Πέραν πάσης αμφιβολίας…

Οι δυο νίκες που σημείωσε ο Π.Α.Ο.Κ. τις τελευταίες τέσσερις ημέρες, σε Κύπελλο και Πρωτάθλημα αντίστοιχα, με κοινό … παρονομαστή τον αντίπαλο (σ.σ. Παναιτωλικό), ήρθαν να προστεθούν στο εντυπωσιακό σερί που «τρέχει» η ομάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου. Την περασμένη Πέμπτη στην Τούμπα 4-1, με αρκετές αλλαγές στις βασικές επιλογές και σημείο αναφοράς το ντεμπούτο του Αλεξάνταρ Πργιόβιτς και την Κυριακή στο Αγρίνιο, όπου επικράτησε για τέταρτη φορά σε μια σεζόν της ίδιας ομάδας παίζοντας για περισσότερο από μια ώρα με ποδοσφαιριστή λιγότερο και χάνοντας άλλους δυο με τραυματισμούς, οι οποίοι σημειωτέον πλαισιώναν θέσεις στη μεσοεπιθετική του γραμμή και πιο συγκεκριμένα αυτές των εξτρέμ, Κάμπος και Πέλκας αντίστοιχα.
 
Η ομάδα του Βλάνταν Ιβιτς, πήγε – ουσιαστικά – αποδυναμωμένη σ’ αυτήν την αναμέτρηση, καθώς λίγες ώρες νωρίτερα η Κολόν Σάντα Φε είχε ανακοινώσει το δανεισμό του Φακούντο Περέιρα. Συνεπώς, μια αξιόπιστη λύση λιγότερη στην επίθεση. Ο Αργεντινός αξίωνε περισσότερο χρόνο συμμετοχής, δεν τον είχε και βλέποντας τις μεταγραφικές προσθήκες έκρινε φρόνιμο ν’ αποχωρήσει προκειμένου να πάει κάπου που θ’ αγωνίζεται. Είναι μια ευθύνη του προπονητή και του τεχνικού διευθυντή, οι οποίοι όμως τον τελευταίο καιρό δικαιώνονται απόλυτα από την πορεία της ομάδας και μαζί κι ο άνθρωπος που τους επέλεξε και τους στήριξε. Ισως να είναι και μια από τις ελάχιστες φορές, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο μιας σεζόν που συμβαίνει κάτι τέτοιο, προκαλώντας συγκρατημένη αισιοδοξία για τη συνέχεια.
 
Επιστρέφοντας στα του Αγρινίου, ο «Δικέφαλος» μπήκε δυνατά κι αποφασισμένος να μην αφήσει βαθμολογικά κάτι στον Παναιτωλικό. Χωρίς σημαντικές εκπλήξεις στο 4-2-3-1, παρά μόνον τον Σακχόφ αντί του Κάνιας ως παρτενέρ του Τσίμιροτ, προκειμένου ο Ουκρανός να ενισχύει στην πίεση ψηλά, ο διεθνής Βόσνιος ως βραχύσωμος να μπορεί να καλύπτει την προσπάθεια για γρήγορη ανάπτυξη στην αντεπίθεση των γηπεδούχων, με βοήθειες από τους δυο κεντρικούς αμυντικούς που ανέβαιναν κοντά στη μεσαία γραμμή αλλά και τον ταχύτατο Λέοβατς. Η χρησιμοποίηση του Σάκχοφ θα μπορούσε να είχε κρίνει τον αγώνα από νωρίς, αν στις τρεις σπουδαίες ευκαιρίες που δημιουργηθήκαν είχε καταφέρει να τις μετουσιώσει σε γκολ, έστω κάποια-ες από αυτές. Αλλά τίποτα δε συμβαίνει χωρίς λόγο. Ηταν το … ποδοσφαιρικό σενάριο τέτοιο ώστε να κάνει λόγο ο Σέρβος τεχνικός μετά το τέλος του αγώνα για την πιο γλυκιά νίκη ως τώρα.
 
Με δεδομένο τον υψηλό βαθμό δυσκολίας απέναντι σε μια ομάδα με πληγωμένο εγωϊσμό, με πρόσφατη αλλαγή στην τεχνική της ηγεσία, με ανάγκη βαθμών, με αρκετές – σημαντικές – χαμένες ευκαιρίες για γκολ και την αποβολή του Στέφανου Αθανασιάδη στο 32’, τίποτα δεν έμοιαζε και δεν ήταν εύκολο. Μια στιγμή εκνευρισμού κι αφέλειας σ’ ένα παρατεταμένο μαρκάρισμα κόστισε στην ομάδα και στον ίδιο, προσθέτοντας ένα – ακόμη – επεισόδιο στη δύσκολη σεζόν που βιώνει και για να μπορέσει να την ξεπεράσει μάλλον περισσότερη στήριξη χρειάζεται παρά απαξίωση. Κάθε γνώμη σεβαστή αρκεί να μην ξεπερνά τα όρια προσεγγίζοντας αυτά της λήθης και της αγνωμοσύνης, ως ταπεινή μου άποψη πάντα.
 
Κι επειδή από κάθε τί κακό μπορεί να βγει και κάτι καλό, οι ανάγκες που προέκυψαν ανέδειξαν προσωπικότητες από ποδοσφαιριστές που συνειδητοποίησαν ότι προκειμένου η ομάδα τους να μπορέσει να συνεχίσει τη βαθμολογική ανάκαμψη, όφειλαν και έβγαλαν το κάτι παραπάνω. Οχι μόνον σ’ επίπεδο χαρακτήρα, αλλά και διαχείρισης φυσικών δυνάμεων. Την ίδια στιγμή, η βοήθεια από τον πάγκο ήταν το κατάλληλο συμπλήρωμα. Ο τραυματισμός του Κάμπος έφερε στο 40’ τον Μυστακίδη στον αγώνα κι ένα λεπτό, ο νεαρός επιθετικός συμμετείχε σε σημαντική φάση και τον Σάκχοφ ν’ αστοχεί στην κεφαλιά από την … ομολογουμένως δυνατή τροφοδότηση του συμπαίκτη του.
 
