τρεις έγιναν τέσσερις όταν στο Ολυμπιακό Τουρνουά ο Γκερσόν Γιαμπουσέλε δήλωσε έτοιμος από τη στιγμή που ο Κολέ παράτησε, με τα πολλά, το ανοσιούργημα των Γουεμπανιάμα – Γκομπέρ και του έδωσε θέση βασικού PF. Η γνωστή κινούμενη αμαξοστοιχία που κάποια στιγμή παρέσυρε κοτζάμ Λεμπρόν πήρε όχι όποια κι όποια πρόσκληση, αλλά μία ενός διεκδικητή του τίτλου (Σίξερς) και αριβάρισε για τη Φιλαδέλφεια.
Με τον Γιουλ να είναι ο επόμενος που έχει πάρει το δρόμο προς το ηλιοβασίλεμα, το πράγμα, φως φανάρι, απαιτούσε γκαρντ. Οι Ισπανοί που η Ρεάλ προσπάθησε να ετοιμάσει για την επόμενη ημέρα δεν βγήκαν: ο Αλοθέν χιλιοταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και πήγε στα Κανάρια για restart, ο Νούνιεθ μετά το αγροτικό στην Ουλμ λοξοδρόμησε στη Βαρκελώνη. Οι καλοκαίρινές επιλογές σήκωσαν βλέφαρα, Αντρές Φελίς από την Μπανταλόνα, μέλος της καλύτερης πεντάδας της περσινής ACB, Εξέβιερ Ράταν-Μέις, 30άρης Καναδός που έκανε παπάδες πέρσι στη VTB με την Ενισέι (25.4π). Αμφότεροι δεν έχουν περάσει ούτε απ΄ έξω από την Ευρωλίγκα και είναι grande ερωτηματικό αν θα αντέξουν το βάρος της φανέλας και των απαιτήσεων.
Κάπως έτσι έβγαλε νόημα ότι έσπευσαν να επεκτείνουν νωρίς το συμβόλαιο του σχεδόν αόρατου πέρσι Αμπάλδε, πέραν της αυτονόητης όσο και δαπανηρής συμφωνίας με τον Χεζόνια. Στη θέση του Πουαριέ που βαρέθηκε να ζει στη σκιά του Ταβάρες ήρθε ο Ιμπάκα, κίνηση που δεν αποκλείεται να αποδειχθεί αναβάθμιση λόγω προσωπικότητας και ηγετικών χαρακτηριστικών, ενώ επαναπατρίστηκε και ο Ουσμάν Γκαρούμπα.
Όλα θα ήταν περίπου στη θέση τους αν δεν αποχωρούσε ο Γιάμπου, ένα φευγιό που δημιουργεί κάποια ερωτηματικά όσο προς τη διαχείρισή του. Ο Γάλλος ήταν το ζευγάρι του Χεζόνια στο «4», ο Μούσα με τον Ντεκ κάλυπταν το «3» (με τον Βόσνιο να μπορεί να περάσει και από το «2» με σχετική άνεση) με τον τινέιτζερ Ούγκο Γκονζάλεθ να κάνει τα ρεπά τους. Η πεντάδα στα γκαρντ θα ήταν η γνωστή (Καμπάσο/Γιουλ/Φελίς/Ράταν-Μέις/Αμπάλδε) και η τριάδα σέντερ επίσης στη θέση της. Πλέον στο «4» θα χρειαστεί να πάρει περισσότερες ευθύνες και ρόλο ο νεαρός Έλι Εντιαγέ, ενώ ερωτηματικό είναι και ο τρόπος χρησιμοποίησης του Γκαρούμπα.
Ο Ισπανός κάθε άλλο παρά δικαιώθηκε με την επιλογή του να μετακομίσει στο ΝΒΑ στα 19 του χρόνια: ήδη από τότε ήταν ένας συναρπαστικός αμυντικός, όμως με ύψος 2.03 και ανύπαρκτο μακρινό σουτ ήταν ερωτηματικό με ποιο τρόπο (και σε ποια θέση) θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει στις Η.Π.Α. Το ερωτηματικό δεν απαντήθηκε ποτέ, ο Γκαρούμπα πέρασε, φούσκωσε, δεν ακούμπησε και πλέον καλείται να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του για να σταδιοδρομήσει μια και καλή στην Ευρωλίγκα, αφού ο γεμάτος σκουριά σέντερ που είδαμε στο Ολυμπιακό Τουρνουά δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που έβγαζε τα συκώτια του prime Λάρκιν στα πλέι-οφ του 2021. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός μελλοντικού αμυντικού της χρονιάς στην Ευρωλίγκα, όμως η θέση του στην επίθεση αποτελεί αίνιγμα. Να παίξει «4» χωρίς σουτ είναι κάτι που αποτελεί περίπου έγκλημα καθοσιώσεως στη Μαδρίτη (Μίροτιτς, Ράντολφ, Τόμπκινς, Χεζόνια), οπότε το μοναδικό σχήμα που δεν τον τοποθετεί σε θέση τρίτου σέντερ είναι δίπλα στον Ιμπάκα, κυρίως γιατί ο Κονγκολέζος μπορεί να ανοίξει το γήπεδο με το μακρινό του σουτ και έτσι να υπηρετηθεί – έστω και με αυτόν τον τρόπο – το spacing.
Η άλλη διαφορά που χτυπά στο μάτι στη φετινή Ρεάλ είναι οι μετρημένες λύσεις που έχει σε κάθε θέση. Για μια ομάδα που συνήθιζε να έχει σταθερά στο ρόστερ της 14-15, μερικές φορές και παραπάνω παίκτες έτοιμους να προσφέρουν λίγα ή περισσότερα. Η φετινή, αναρτημένη στη σελίδα της Ευρωλίγκας έκδοση της περιλαμβάνει 13 παίκτες, εκ των οποίων δύο οι Εντιαγέ-Γκονζάλεθ, ενώ μετά τον πρόσφατο τραυματισμό του Γκαρούμπα απέμειναν 12. Όχι τυχαία οι Μαδριλένοι ήταν μεταξύ σχεδόν όλων των μεγάλων ονομάτων που ακούστηκαν τελευταία: Οσμάν, Μπερτάνς ήταν ανάμεσά τους. Τώρα, σύμφωνα με το Sportando, εξετάζουν την περίπτωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης του Τζόρνταν Μίκι, μέχρι τουλάχιστον να επιστρέψει ο Γκαρούμπα.
Η ποιότητα φυσικά παραμένει στη Μαδρίτη. Η τετράδα Καμπάσο/Μούσα/Χεζόνια/Ταβάρες αρκεί για να χρίσει τη Ρεάλ διεκδικήτρια του τίτλου, όμως τα περιθώρια λάθους είναι πιο στενά από ποτέ. Με βάση τα τρέχοντα δεδομένα, δεν αποκλείεται όχι μόνο να δούμε κάποια μεταγραφή μέχρι το τζάμπολ της Ευρωλίγκας, αλλά και κατά τη διάρκεια της, ειδικά αν κάποιος εκ των Ράταν-Μέις και Φελίς περάσει κάτω από τον πήχη.