Ο αγώνας στο ΔΑΚ Λαμίας μόλις έχει ολοκληρωθεί. Ο Πανιώνιος έχει γνωρίσει την ήττα και οι παίκτες της Λαμίας πανηγυρίζουν την πρώτη νίκη στη φυσική τους έδρα. Μία μάλλον απρόσμενη νίκη για την ομάδα της Φθιώτιδας. Ο Πανιώνιος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα και με όλο το σεβασμό στην προσπάθεια των παικτών του Μπάμπη Τεννέ, τον αγώνα περισσότερο τον έχασαν οι «κυανέρυθροι», παρά τον κέρδισαν οι γηπεδούχοι. Ένα πρώτο 25λεπτο απόλυτης κυριαρχίας για την ομάδα της Νέας Σμύρνης, όμως η αστοχία στην τελική προσπάθεια κόστισε πολύ ακριβά. Το σκορ στο 25’ δίχως υπερβολή θα μπορούσε να είναι 0-1 ή 0-2 ή και παραπάνω, όμως λίγο η νευρικότητα στα τελειώματα και πολύ περισσότερο οι επεμβάσεις του Νίκου Παπαδόπουλου κράτησαν το μηδέν.
Η είσοδος του Βουό ισορρόπησε τον αγώνα και η Λαμία περιόρισε τους κινδύνους προς την εστία της. Και πάλι όμως ο Πανιώνιος δημιουργούσε συχνά προϋποθέσεις για να σκοράρει κάποιο τέρμα. Ο Μασούντ δέχθηκε πολλά δυνατά μαρκαρίσματα, όμως ευτυχώς για τον ίδιο και την ομάδα του διατήρησε την ψυχραιμία του. Ο Τεννές δεν έκανε κάτι περισσότερο απ’ ότι είχε κάνει ο Χάβος στη Νέα Σμύρνη. Έβαλε παίκτη πάνω στον Ιρανό και περιόρισε τη δραστηριότητά του. Ο πρώην «κυανέρυθρος», Ακίμ Όμο ήταν κολλημένος πάνω του και είναι χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο ο Μασούντ στο 10’ να έρχεται στον πάγκο και να λέει στον Γρηγορίου (πιθανότατα) ότι πρέπει κάτι να αλλάξει για να ελευθερωθεί. Ο Όμο συνέχισε να μαρκάρει ασφυκτικά τον Μασούντ, όμως η ποιότητα του Ιρανού ήταν ικανή για να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις για την ομάδα της Λαμίας.
Έχω την αίσθηση πως αν ο αγώνας της Λαμίας δεν αντιμετωπίζονταν από τους ανθρώπους της ως ο… υπερπάντον αγώνας που θα φέρει την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας το αποτέλεσμα θα ήταν τελείως διαφορετικό. Υπήρχε αδικαιολόγητη, κατ’ εμέ, ένταση και νευρικότητα στον Πανιώνιο. Σίγουρα η πρώτη θέση ήταν και είναι ένα όνειρο για τους «κυανέρυθρους», που με το μικρό μπάτζετ τους βλέπουν πως συναγωνίζονται επάξια ομάδες με πολλά περισσότερα εκατομμύρια στα αποδυτήριά τους.
Όπως και να ‘χει και για τον οποιοδήποτε λόγο, ο Πανιώνιος έχασε ένα δικό του παιχνίδι. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Ο δρόμος είναι μακρύς και ο Πανιώνιος και οι άνθρωποι της ομάδας θα πρέπει να μάθουν απ’ αυτό. Θα πρέπει να συναισθήματα, κυρίως του ενθουσιασμού, να διαχειρίζονται καλύτερα.