Από την ώρα της αποβολής και μετά, αντανακλαστικά η ομάδα γύρισε σε 4-4-1 μέχρι την ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου. Με την έναρξη του δεύτερου κι αφού προηγήθηκαν οι σχετικές ζυμώσεις – συζητήσεις της τεχνικής ηγεσίας στ’ αποδυτήρια, διαφοροποιήθηκε σε 4-3-2, μένοντας ο Μπίσεσβαρ με τον Μυστακίδη ψηλά και με απαιτήσεις από τον Πέλκα για γρήγορα ανεβάσματα. Παράλληλα, πριν καν εκκινήσει το δεύτερο σαράντα πεντάλεπτο, ο κ. Ιβιτς φώναξε τον Μαλεζά και του μίλησε γι’ αρκετή ώρα, για όσα θ’ ακολουθούσαν και για το ρόλο που θα είχε στην ειλημμένη απόφασή του να αλλάξει ριζικά τη λειτουργία της ομάδας με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα. Ο 31χρονος κεντρικός αμυντικός, είχε ακούσει ήδη τον προπονητή του να του λέει πως θα μπει στο κέντρο της άμυνας, όντας ο … πέμπτος της συγκεκριμένης γραμμής, με τον Τσίμιροτ μπροστά του και τους Πέλκα – Σάκχοφ δεξιά κι αριστερά του Βόσνιου αντίστοιχα, αφήνοντας στην κορυφή αυτής της … πυραμίδας τον Μυστακίδη κι είχε ήδη πάει στη συμβολή των γραμμών για να μπει στον αγώνα όταν τον πρόλαβαν οι … εξελίξεις.
 
Ο Πέλκας πίεσε και πήρε στις παρυφές της περιοχής του Κυριακίδη, γύρισε στον Λέοβατς που σε συνθήκες ανάπτυξης είχε όλη την πτέρυγα, αρκεί να έμενε ο Μάτος στα μετόπισθεν και ο Κροάτης έβγαλε την τέλεια σέντρα για την κεφαλιά του Μυστακίδη και το γκολ που έμελε να κρίνει τον αγώνα. Ο κάθε ένας έδωσε το κάτι παραπάνω για τον άλλον και κερδισμένη βγήκε η ομάδα. Η βοήθεια από τον πάγκο ήταν διαρκής. Με φωνές, οδηγίες, παραινέσεις … Ηταν μια συνολική επιτυχία με πολλά οφέλη που ικανοποίησε τους οπαδούς της ομάδας που ταξίδεψαν μέχρι εκεί και παρείχαν πολύτιμη στήριξη καθ’ όλη τη διάρκεια παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν νωρίτερα.
 
Ηταν μια νίκη ανωτερότητας κι επιβεβαίωσης πέραν πάσης αμφιβολίας για οτιδήποτε κι από τον οποιονδήποτε. Μοναδική παραφωνία – πέραν της αποβολής του Αθανασιάδη – ο σοβαρός τραυματισμός του Πέλκα, σε μια χρονική στιγμή που είχε διαρκώς ανοδική πορεία και πολύτιμη συμβολή στην εικόνα της ομάδας. Περαστικά και «σιδερένιος» … Πρόβλημα αποκόμισε κι ο Κάμπος και με τον Αθανασιάδη εκτός και τον Περέιρα φευγάτο, ο εξ αναβολής αυριανός – εκτός έδρας – αγώνας στη Λάρισα γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Εναλλακτικές υπάρχουν, όχι πολλές αλλά υπάρχουν και θα φανεί στην πράξη πόσο θα επηρεάσουν τη λειτουργία του συνόλου και την αποτελεσματικότητά του.
 
Πλέον στην ομάδα ανήκει κι επισήμως ο Πέδρο Ενρίκε και το πολύ σημαντικό είναι πως τέθηκε άμεσα στη διάθεση του προπονητή του. Ο Πργιοβιτς ανεβάζει ρυθμούς, η ώρα της επιστροφής του Ουάρντα στην Ελλάδα ζυγώνει κι ο Π.Α.Ο.Κ. κλείνει μια μεταγραφική περίοδο με σημαντικές δαπάνες για ενίσχυση – έστω και με λίγη καθυστέρηση – αλλά με ευστοχία ως προς τα πρόσωπα που είχε ιεραρχήσει ως επιλογές του, παρά την … καθιερωμένη παρέλαση ονομάτων που έγινε. Οπως όλα δείχνουν ο τέταρτος αυτής της ολιγομελούς παρέας, ο Λάμπρου θ’ αποχωρήσει ως δανεικός. Παρελθόν αποτελούν κι οι Σκόνδρας, Τζιόλης. Δυο ποδοσφαιριστές που πρόσφεραν στην ομάδα, το λίγο ή πολύ ας το κρίνει η ιστορία και μάλλον δεν είχαν τον επίλογο που τους άξιζε με το εξάμηνο που προηγήθηκε …. Η επόμενη αγωνιστική υποχρέωση πλησιάζει κόντρα σε μια ομάδα που έχει τεράστια βαθμολογική ανάγκη αλλά την ίδια στιγμή σπουδαία είναι κι η προοπτική για τον «Δικέφαλο» να σκαρφαλώσει μια – ακόμη – θέση στη βαθμολογία «πιάνοντας» Ξάνθη και Πανιώνιο. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ….