Επί 39 λεπτά και 53 δευτερόλεπτα ο Παναθηναϊκός ήταν αντιμέτωπος με το φάσμα της (δεύτερης) ήττας από την αδιάφορη Ούνιξ Καζάν. Στο ισόπαλο 80-80 των τελευταίων 15 δευτερολέπτων, ο Τσάβι Πασκουάλ πήρε πάνω του όλη την ευθύνη και απέδειξε στους επικριτές του ότι μπορεί να διαχειριστεί κι ένα «στραβωμένο» από την αρχή παιχνίδι.
Αποφάσισε να «κλειδώσει» την πρώτη πάσα στον Λάνγκφορντ με ντουμπλάρισμα στο μαρκάρισμά του, με τον ηγέτη της Ούνιξ να αναγκάζεται να πασάρει στον Γουίλιαμς. Καλή επιλογή για φάουλ, αλλά ο Αμερικανός ευστόχησε και στις δύο. Πολλά «αν» ακολουθούν αυτή την επιλογή, αλλά ο Πασκουάλ ήθελε την τελευταία επίθεση δική του γεμίζοντας αυτοπεποίθηση τους παίκτες του.
Ο Ισπανός έδωσε την τελευταία επίθεση στον Τζέιμς εκφράζοντας πίστη στη γρήγορη μεταφορά της μπάλας στα τελευταία 7 δευτερόλεπτα αλλά και στο σουτ του, παρά το γεγονός ότι ως εκείνη τη στιγμή περισσότερο κακό έκανε στην ομάδα παρά καλό με 5 πόντους και 1/4 έξω από τα 6,75.
Το αποτέλεσμα δικαίωσε τον Πασκουάλ με μοναδικό όμως κέρδος για την ομάδα του τη νίκη σε ένα από τα λεγόμενα must win παιχνίδια. Πολλοί θα είχαν επιλέξει άμυνα για παράταση (ή ήττα). Με στρατηγική… Ομπράντοβιτς, ο Ισπανός «τζόγαρε» για τη νίκη στην κανονική διάρκεια και ο Παναθηναϊκός έδειξε χαρακτήρα σε ένα από τα χειρότερα φετινά του παιχνίδια. Ήταν ένα καλό μάθημα που θα πρέπει να αποτελέσει «φάρο» στη συνέχεια της διοργάνωσης.
Για τρεις περιόδους το «φάντασμα» του Παναθηναϊκού κυνηγούσε τον Λάνγκφορντ ο οποίος είτε εκτελούσε με μια απλή προσποίηση οποιονδήποτε αντίπαλο, είτε δημιουργούσε απλά pick n roll στα οποία δεν είχε απάντηση η πράσινη άμυνα. Βασικά δεν είχε απάντηση για τίποτα, αν και με την πάροδο του χρόνου βελτιωνόταν.
Η ενέργεια που κατανάλωνε στην άμυνα όμως ο Παναθηναϊκός δεν μετουσιωνόταν σε «έκρηξη» στην επίθεση με αποτέλεσμα η Ούνιξ να έχει συνεχώς παραπάνω πόντους και η ψυχολογία να μένει χαμηλά. Η ευστοχία έξω από την περίμετρο, που συνοδεύει τον Παναθηναϊκό την φετινή σεζόν, ήταν κι αυτή εξαφανισμένη για τριάντα λεπτά στα οποία οι πράσινοι είχαν βρει μόλις πέντε φορές το στόχο.
Η καλή αμυντική συμπεριφορά (βλ. βουτιές Μπορούση-Παππά) συνεχίστηκε και στην τελευταία περίοδο, ο Λάνγκφορντ κουράστηκε και η «έκρηξη» ήρθε. Επτά τρίποντα σε μία περίοδο δεν τα λες και λίγα. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σε όλο του το μεγαλείο και με πρωτεργάτες τους Μπουρούση, Σίνγκλετον και Ρίβερς εμφανίστηκε ο ορθολογισμός με σωστά-αποτελεσματικά ποσταρίσματα και δημιουργία ελεύθερων σουτ τα οποία ήρθαν ως απάντηση στον Κόλομ που πήγε να γίνει αντι-Λάνγκφορντ.
Το σουτ του «τρελού» επανέφερε την κανονικότητα στο ΟΑΚΑ, νίκησε την απόγνωση που ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων και υπενθύμισε στον οργανισμό του τριφυλλιού πως χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να σταθεροποιηθεί η ομάδα σε υψηλά επίπεδα απόδοσης. Άλλωστε αυτό είναι και το μεγαλύτερο ζητούμενο για τον Κυπελλούχο Ελλάδος.
ΥΓ: Ίσως Τζέιμς και Ρίβερς πρέπει να πάρουν ματς από την αρχή. Για να το θέσω αλλιώς, ίσως Φελντέιν και Τζεντίλε προσφέρουν περισσότερα ερχόμενοι από τον πάγκο και όντες αποφορτισμένοι από την πίεση των πρώτων λεπτών τέτοιων αγώνων.
ΥΓ 2: Η εμπειρία του Φώτση έλλειψε αρκετά, ιδιαίτερα στα τρία πρώτα δεκάλεπτα και δη σε ματς μέσα στο ΟΑΚΑ.
ΥΓ 3: Ο Γκιστ πάτησε παρκέ…